Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Naamath tami Zophar ni a pathung e teh,
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
Hettelae lawk kapap e heh pathung laipalah ao thai han namaw, Lawk moikapap ka dei e pueng ni maw kayonhoehe la o awh han.
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
Na dei e lawk hrawnghrang ni, tami a roum sak thai han namaw, Tami na panuikhai nah buet touh ni hai yue mahoeh namaw.
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
Bangkongtetpawiteh, ka yuemnae teh a thoung. Na mithmu vah kathoung telah na ti.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Hateiteh, oe Cathut ni na dei pouh seh, nang kâtaran lahoi pahni ang naseh.
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
Ama ni lungangnae arulawk hah na hmu sak yawkaw han, bangkongtetpawiteh, na lungangnae alet hni touh apap. Hatdawkvah na payonpakai e dawk hoi kayounhnawn lah Cathut ni a sak tie panuek.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Kadungpoung e Cathut e hno hah na pakhingpalang thai na maw, Athakasaipounge coungnae hah na tawng teh koung na hmuthai maw.
Kalvan hlak hai a rasang teh, nang ni bangmaw na sak thai, Phuennaw hlak hai hoe adung teh, nang ni bangmaw na panue. (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
A bangnuenae teh, talai hlak hai asaw. Tuipui hlak hai hoe akaw.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
A man teh thongim dawk paung hoi lawkceng hanelah pâkhueng pawiteh, apinimaw ahni teh a rungngang thai han.
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
Bangkongtetpawiteh, huenghai ao a e hah a panue, thoe sak e hai a hmu. Ama ni pouk laipalah maw ao han.
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Bangkongtetpawiteh, kahrawng e laca patetlah tami a khe torei teh, tamipathu teh a lungang han.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Na lungthin hah kârakueng nateh Cathut koe na kut dâw haw.
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
Na kut dawk na payonpakai e awm boipawiteh, ahlanae koe tâkhawng haw. Kathoute hah na im dawk awm hanh seh.
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
Hottelah tounnae awm laipalah, na minhmai hah a kamnue han doeh. Kacakcalah na o vaiteh, na taket mahoeh.
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
Bangkongtetpawiteh, na rucatnae hah na pahnim vaiteh, poun ka lawng e tui patetlah pahnim hanh.
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
Na hringnae teh kanîthun e hlak hai hoe a ang han, a hmonae hah amom patetlah ao han.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
Karoumcalah na o han, bangkongtetpawiteh, ngaihawinae ao. Na tengpam e hno na sung nakunghai karoumcalah na kâhat han.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Na i vaiteh, apinihai tâsuenae na poe mahoeh, tami moikapap ni nang koe a kâhei awh han.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Hateiteh, tamikathoutnaw e mit teh, dawn vaiteh, hlout awh mahoeh. A ngaihawi awh e hringnae teh a sung awh han telah a ti.
