Jeremias 33

1 Og Herrens ord kom til Jeremia andre gongen medan han endå sat innestengd i vaktgarden; han sagde:

Jeremiah teh ramvengim thung thongim thung ao navah, ahni koe BAWIPA e lawk apâhni bout a pha.

2 So segjer Herren som gjer det, Herren som emnar det til og fullfører det - Herren er namnet hans -:

Hno kasakkung BAWIPA, kacakcalah ka sak e BAWIPA, a min teh BAWIPA doeh.

3 Ropa til meg, so skal eg svara deg og kunngjera for deg store og uskynande ting, som du ikkje hev vit på.

Na kaw haw, na pato han, hnokalen hoi hrolawk na panue boihoeh e na hmu sak han.

4 For so segjer Herren, Israels Gud, um husi i denne byen og um husi åt Juda-kongen, som er nedrivne til motråd mot umlægringsvollarne og sverdet:

Isarel BAWIPA Cathut ni hete khopui dawk e imnaw hoi Judah siangpahrang imnaw tahloi hoi talai kacoum thung ringnae sak hanelah a kayei awh teh, a raphoe awh e kong dawk hettelah a dei.

5 Dei er komne og vil strida mot kaldæarane, men det vert til å fylla husi med liki av dei menner som eg hev slege i min vreide og harm, og som med sin store vondskap hev valda at eg hev løynt mi åsyn for denne byen.

Khaldean taminaw taran tuk hanlah a tho awh. Hatei ka lungkhueknae hoi ka lungkâannae ni ka thei e tamironaw hoi a onae hmuen dawk a kawi han.

6 Sjå, eg vil koma med helsebot og lækjedom og lækja deim, og eg vil syna deim ei ovnøgd med fred og trygd.

Khenhaw! damnae hoi hawinae ka pha sak han, ka damsak vaiteh kacakpounge roumnae hoi lawkkatang hah ka kamnue sak han.

7 Og eg vil gjera ende på Judas utlægd, og Israels utlægd, og eg vil byggja deim som i fyrstningi.

Judah nuencang hoi Isarel nuencang hah ka thung pouh han, ahmaloe pasuek e patetlah bout kangdue sak han.

8 Og eg vil reinsa deim for all misgjerningi deira, som dei hev synda mot meg med, og eg vil tilgjeva alle misgjerningarne deira, som dei hev synda mot meg med, og som dei hev forbrote seg mot meg med.

Kai taranlahoi a sak awh e sak payonnae naw thung hoi kathoung sak han, a sak awh e payonnae hoi kâtapoenae naw pueng ka ngaithoum han.

9 Og byen skal vera meg til eit fagnad-namn, til pris og til pryda hjå alle folk på jordi som frettar alt det gode som eg gjer deim, og dei skal skjelva og titra for alt det gode og all den freden som eg der lagar til.

Hahoi, hete khopui heh talai van e miphunnaw pueng ahnimouh hanlah hawinae ka sak e kahmawtnaw e hmalah, kai hanlah nawmnae hoi pholennae hoi bawilennae lah ao awh vaiteh hawinae hoi roumnae ahnimouh lathueng ka phasak e naw pueng taki laihoi a pâyaw awh han.

10 So segjer Herren: På denne staden som de kallar «ein øydestad, utan folk og fe», i Juda-byarne og på Jerusalems-gatorne, som ligg i øyde utan folk og utan ibuarar og utan fe, her skal ein få høyra

BAWIPA ni hettelah a dei, hete hmuen, Judah khopui patenghai tami hoi saring awm laipalah kingdi e hoi Jerusalem lamthungnaw dawk hai tami hoi saring kho kasaknaw awm laipalah he a rawk toe, telah ati awh dawkvah.

11 fagnadljod og gledeljod, røyst av brudgom og røyst av brur og røysti av deim som segjer: «Prisa Herren, allhers drott, for Herren er god, for æveleg varar hans miskunn, » slike som ber fram takkoffer i Herrens hus. For eg endar utlægdi for landsens lyd, so han vert som i fyrstningi, segjer Herren.

Konawmnae lawk, oe, yu kâpaluen e pawlawk hoi ransahu BAWIPA koe lunghawilawk dei awh. Bangkongtetpawiteh, BAWIPA teh ahawi, lungmanae teh yungyoe a kangning ka tet e lawk hoi BAWIPA im dawk lunghawilawkdeinae thuengnae kathokhainaw e lawk hah bout ka thai han toe, telah BAWIPA ni a dei.

12 So segjer Herren, allhers drott: Enn skal på denne staden, som no er aud, utan folk og fe, og i alle byarne her ikring vera hagelende for hyrdingar som der let sauerne roa seg.

Ransahu BAWIPA ni hettelah a dei, hete hmuen tami hoi saring ao hoeh totouh kingdi e hoi a khopui pueng dawkvah, tuhu ka ring e tukhoumnaw khosaknae bout ao han.

13 I fjellbyarne, i flatlandsbyarne og i Sudlands-byarne og i Benjaminslandet og i umkverven kring Jerusalem og i Juda-byarne, skal sauerne enn renna framum den som tel deim, segjer Herren.

Mon dawk e khopuinaw hoi tanghling dawk e khopuinaw dawk, a ka lae khopui hoi Benjamin ram, Jerusalem tengpamnaw hoi Judah khopuinaw, ahnimouh ka parei e kut rahim vah tunaw a khoum awh han, telah BAWIPA ni a dei.

14 Sjå, det skal koma dagar, segjer Herren, då eg vil gjera sannrøynt det gode ordet som eg hev tala um Israels hus og um Judas hus.

Khenhaw! atueng kuep tawmlei toe, telah BAWIPA ni a dei. Isarel imthung hoi Judah imthung dawk kahawi e lawk ka dei e hah ka kuepsak han.

15 I dei dagarne og i den tidi vil eg lata ein rettferdig renning renna upp for David, og han skal gjera rett og rettferd i landet.

Hatnae hnin hoi tueng dawk lannae ka dawn e a hna kanawca e hah Judah taminaw koe hoi ka tâcosak han, hote ram dawk kalancalah lawkceng han.

16 I dei dagarne skal Juda verta frelst og Jerusalem bu trygt, og dei skal kalla det soleis: «Herren er vår rettferd.»

Hote hnin dawk Judah teh rungngang lah ao vaiteh Jerusalem teh karoumcalah ao han. Hote BAWIPA teh lannae BAWIPA (Jehovah Tsikkenu) tie a min lah ao.

17 For so segjer Herren: David skal ikkje vanta ein ettermann som kann sitja på kongsstolen åt Israels hus.

Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni hottelah a dei, Devit ni Isarel imthung bawitungkhung dawk ka tahung hane vout mahoeh.

18 Og levitprestarne skal aldri vanta ein ettermann framfor mi åsyn som kann ofra brennoffer og grjonoffer og bera fram slagtoffer alle dagar.

Vaihma Levih miphun ni hai ka hmalah sathei thuengnae poe hane hoi canei poe hane, thuengnae pou sak hanlah tami vout mahoeh, telah ati.

19 Og Herrens ord kom til Jeremia; han sagde:

BAWIPA e lawk Jeremiah koe a pha.

20 So segjer Herren: Kann de brjota mi pakt med dagen og mi pakt med natti, so det ikkje vert dag og natt i si rette tid,

BAWIPA ni hettelah a dei, kaie kanîthun lawkkam hoi tangmin lawkkam na raphoe thai awh teh kanîthun hoi tangmin ao hoeh nahan la na sak thai awh pawiteh,

21 då skal og mi pakt med min tenar David verta broti, so han ikkje skal hava ein son til konge på sin stol, og med levitprestarne som tener meg.

Ka thaw ka tawk e Devit koe, ka lawkkam hai a bawitungkhung dawk ka tahung han e capa a tawn hoeh nahanlah raphoe lah ao van han. Levih tami vaihma hoi ka thaw katawknaw koe hai,

22 Liksom himmelheren ikkje let seg telja, og sanden i havet ikkje let seg mæla, soleis vil eg gjera min tenar Davids ætt til ei ovmengd, og likeins levitarne som tener meg.

kalvan kaawm e touklek thai hoeh e hoi talî thung e sadi touklek thai hoeh e patetlah, ka thaw ka tawk e Devit catoun hoi Levih miphun thaw kakawknaw hah ka pung sak han telah ati.

23 Og Herrens ord kom til Jeremia; han sagde:

Hothloilah, BAWIPA e lawk Jeremiah koe a pha teh,

24 Hev du ikkje gjeve gaum etter kva dette folket hev tala og sagt: «Båe ættgreinerne som Herren hadde utvalt, hev han støytt frå seg?» Soleis vanvyrder dei folket mitt, som det ikkje lenger var eit folk i deira augo.

imthung kahni touh BAWIPA ni a rawi e hah a raphoe, telah hete taminaw ni a dei awh e hah na pouk boimaw, ahnimouh mithmu vah miphun ti han kamcu hoeh totouh a hnephnap awh.

25 So segjer Herren: Hev eg ikkje gjort mi pakt med dag og natt, ikkje gjeve lover for himmel og jord,

BAWIPA ni hettelah a dei, kanîthun hoi tangmin lawkkam teh awm hoehpawiteh, talai hoi kalvan coungnae naw ka pouk hoeh pawiteh,

26 då vil eg støyta frå meg ætti åt Jakob og åt min tenar David, so eg ikkje av ætti hans tek styresmenner yver ætti åt Abraham og Isak og Jakob. For eg vil enda utlægdi deira og miskunna deim.

Jakop capanaw hoi ka thaw ka tawk e Devit catounnaw hah ka raphoe han. Abraham, Isak hoi Jakop catounnaw lathueng vah lawkceng hanlah a catounnaw hah ka rawi vaiteh ka lah han. Bangkongtetpawiteh, ahnimouh nuencang kâthungsak teh a lathueng vah pahrennae ka tawn han, telah ati.