Jobs 13
1 Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;
Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
2 alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.
Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
3 Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;
Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
4 Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.
Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
5 Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.
Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
6 Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!
Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
7 Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?
Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
8 Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?
Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
9 Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?
Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
10 Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.
Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
11 Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.
Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
12 Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.
Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
13 Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!
Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
14 Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?
Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
15 Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.
Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
16 Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.
On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
17 So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!
Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
18 Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.
Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
19 Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.
Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
20 Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:
Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
21 Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!
Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
22 Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.
Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
23 Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!
Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
24 Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?
Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
25 Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -
Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
26 Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder
Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
27 og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.
Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
28 Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.
Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
