Jobs 13

1 Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;

Glej, moje oko je vse to videlo, moje uho je to slišalo in razumelo.

2 alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.

Kar veste vi, isto vem tudi jaz. Nisem slabši od vas.

3 Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;

Zagotovo bi govoril Vsemogočnemu in želim si, da bi razpravljal z Bogom.

4 Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.

Toda vi ste ponarejevalci laži, vi vsi ste zdravniki brez vrednosti.

5 Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.

Oh, da bi vsi skupaj molčali! To bi bila vaša modrost.

6 Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!

Poslušajte torej moje zagovarjanje in prisluhnite prošnjam mojih ustnic.

7 Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?

Mar boste zlobno govorili za Boga? In varljivo govorili zanj?

8 Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?

Mar boste sprejeli njegovo osebo? Mar se boste potegovali za Boga?

9 Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?

Ali je dobro, da bi vas on preiskal? Ali kakor en človek zasmehuje drugega ali tako vi zasmehujete njega?

10 Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.

Zagotovo vas bo grajal, če naskrivaj sprejemate osebe.

11 Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.

Mar vas ne bo njegova odličnost prestrašila? In njegova groza padla na vas?

12 Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.

Vaši spomini so podobni pepelu, vaša telesa ilovnatim telesom.

13 Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!

Molčite, pustite me samega, da lahko govorim in naj pride name kar hoče.

14 Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?

Čemu jemljem svoje meso v svoje zobe in svoje življenje polagam v svojo roko?

15 Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.

Čeprav me ubije, bom jaz vendar zaupal vanj; toda svoje lastne poti bom ohranil pred njim.

16 Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.

On bo tudi rešitev moje duše, kajti hinavec ne bo prišel predenj.

17 So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!

Marljivo prisluhnite mojemu govoru in moji izjavi s svojimi ušesi.

18 Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.

Glejte torej, zapovedal sem svojo stvar; vem, da bom opravičen.

19 Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.

Kdo je tisti, ki se bo pravdal z menoj? Kajti sedaj, če zadržim svoj jezik, bom izročil duha.

20 Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:

Samo ne storite mi dveh stvari, potem se ne bom skril pred teboj.

21 Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!

Umakni svojo roko daleč od mene in naj me tvoja groza ne stori prestrašenega.

22 Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.

Potem kliči in jaz ti bom odgovoril. Ali naj jaz govorim in ti mi odgovori.

23 Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!

Kako številne so moje krivičnosti in grehi? Naredi mi, da spoznam svoj prestopek in svoj greh.

24 Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?

Zakaj skrivaš svoj obraz in me šteješ za svojega sovražnika?

25 Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -

Hočeš zlomiti list, gnan sem ter tja? Hočeš zasledovati suho strnišče?

26 Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder

Kajti zoper mene pišeš grenke stvari in me delaš, da posedujem krivičnosti svoje mladosti.

27 og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.

Moja stopala polagaš v klade in ozko gledaš na vse moje steze. Odtis postavljaš na pete mojih stopal.

28 Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.

In on, kakor razpadajoča stvar, požira kakor obleko, ki je pojedena od molja.