Jobs 12
1 Då svara Job og sagde:
Respondens autem Iob, dixit:
2 «Ja visst, de er dei rette folk, og visdomen døyr ut med dykk.
Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Men eg hev vit so vel som de; eg ei til atters stend for dykk; kven kjenner ikkje dette fyrr?
Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
4 Til spott for venen min vert eg som bad til Gud og bønhøyrd vart. Til spott vert rettvis mann og ærleg.
Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
5 Vanvyrd ulukka! tenkjer trygg mann, vanvyrdnad ventar deim som vinglar.
Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
6 Valdsmenn bur roleg i sitt tjeld; trygge er dei som tergar Gud, dei som hev Gud i neven sin.
Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Spør bølingen, han skal deg læra, og fugl i luft, han segja skal,
Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8 og tal til jordi, ho skal læra, og fisk i hav, skal melda deg:
Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
9 Kven skynar ei på alt i hop, at Herrens hand hev skapa det?
Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
10 Kvar livand’ sjæl han hev i handi og åndi åt kvart menneskje.
In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
11 Vert ordi ei med øyra prøvde, som du med gomen maten smakar?
Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
12 Hjå folk med gråe hår er visdom, og vit hjå deim som liver lenge.
In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 Hjå honom visdom er og kraft, hjå honom råd og dømekraft.
Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Når han riv ned, kven byggjer upp? Når han set fast, kven løyser ut?
Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Han stengjer vatnet, turkar det, slepper det, so det jordi øyder.
Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Hjå honom kraft og klokskap er; han eig båd’ vegvill og vill-leidar;
Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 rådsherrar fører han som fangar, og domarar han gjer til dårar.
Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
18 Han løyser konge-styring upp, legg reip kring livet på deim sjølve.
Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
19 Han fører prestar plundra burt og øyder ut eld’-gamle ætter.
Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 Han mælet tek frå øvde talar og vitet frå dei gamle menn,
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 og yver stormenn skam han øys og løyser beltet på dei sterke.
Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
22 Han myrkret driv or holor ut og fører dimma fram i dagen.
Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 Han aukar folk og tynar deim; han spreider folk og fører deim;
Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 Han vitet tek frå jordheimsfyrstar og let veglaus heid deim vildra;
Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 dei sviv i myrkret utan ljos, han let dei raga liksom drukne.
Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
