Jeremias 4
1 Um du vender um, Israel, segjer Herren, då skal du få venda attende til meg, og um du hev dine styggjor burt frå mi åsyn, skal du ikkje ljota liva i fredløysa.
Oe, Isarel na ban pawiteh, kai koe vah ban, telah BAWIPA ni ati. Panuet na thonae hah ka hmaitung hoi na tâkhawng pawiteh, puen e lah na awm mahoeh toe.
2 Og um du sver: «So sant som Herren liver, » i sanning, med rett og rettferd, då skal heidningfolk velsigna seg i honom og rosa seg i honom.
BAWIPA teh a hring, telah lawkkatang hoi lawkcengnae hoi, lannae dawk lawk na kam vaiteh, BAWIPA lahoi miphunnaw pueng ni amamouh dawk yaw ka hawi e lah ao awh han. Ahnimouh dawk pholennae lah ao awh han telah ati.
3 For so segjer Herren med Juda-mennerne og med Jerusalem: Brjot dykk nybrot, og så ikkje millom klunger!
Bangkongtetpawiteh, Judah taminaw hoi Jerusalem taminaw koe BAWIPA ni hettelah a dei. Na laikawknaw hah kanawk awh nateh, pâkhing um vah cati tu hanh awh.
4 Umskjer dykk for Herren, og tak burt dykkar hjartans fyrehud, de Juda-menner og Jerusalems-buar, so at harmen min ikkje skal fara ut som eld og brenna so ingen kann sløkkja, for dykkar vonde verk skuld.
Nangmouh Judah taminaw hoi Jerusalem vah kho kasaknaw hanelah namamae lungthin vuensom hah a awh telah nahoeh pawiteh, yonnae na sak e kecu dawkvah, ka lungkhueknae teh hmai patetlah tawk vaiteh, apinihai padout thai laipalah na kang payon awh vaih.
5 Kunngjer i Juda og send bod til Jerusalem og seg: «Blås i lur i landet!» Ropa alt med de vinn, og seg: «Samla dykk og lat oss ganga inn i dei faste borger!»
Judah ram dawk pathang nateh, Jerusalem vah pâpho awh. Ram thung vah, mongka ueng nateh hram awh. Cungtalah kamkhueng nateh, rapan ka tawn e kho dawkvah, kâen awh sei telah tet awh.
6 Set upp hermerke burtåt Sion! Fly undan, stana ikkje! For eg let ulukka koma frå nord med stort tjon.
Zion mon koelah lukkarei pathout awh. Roumnae tawng awh nateh uet hanh awh. Bangkongtetpawiteh, atunglah hoi kalenpounge rawknae hoi kathoute ka pha sak han.
7 Ei løva hev rise upp or kjørri si, og ein folke-tynar hev teke ut, er faren heimanfrå og vil gjera landet ditt til ei audn; byarne dine vert lagde i øyde so ingen bur der.
Ratu thung hoi sendek tâcawt vaiteh, miphunnaw ka raphoekung a tho lahun. Na ram hah raphoe hanelah a onae hmuen koehoi a tâco toe. Na khopui hah tami ao hoeh na hanlah a raphoe awh han.
8 Gyrd dykk difor i sekk, barma dykk og øya dykk! For Herrens brennande vreide hev ikkje vendt seg frå oss.
Hat kecu dawkvah, burihni kâkhu awh nateh kap awh haw. Hramki awh. Bangkongtetpawiteh, ka patawpoung e BAWIPA lungkhueknae hah maimouh koehoi kamlang hoeh rah.
9 Og den dagen, segjer Herren, skal kongen og hovdingarne standa rådlause, prestarne skal ræddast og profetarne verta vitskræmde.
Hote hnin dawk teh hettelah ao han telah BAWIPA ni ati. Siangpahrang hoi kahrawikungnaw e lungthin hah puen tâsue laihoi ao awh han. Vaihmanaw hah kângairu lah awm awh vaiteh, profetnaw ni a lungpout awh han.
10 Då sagde eg: «Å, Herre, Herre! Ille hev du svike dette folk og Jerusalem då du sagde: «Fred skal de hava» - og no gjeng sverd inn til sjæli.»
Hahoi kai ni Oe! Bawipa Jehovah, hete taminaw hoi Jerusalem hah pueng hoi na dum toe, tahloi ni a hringnae a thut navah, roumnae na hmu han na ti telah ka ti.
11 I den tidi skal det verta sagt med dette folk og med Jerusalem: Ein glodheit vind frå snaudkollarne i øydemarki kjem imot mitt folks dotter, ikkje til å kasta korn med og ikkje til å dryfta med.
Hatnae tueng dawk teh, hete taminaw hoi Jerusalem koe, kahrawng arasangnae cailum hmuen koehoi kabetpoung e kahlî ni ka taminaw hoi ka canunaw koe lah ahnimouh palek sak hane hoi thoung sak hanelah laipalah kahlî a tho han.
12 Ein vind, sterkare enn til slikt, vil eg lata koma; no vil eg og segja domen mot deim.
Hotnaw hanelah ka patawpoung e kahlî kai koehoi a tho han. Ahnimouh taranlahoi lawkcengnae hai ka dei han, telah tie lah ao han.
13 Sjå, lik skyer kjem han upp farande, og lik eit stormver er hans vogner, fljotare enn ørnar er hans hestar: Usæle me! Det er ute med oss.
Khenhaw! tâmai patetlah bongparui patetlah kaawm e rangleng hoi a tho han. A marang teh mataw hlak hai aranghnawn. Maimouh teh yawkathout e lah o awh, rawknae koe lah pha awh toe.
14 Två vondskapen av ditt hjarta, Jerusalem, so du kann verta frelst. Kor lenge skal dine synduge tankar bu i ditt brjost?
Oe, Jerusalem rungngang lah na o thai nahan, ka thout e lungthin hah thoung sak totouh maw pouk payonnae na thung vah ao han.
15 For ei røyst kjem med tiend frå Dan og med usæle-bod frå Efraimsheidi.
Bangkongtetpawiteh, Dan ram hoi lawk a tâco teh, Ephraim mon hoi kathoute hah a pâpho.
16 Lat folki få vita det, sjå til og lat Jerusalem få høyra det; umlægringsmenner kjem frå eit land langt undan og set i og ropar mot byarne i Juda.
Miphun tangkuem koe dei awh. Oe Jerusalem taranlahoi pâpho awh. Khenhaw! ram hlanae koehoi katuetnaw a tho teh, Judah khopuinaw taran lah hoi a hram awh.
17 Likeins som markevaktarar sit dei og gjæter på henne rundt ikring; for mot meg hev ho vore tråssug, segjer Herren.
Kai na taran awh dawkvah, law karingkungnaw patetlah a tengpam hoi a kalup awh telah BAWIPA ni ati.
18 Di åtferd og dine gjerningar hev valda deg dette; dette hev du for vondskapen din, at det er beiskt, at det gjeng alt inn til ditt hjarta.
Na hringnae na nuencang hoi na tawksak e ni hete hno heh, na lathueng vah a pha sak. Hetteh kakhat e, na hawi awh hoeh nae lah ao dawkvah, na lungthin hah a thut.
19 Å bringa mi, bringa mi! Eg skjelv av verk, hjarteverk. Mitt hjarta bankar i meg, eg kann ikkje tegja. For lurljom, herrop hev du høyrt, mi sjæl.
Oe, ka hringnae, ka hringnae, ka lungthin roeroe heh a patawpoung. Ka thung vah ka lungthin hanghangkâan. Duem kaawm thai hoeh. Tarantuknae pawlawk hoi kâhruetcuetnae mongka ueng e pawlawk hah na thai dawkvah Oe, ka hringnae duem kaawm thai hoeh.
20 Tjon på tjon vert det ropa, for alt landet er i øyde lagt; dåtteleg er tjeldi mine øydelagde, i ein augneblink tjelddukarne mine.
Rawknae dawkvah rawknae a hram. Bangkongtetpawiteh, ramnaw pueng hah a rawk toe. Kaie lukkareiim hah vai touh hoi a rawk teh, lukkarei hai tawkkadek dawk a rawk.
21 Kor lenge skal eg sjå hermerke, høyra lurljom?
Atueng nâsittouh maw tarantuknae lukkarei hah ka hmu vaiteh, mongka lawk ka thai han vai.
22 For lyden min er fåvis, meg kjenner dei ikkje; uvituge born er dei, og dei er utan skyn; vise er dei til å gjera vondt, men dei hev ikkje vit på å gjera godt.
Bangkongtetpawiteh, ka taminaw teh a pathu poung dawkvah, kai na panuek awh hoeh. Camo ka pathu e panuenae ka tawn hoeh e patetlah ao awh. Kathout e sak hanelah a lungang awh eiteh, hawinae sak hane panuek awh hoeh.
23 Eg såg jordi, og sjå, ho var aud og øydi, og til himmelen såg eg, og ljoset hans var kvorve.
Talai ka khet navah a hrawnghrang pui lah ao. Kalvan hai ka khet navah, a angnae awm hoeh.
24 Eg såg fjelli, og sjå, dei bivra, og alle haugarne rugla.
Mon hai ka khet navah, koung a pâyaw. Monruinaw pueng hai koung kâkapek
25 Eg såg, og sjå, det fanst ikkje eit menneskje, og alle himmelens fuglar hadde floge burt.
Ka khet navah, taminaw hai awm hoeh. Kalvan e tavanaw pueng hai koung kamleng.
26 Eg såg, og sjå, det grøderike landet var ei øydemark, og alle byarne var nedrivne av Herren, av hans brennande harm.
Ka khet navah kahawi e law hah kahrawng lah ao toe. BAWIPA e hmalah, pueng hoi a lungkhueknae hmalah khopuinaw pueng hai a rawp awh.
27 For so segjer Herren: Ei audn skal heile landet verta, men reint audt vil eg ikkje gjera det.
Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni hettelah a dei. Ramnaw pueng kingdi han. Hateiteh, abuemlahoi teh ka pout sak mahoeh.
28 Difor skal landet syrgja og himmelen der uppe klæda seg i svart, av di eg hev sagt det, tenkt det so, og eg angrar det ikkje og gjer det ikkje um att.
Hote hno kecu dawk talai ni a cingou han. Lathueng lae kalvan hai a hmo han. Bangkongtetpawiteh, ka dei toung dawkvah, ka kâcai toe. Pankângai vaiteh, bout kamlang mahoeh toe.
29 For gnyen av ridarar og bogeskyttarar flyr kvar ein by; dei gjeng inn i skogarne og stig upp på hamrarne. Alle byar er folketome, ingen bur i deim.
Marangransanaw hoi licung ka e pawlawk hoi khopui koung a yawng han. Ka hmawt e ratu thung vah kâen awh vaiteh, talung dawk a luen awh han. Khonaw pueng cettakhai vaiteh kho ka sak e buet touh boehai awm awh mahoeh.
30 Og du, når du vert øydelagd, kva vil du då gjera? Endå um du klæder deg i purpur og pryder deg med gull-prydnad og gjer augo dine store med sminka, so er det fåfengt at du gjer deg fager; dine elskarar vanvyrdar deg, dei stend deg etter livet.
Na rawk torei teh, bangtelamaw na ti han. Ka paling e khohna nakunghai, sui puengcang hoi na kamthoup nakunghai, mitlakhuem na kâhluk nakunghai, aphu kaawm hoeh e na kamthoup rumram e doeh. Na thoundounnaw ni na dudam awh mingming han. Na hringnae thei hanlah a tawng awh han.
31 For eg høyrer rop nett som av ei kvinna i barnsnaud, naudrop som av kvinna når ho fær fyrste barnet, rop av dotteri Sion. Ho styn, ho retter ut henderne sine: Eie meg! Sjæli mi sig vanmegtig i mordar-vald.
Bangkongtetpawiteh, napui ni camo khe pataw khangnae kâhram pawlawk ka thai. Camin ka khe e ni pataw a khangnae doeh. Zion canu kâha a uek teh a kut a dâw teh ka yawthoe poung toe, bangtelah, tamikathoutnaw kecu dawk ka hringnae ka rei thai poung toe telah ati.
