< Jobs 12 >
2 «Ja visst, de er dei rette folk, og visdomen døyr ut med dykk.
“Kendinizi bir şey sandığınız belli, Ama bilgelik de sizinle birlikte ölecek!
3 Men eg hev vit so vel som de; eg ei til atters stend for dykk; kven kjenner ikkje dette fyrr?
Sizin kadar benim de aklım var, Sizden aşağı kalmam. Kim bilmez bunları?
4 Til spott for venen min vert eg som bad til Gud og bønhøyrd vart. Til spott vert rettvis mann og ærleg.
“Gülünç oldum dostlarıma, Ben ki, Tanrı'ya yakarırdım, yanıtlardı beni. Doğru ve kusursuz adam gülünç oldu.
5 Vanvyrd ulukka! tenkjer trygg mann, vanvyrdnad ventar deim som vinglar.
Kaygısızlar felaketi küçümser, Ayağı kayanı umursamaz.
6 Valdsmenn bur roleg i sitt tjeld; trygge er dei som tergar Gud, dei som hev Gud i neven sin.
Soyguncuların çadırlarında rahatlık var, Tanrı'yı gazaba getirenler güvenlik içinde, Tanrı'ya değil, kendi bileklerine güveniyorlar.
7 Spør bølingen, han skal deg læra, og fugl i luft, han segja skal,
“Ama şimdi sor hayvanlara, sana öğretsinler, Gökte uçan kuşlara sor, sana anlatsınlar,
8 og tal til jordi, ho skal læra, og fisk i hav, skal melda deg:
Toprağa söyle, sana öğretsin, Denizdeki balıklara sor, sana bilgi versinler.
9 Kven skynar ei på alt i hop, at Herrens hand hev skapa det?
Hangisi bilmez Bunu RAB'bin yaptığını?
10 Kvar livand’ sjæl han hev i handi og åndi åt kvart menneskje.
Her yaratığın canı, Bütün insanlığın soluğu O'nun elindedir.
11 Vert ordi ei med øyra prøvde, som du med gomen maten smakar?
Damağın yemeği tattığı gibi Kulak da sözleri denemez mi?
12 Hjå folk med gråe hår er visdom, og vit hjå deim som liver lenge.
Bilgelik yaşlılarda, Akıl uzun yaşamdadır.
13 Hjå honom visdom er og kraft, hjå honom råd og dømekraft.
“Bilgelik ve güç Tanrı'ya özgüdür, O'ndadır öğüt ve akıl.
14 Når han riv ned, kven byggjer upp? Når han set fast, kven løyser ut?
O'nun yıktığı onarılamaz, O'nun hapsettiği kişi özgür olamaz.
15 Han stengjer vatnet, turkar det, slepper det, so det jordi øyder.
Suları tutarsa, kuraklık olur, Salıverirse dünyayı sel götürür.
16 Hjå honom kraft og klokskap er; han eig båd’ vegvill og vill-leidar;
Güç ve zafer O'na aittir, Aldanan da aldatan da O'nundur.
17 rådsherrar fører han som fangar, og domarar han gjer til dårar.
Danışmanları çaresiz kılar, Yargıçları çıldırtır.
18 Han løyser konge-styring upp, legg reip kring livet på deim sjølve.
Kralların bağladığı bağı çözer, Bellerine kuşak bağlar.
19 Han fører prestar plundra burt og øyder ut eld’-gamle ætter.
Kâhinleri çaresiz kılar, Koltuklarında yıllananları devirir.
20 Han mælet tek frå øvde talar og vitet frå dei gamle menn,
Güvenilir danışmanları susturur, Yaşlıların aklını alır.
21 og yver stormenn skam han øys og løyser beltet på dei sterke.
Rezalet saçar soylular üzerine, Güçlülerin kuşağını gevşetir.
22 Han myrkret driv or holor ut og fører dimma fram i dagen.
Karanlıkların derin sırlarını açar, Ölüm gölgesini aydınlığa çıkarır.
23 Han aukar folk og tynar deim; han spreider folk og fører deim;
Ulusları büyütür, ulusları yok eder, Ulusları genişletir, ulusları sürgün eder.
24 Han vitet tek frå jordheimsfyrstar og let veglaus heid deim vildra;
Dünya önderlerinin aklını başından alır, Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırır onları.
25 dei sviv i myrkret utan ljos, han let dei raga liksom drukne.
Karanlıkta el yordamıyla yürür, ışık yüzü görmezler; Sarhoş gibi dolaştırır onları.