Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?
Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.
