Jeremias 30
1 Det ordet som kom til Jeremia frå Herren; han sagde:
Jeremiah koe BAWIPA e lawk ka tho e teh:
2 So segjer Herren, Israels Gud: Skriv deg upp i ei bok alle dei ordi eg hev tala til deg!
Isarel BAWIPA Cathut ni hettelah a dei, nang koe ka dei e lawknaw pueng hah cauk dawk thut.
3 For sjå, dagar skal koma, segjer Herren, då eg endar utlægdi åt folket mitt, Israel og Juda, og let deim koma heim att til det landet som eg gav federne deira, so dei kann taka det til eign.
Bangkongtetpawiteh, khenhaw! ka tami Isarelnaw hoi Judahnaw hah santoungnae koehoi bout ka bankhainae hnin a pha han telah BAWIPA ni a dei. A na mintoenaw koe ka poe e ram dawk ka bankhai vaiteh haw vah kho a sak awh han telah BAWIPA ni a dei.
4 Og dette er dei ordi som Herren hev tala um Israel og um Juda:
Hahoi, Judah hoi Isarel kong dawk BAWIPA ni dei e lawk teh hethah doeh.
5 So segjer Herren: Eit rædslerop hev me høyrt; otte og ingen fred.
Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni hettelah a dei, roumnae laipalah takinae hoi pâyawnae pawlawk ka thai.
6 Spør og sjå etter um ein karmann føder barn! Kvi ser eg då alle mann med henderne på lenderne liksom kvinna i barnsnaud, og kvi er alle andliti vortne nåbleike?
Pacei awh nateh khenhaw! tongpa ni camokhenae a khang boimaw. Bangkongmaw napui ni camokhenae a khang e patetlah tongpa ni a keng tâdue teh minhmai a kamthim.
7 Å! Stor er den dagen, han hev ikkje sin like. Ja, ei trengsletid er det for Jakob, men han skal verta frelst derifrå.
Bangkongtetpawiteh, hote hnin teh a len tangngak, hot patetlah awm boihoeh. Jakop runae hnin roeroe doeh. Hatei ahnimanaw teh hote hmuen koehoi rungngang lah ao han.
8 Og det skal henda den dagen, segjer Herren, allhers drott, at eg vil brjota oket hans av halsen din, og bandi dine vil eg riva sund. Ja, framande skal ikkje trælka honom lenger.
Hote hnin dawk teh hettelah ao han, a kahnam hah kâkhoe vaiteh arui ka bouk pouh han. Ram alouknaw ni san lah bout awm sak mahoeh toe.
9 Men dei skal tena Herren, sin Gud, og David, sin konge, som eg vil reisa upp åt deim.
Hatei, BAWIPA Cathut hoi siangpahrang hanlah ka kangdue sak hane Devit e thaw tawk awh han toe.
10 So ottast ikkje, du min tenar Jakob, segjer Herren, og ræddast ikkje, Israel! For sjå, eg frelser deg frå det burtlengste land og avkjømet ditt frå det landet som dei var burtførde til. Og Jakob skal snu heim att og vera i ro og trygd, og ingen skal skræma honom.
Hatdawkvah oe, ka san Jakop, taket roeroe hanh, oe Isarel na lungpuen hanh, telah BAWIPA ni a dei. Bangkongtetpawiteh khenhaw! lamhlapoungnae koe santoungnae hmuen koehoi na catounnaw heh ka rungngang han. Jakop a ban vaiteh karoumcalah a kâhat han, apinihai lungpuennae poe mahoeh toe.
11 For eg er med deg, segjer Herren, til å frelsa deg. For eg vil gjera ende på alle dei folki som eg hev spreidt deg imillom, det er berre deg eg ikkje vil gjera ende på, men eg vil aga deg med måte, men reint utan refsing kann eg ikkje lata deg vera.
Bangkongtetpawiteh, nang rungngang hanlah nang koe ka o, na kâkaheinae ram, miphunnaw hah ka pout sak nakunghai nang teh abuemlahoi he na poutsak mahoeh. Hatei lannae hoi na cangkhai vaiteh rek laipalah teh na awm mahoeh telah BAWIPA ni a dei.
12 For so segjer Herren: Ubøtande er skaden din, ulækjande såret ditt.
Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni hettelah a dei, na patawnae teh ka dam thai hoeh e doeh, na hmâ teh a nung poung.
13 Ingen tek saki di på seg og kreistar verken ut; det bid ikkje helsebot, ikkje plåster for deg.
Ahni kabawmkung awm hoeh, dam nahane tâsi hai bout awm hoeh.
14 Alle elskarane dine hev gløymt deg, dei spør ikkje etter deg. For eg hev slege deg likeins som ein fiende slær, eg hev aga deg som den miskunnlause, for di at misgjerningi di er stor og synderne dine mange.
A kâuep e naw ni a pahnim awh teh banglahai noutna awh hoeh toe. Na taran patetlah hmâ na casak teh patuep laipalah na rek toe. Bangkongtetpawiteh na yonnae naw apap teh na yonnae yikkawi.
15 Kvi eiar du deg yver skaden din, yver at plåga di er ulækjande? For di at misgjerningi di er stor og synderne dine mange, hev eg gjort deg dette.
Bangkongmaw, na hmâ dawk na khuika. Na lungmathoenae teh damsak thai lah awm hoeh. Bangkongtetpawiteh, na sak payonnae apap teh na yonnae akawi dawkvah hete hnonaw na lathueng vah ka sak.
16 Difor skal alle som et på deg, verta upp-etne, og alle som er trengjer deg, verta burtførde, alle saman, og dei som herjar deg, skal verta herja, og alle som ranar frå deg, vil eg gjeva til ran.
Hatdawkvah, nang na kacatnaw pueng ca lah o awh van vaiteh, nang na ka tarannaw pueng koe san a toung awh han. Nang ka raphoe e teh raphoe lah ao vaiteh, nang kaman e taminaw pueng man lah ao han.
17 For eg vil grøda såri dine og lækja deg etter slagi du hev fenge, segjer Herren, av di dei kallar deg «den burtdrivne», «Sion som ingen spør etter».
Pahnawt e telah ati awh teh, apinihai banglahai ngai hoeh e Zion telah ati awh dawkvah, na hru ka damsak vaiteh na hmânaw pueng ka damsak han, telah BAWIPA ni a dei.
18 So segjer Herren: Sjå, eg endar utlægdi for Jakobs tjeld og miskunnar bustaderne hans, og byen skal atter verta bygd på haugen sin, og slottet skal standa på sin rette stad.
BAWIPA ni hettelah a dei, khenhaw! Jakop lukkarei, santoungnae koe kaawm e hah ka bankhai han. Khosaknae hmuen hah ka pahren han. Siangpahrang im hai yampa e patetlah bout kangduesak han.
19 Og det skal ljoma av lovsangar og leikstemne-ljod frå deim. Og eg vil lata deim aukast og ikkje minka, og eg vil æra deim, og dei skal ikkje verta mismætte.
Lunghawilawkdeinae hoi nawmnae pawlawk teh hote hmuen koehoi a tâco han, a taminaw ka pungdaw sak vaiteh, youn mahoeh. Ahnimouh ka lentoesak vaiteh titcalah awm mahoeh.
20 Og sønerne hans skal vera som fordom, og lyden hans skal standa grunnfest framfor mi åsyn, og eg vil heimsøkja alle som trengjer honom.
A canaw hai ayan e patetlah o awh vaiteh ka hmalah kamkhueng vaiteh a cak awh han. Ahnimouh ka rek e taminaw teh ka rek han.
21 Og hans herlege skal vera utstokken frå honom sjølv, og drotten hans skal ganga fram or hans eigen flokk. Og eg vil lata honom nærra seg åt meg, so han fær koma til meg; for kven kunde elles vera so hjartug, at han kom meg nær? segjer Herren.
Bari kaawm e tami hah amamouh thung hoi a tâco vaiteh khobawi hai amamouh thung dawk hoi a tâco han. Ahni ni na hnai hanlah ka dei pouh vaiteh, ahni ni na hnai han. Bangkongtetpawiteh kai hnai hanlah a lungthin dawk lawk ka kam pouh e hah apimaw, telah BAWIPA ni a dei.
22 Og de skal vera mitt folk, og eg skal vera dykkar Gud.
Ka tami lah na o awh vaiteh, kai teh nangmae Cathut lah ka o han, telah a ti.
23 Sjå, ein storm frå Herren - vreide bryt fram - ein rjukande storm: ned på hovudet åt dei ugudlege kjem han i kvervlar.
Khenhaw! BAWIPA e kahlîkathout, kalenpounge a lungkhueknae kahlîkathout a tho vaiteh, tamikathoutnaw e lû a palek pouh han.
24 Herrens brennande vreide skal ikkje halda upp fyrr han hev gjort og sett i verk sitt hjartans tankar. I dagarne som kjem, skal de skyna det.
Lungthin hoi a kâcai e hah akuepsak teh a cum totouh, ka hring e BAWIPA lungkhueknae teh bout ban mahoeh toe. A hnukteng hnin dawkvah hetnaw teh na thaipanuek awh han telah ati.
