Jobs 10
1 Mi sjæl er leid av livet mitt, eg gjev mi klaga lause taumar, vil tala i min såre hugverk.
“Ndinosema upenyu hwangu chaihwo, naizvozvo ndicharega kunyarara pakunyunyuta kwangu ndigotaura mukushungurudzika kwemwoyo wangu.
2 Til Gud eg segjer: «Døm meg ikkje; seg kvifor du imot meg strider!
Ndichati kuna Mwari: Musandiwanira mhosva asi mundiudze mhaka yangu nemi.
3 Finn du det godt å gjera vald, og øyda upp ditt eige verk, men lysa yver gudlaust råd?
Ko, kundimanikidza kunokufadzai, kuti muzvidze basa ramaoko enyu, muchinyemwerera kurangano dzavakaipa here?
4 Er auga ditt av kjøt og blod? Ser du som menneskje plar sjå?
Ko, imi muna meso enyama here? Munoona sokuona kunoita munhu anofa here?
5 Er dine dagar mennesk-dagar? Er dine år lik mannsens år?
Ko, mazuva enyu akaita seavaya vanofa, kana makore enyu samakore omunhu,
6 Med di mitt brot du leitar upp, og granskar etter syndi mi,
kuti muongorore mhosva yangu uye mutsvage chivi changu,
7 endå du veit eg er uskuldig, og ingen bergar or di hand.
kunyange muchiziva kuti handina mhosva, uye kuti hakuna anogona kundinunura paruoko rwenyu here?
8 Di hand hev skapt og dana meg fullt ut, og no vil du meg tyna?
“Maoko enyu akandiumba uye akandigadzira. Zvino modzoka kuzondiparadza here?
9 Hugs på, du forma meg som leir; no gjer du atter meg til mold!
Rangarirai kuti makandiumba sevhu. Zvino mondidzoserazve kuvhu here?
10 Som mjølk du let meg renna ut og let meg stivna liksom ost;
Hamuna kundidurura somukaka here uye mukandigwambisa sechizi,
11 Du klædde meg med hud og kjøt, fleitta bein og senar saman.
mukandifukidza neganda nenyama mukandisonanidza pamwe chete namapfupa namarunda here?
12 Du gav meg både liv og miskunn, og verna um mitt andedrag.
Makandipa upenyu mukandinzwira ngoni, uye nehanya yenyu mukachengeta mweya wangu.
13 Men dette du i hjarta gøymde, eg veit det var i din tanke;
“Asi izvi ndizvo zvamakaviga mumwoyo menyu, uye ndinoziva kuti izvi zvaiva mupfungwa dzenyu.
14 Du vakta på meg um eg synda; du gav meg ikkje til mitt brot;
Kana ndakatadza, imi maizenge makanditarisa, uye hamaizotendera kudarika kwangu kuti kurege kurangwa.
15 um eg var skuldig, usæl eg! Um skuldfri, tord’ eg ei meg briska, av skjemsla mett, med naud for augom;
Kana ndine mhosva, ndine nhamo! Kunyange dai ndisina mhosva, handingasimudzi musoro wangu, nokuti ndizere nenyadzi uye ndakanyura mukutambudzika kwangu.
16 For då du jaga meg som løva og let meg atter under sjå,
Kana ndikasimudza musoro wangu, imi munondironda sezvinoita shumba, uyezve munoratidza simba renyu rinotyisa pamusoro pangu.
17 du førde nye vitne mot meg og harmast endå meir på meg og sende mot meg her på her.
Munouya nezvapupu zvenyu zvitsva kuzondipomera mhosva uye munowedzera hasha dzenyu pamusoro pangu, hondo dzenyu dzinondirwisa, mapoka namapoka.
18 Kvi drog du meg or morsliv fram? Kvi fekk eg ikkje usedd døy,
“Ko, zvino makandibudisirei mudumbu? Ndinoshuva kuti dai ndakafa hangu pasati pava neziso randiona.
19 lik ein som aldri til hev vore, og vart i grav frå morsliv lagt?
Dai chete ndakanga ndisina kumbovapo hangu, kana kuti ndakatakurwa ndichiendeswa kubwiro ndichangobva mudumbu ramai vangu!
20 Er ikkje mine dagar få? Haldt upp! Slepp meg, so eg litt glad kann verta,
Ko, mazuva angu haasi mashoma ava kutopera here? Ibvai kwandiri kuti ndimbofara hangu kwakanguva,
21 fyrr eg gjeng burt, og kjem’kje att, til myrkre land med daudeskugge,
ndisati ndaenda kusingadzokwi, kunyika yerima nomumvuri wakadzama,
22 eit land so myrkt som svarte natti, med daudeskugge og vanskipnad, der dagsljoset er som myrke natt!»»
kunyika yerima guru, yomumvuri wakadzama nenyonganyonga, iko kunoti kunyange chiedza chakangofanana nerima.”
