Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
To naah Namaat acaeng Zophar mah,
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
pop parai loknawk hae pathim han ai boeh maw? Lokthui thaih kami to a zaehaih thung hoiah loisak han oh maw?
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
Lok nam laihaih mah minawk lokpae ai ah anghgaisak duem thai tih maw? Kami na pahnui thuih naah, nang azatpaw han thuitaek kami om mak ai maw?
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
Nang mah, Ka thuih ih lok loe toeng, Sithaw hmaa ah ka ciim, tiah na thuih.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Toe Sithaw mah lokthui nasoe loe, na pahni to paong pae nasoe,
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
Anih mah panoek karai alet hnetto palunghahaih amtuengsak nasoe; to tiah ni na sakpazaehaih baktiah na tongh han ih hmuen pong tamsi ah Sithaw mah dan ang paek, tiah na panoek tih.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Kathuk Sithaw ih hmuen to na hnuk thai maw? Thacak Sithaw akoephaih na panoek thai maw?
Vannawk pongah kasang, timaw na sah thai tih? Hell pongah kathuk kue, timaw na panoek thai tih? (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
To kathuk hmuennawk tahhaih loe long pongah sawk kue moe, tuipui pongah doeh kawk kue.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
Sithaw mah naeh maw, thong pakhrak maw, to tih ai boeh loe lok maw na caek nahaeloe, mi mah maw pakaa thai tih?
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
Sithaw loe tidoeh avang ai kami to panoek; sakpazae ih hmuen doeh a hnuk; to tiah nahaeloe anih mah to hmuen to poek ai ah om tih maw?
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Toe taw ih laa hrang to kami baktiah tapen naah ni, tidoeh avang ai kami loe palungha thai vop tih.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Toe palungthin nam khraih moe, angmah khaeah ban na payangh pacoengah,
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
na ban ah sakpazaehaih om cadoeh, to zaehaih to na vah ving moe, na ohhaih kahni im ah sethaih na omsak ai nahaeloe,
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
coek koi om ai ah na mikhmai amtueng tih; ue, zithaih om ai ah, kacakah nang doe tih:
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
raihaih to na pahnet ueloe, kalaem tangcae tui baktiah ni na poek tih boeh.
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
Na hinghaih loe athun ih ni aengh pongah aang kue tih; vaihi kaving ah na oh cadoeh, akhawnbang baktiah aang tih.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
Oephaih oh pongah, monghaih hoiah na om tih; ue, angmah na khenzawn ueloe, ngancuem ah nang hak tih boeh.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Nang song naah, mi mah doeh zithaih na paek mak ai; ue, kami paroeai mah na ven o tih.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Toe kasae kami ih mik loe thazok tih, loih o mak ai; nihcae oephaih doeh dueh ving tih, tiah a naa.
