Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
respondens autem Sophar Naamathites dixit
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
excelsior caelo est et quid facies profundior inferno et unde cognosces (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
longior terrae mensura eius et latior mari
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae
