Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
«Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
