Jobs 13

1 Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;

Inao! fa nitreako iaby zao, tsinano’ ty sofiko vaho maharendreke.

2 alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.

Ze fohi’areo, apotako ka; Izaho tsy zai’ areo.

3 Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;

Fe te hivolañe amy El-Sadai iraho, te hifanointoiñe aman’ Añahare.

4 Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.

Mpanosoke vande nahareo, songa mpanaha tsy manjofake.

5 Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.

Ehe t’ie vata’e nianjiñe, le ho natao hihitse!

6 Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!

Ehe janjiño ty havereko, vaho janjiño ty fanoroan-tsoñiko

7 Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?

Hisaontsy hamengohañ’ aman’Añahare hao, hilañona’areo famañahiañe?

8 Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?

Handombok’ aze v’inahareoo? h’ondati-aivo, mpihalaly ho an’Andrianañahare hao?

9 Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?

Hahasoa anahareo hao te itsikaraha’e? Hamañahy Aze hao nahareo manahake ty famañahiañe ondaty?

10 Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.

Ie ho trevohe’e te mirihy añ’etake.

11 Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.

Tsy hampangebahebak’ anahareo hao ty enge’e? naho hivotrak’ ama’ areo ty fañeveñañe.

12 Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.

Oha-drehan-davenoke ty onin-taro’ areo, fiaron-dietse ty fikala’ areo.

13 Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!

Mianjiña, apoho iraho hivolañe le adono ho amako ty toly.

14 Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?

Ino ty andrambesako? ami’ty nifeko ty nofoko, vaho apoko an-tañako ty fiaiko.

15 Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.

Ndra te havetra’e, ie ty fatokisako fe hiverok’ añ’atrefa’e raho ty amo satakoo,

16 Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.

Vaho zao ty ho fandrombahañe ahy: te tsy hiatrek’aze ty tsy aman-Kake

17 So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!

Tsendreño o entakoo, naho ty lañonako an-dravembia’ areo.

18 Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.

Ingo, fa nalahako i tarokoy, apotako te hahazo to.

19 Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.

Ia ty hifanjomotse amako? le ho nitsiñe amy zao raho vaho nikenkañe.

20 Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:

Ehe ty raha roe avao ty tsy hanoa’o ahy, le tsy hietahako o lahara’oo.

21 Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!

Ahankaño amako ty fità’o, le ehe tsy hampianifañe ahy ty fañeveñako ama’o

22 Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.

Ie amy zao koiho, le hanoiñe iraho, ke angao hivolan-draho vaho toiño.

23 Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!

Fire o fandilarako naho hakeokoo? Ampahafohino ahy ty fiolako naho o tahikoo,

24 Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?

Akore te añetaha’o laharañe, vaho manao ahy ho rafelahi’o?

25 Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -

Hampititititihe’o hao ty ravets-atae asiotsion-tioke, ho heañe’o hao ty kafo maike?

26 Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder

Fa anokira’o raha mafaitse iraho, vaho ampandova’o ahy o hakeoko te niajalahy.

27 og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.

Añombea’o longòke o tombokoo, naho efera’o ty ho nilian-tombokoo.

28 Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.

ie mihamomoke hoe raha lo iraho, hoe saroñe nihanem-bararaoke.