Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?
Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman? (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.
