Jeremias 26
1 I den fyrste tidi som Jojakim Josiason, Juda-kongen, styrde, kom dette ordet frå Herren; han sagde:
Judah lengpa Josiah chapa, Jehoiakim kipattil chun, Pakaiya kon in Jeremiah henga thu ahung lhung e.
2 So segjer Herren: Gakk i fyregarden til Herrens hus og tala mot Juda-byarne som kjem og tilbed i Herrens hus, tala alle dei ordi som eg hev bode deg å tala til deim! Tak ikkje undan eit einaste ord!
Pakaiyin hitin aseiye, “Pakai houin mai leitol’a gading inlang, Judah gamsung jousea kon’a hilai mun’a Pakai hou dinga hungho kom’a, Keiman seidinga kapeh thuho chu gaphong dohtan. Kathupeh jouse chu khat jong seilouva nakoi louhel ding ahi.
3 Må henda dei kunde høyra og snu seg, kvar og ein frå sin vonde veg; då vil eg angra det vonde som eg tenkjer å gjera mot deim for den vonde framferdi deira.
Ijem tileh, amahon nathusei hin ngaiyuntin, amitakip chu athilse bolnauva kon’a hung kile hei kit diu ahi. Chuteng keiman jong kalung kakhel’a, athilse boljeh uva achunguva cheding a kagotsa manthahna chu kakhel thei ahi, ati.
4 Og du skal segja med deim: So segjer Herren: Um de ikkje høyrer på meg og ferdast i den lovi som eg hev lagt fram for dykk,
Chuleh nangman ajah uva, Pakaiyin hitin aseiye, natiding, Nanghon kathusei hi nangai dauva chule kahupeh hohi najui dau leh
5 so høyrer ordi åt tenarane mine, profetarne, som eg sender dykk jamt og samt, endå de ikkje vil høyra,
Chuleh kalhacha themgao thusei nangai dauva, Avel vel’a nahenguva kahinsol, amaho gihna donlouva nakoiyu leh,
6 då vil eg fara åt med dette huset likeins som med Silo, og alle folkeslag på jord bruka denne byen til ei våbøn.
Keiman hichi houin Pathen thingkhong kikoina hi, Shiloh kasuhmang banga kasuhmang ding ahi. Chuleh Jerusalem hi, namtin vaipi lah’a gaosap cheng khopi kahisah ding ahi.
7 Og prestarne og profetarne og alt folket høyrde Jeremia tala desse ordi i Herrens hus.
Hichun, thempu holeh themgao ho, chuleh mipi hon, abonchauvin houin leitol’a Jeremiah thusi chu angaicheh uvin, ajasohtauve.
8 Og då Jeremia hadde tala til endes alt det som Herren hadde bode honom å tala til heile folket, då tok prestarne og profetarne og alt folket honom og sagde: «No skal du døy.
Jeremiah chun, Pakaiyin aseiding a athupeh jouse aseijousoh phat in, thempu ho leh themgao ho chuleh mipiho chun, ama amaun “That doh un” tin asamtauvin ahi
9 Kvi hev du spått i Herrens namn og sagt: «Det skal ganga med dette huset likeins som med Silo, og denne byen skal verta øydelagd so ingen bur her?»» Og alt folket samla seg imot Jeremia i Herrens hus.
Amahon, “ipi thuneina naneiya nangin Pakai min’a gaothu naseiya, hiche houin hi Shiloh banga kisumang ding ahi. Natiham? Ipijeh a, hiche khopi kisuse ding, achung beihel’a khogem’a umding ahi, tia nasei ham? atiuvin, Jeremiah chu aumchah kheh tauvin ahi.
10 Og då Juda-hovdingarne frette dette, gjekk dei frå kongsgarden upp til Herrens hus og sette seg i inngangen til Herrens port, den nye.
Chuin Judah leng chapaten, thilsoh umchan chu ajahdoh phat un, leng inpia kon in Pakai houin gei ahunglheiyun, Pakai houin kelkot thah phunga chun, thutanna neidingin atoutauvin ahi.
11 Då sagde prestarne og profetarne med hovdingarne og med alt folket: «Denne mannen er skuldig til å døy; for han hev spått mot denne byen, so som de hev høyrt med dykkar eigne øyro.»
Hichun thempu holeh themgao hon, leng chapate leh mipite jouse jah dingin, Jeremiah themmo achennau thu aseitauve. Amahon, hichepa hi thidinga lomtah ahi. Ajeh chu aman hiche houin leh khopidounan gaothu aseiyin, najah’u chu ahi, atitauve.
12 Då sagde Jeremia med alle hovdingarne og med alt folket: «Herren hev sendt meg til å spå imot dette huset og denne byen alt det som de hev høyrt.
Chuin Jeremiah chun, akihonna thu aseiyin, “Pakaiyin hiche in leh hiche khopi douna gaothu seiding a keima ehinsol ahi. Hichu najah’u chengse chu ahitai,” ati.
13 Lat då dykkar vegar og gjerningar betrast, og høyr på Herren, dykkar Guds røyst! So vil Herren angra det vonde som han hev tala imot dykk.
Hijeh chun, tun nalam lhah uleh nathilse bolnau chu, kisemphat unlang, Pakai na Pathen’u thu ngaiyuvin nachung uva lhung dinga agonsa hijongle, alung akhel kit ding ahi.
14 Men eg, sjå, eg er i dykkar hand: gjer med meg det de tykkjer godt og rett!
Keima dingin vang, veuvin, nakhut uva um kahi. Nanghon pha nasah bangule dih nasah bangun neiboltauvin.
15 Men det skal de vita, at um de drep meg, so let de skuldlaust blod koma yver dykk og yver denne byen og yver deim som her bur. For Herren hev i sanning sendt meg til dykk å tala for øyro dykkar alle desse ordi.»
Amavang kichentah in heuvin, Ijemtia keima neithauva ahileh nanghon themmona neilou mipa nathau hiding; Hichea mona jouse chu nangho leh hiche khopi sung’a cheng amitakip chung a, hiche themmona bei thisan chu nakilhut kkhumdiu ahi. Ajeh chu, tahbeh monga nangho henga thu hicheng hi seipih ding’a, Pakaiyin keima eihinsol ahibouve,” ati.
16 Då sagde hovdingarne og alt folket til prestarne og profetarne: «Denne mannen er ikkje skuldig til å døy, for i Herrens, vår Guds, namn hev han tala til oss.»
Hichun leng chapate leh mipiten abonchauvin, thempuho leh themgaoho henga chun, a seitauve. “Hiche mipa hi thidinga lom ahipoi. Ajeh chu aman Pakai i- Pathen min pan’a thu hicheng hi eiho eihung seipih u ahibouve, atiuvin” ahi.
17 Og nokre av dei øvste i landet stod upp og sagde til heile folkehopen:
Hichun, gamsunga upa chingthei phabep akipatdoh un, mipi kikhom ho henga chun, hitin aseiyuve.
18 «Mika frå Moreset spådde i dei dagarne då Hizkia var konge i Juda, og sagde til alt folket i Juda: «So segjer Herren, allhers drott: Sion skal verta pløgt til åker, og Jerusalem skal verta til steinrøysar og tempelberget til skograbbar.»
“Judah lengpa Hezekiah phat laiyin, Moresheth chapa Micah chun, hitobang gaothu anaseiyin. Aman Judah mite henga ana sei chu, Thaneipen Pakaiyin hitin aseiye. “Zion lhang chu loulai banga kikai ding, Jerusalem jong kisusea, abal ho leh asesa ho chu, alhuh lhuh’a kise sang ding, Chule Houin kisahna lhang chu, gammang banga thingho keh dimset ding ahi,” anati.
19 Tok då Hizkia, Juda-kongen, og alt Juda og drap honom? Ottast han ikkje Herren og blidka Herren, so han angra på det vonde han hadde tala imot deim? Men me held på å koma oss i den største ulukka.»
Ahivangin, Hezekiah lengpa leh agamsung mipiten, amapa chu anathadoh mongu hinam? Ahipoi, abonchauvin amahon athilse bolnauva konin ahung kile heiyuvin, Pakai heng’a alunglheina ana ngah’un. Hichun Pakaiyin alung akhel in, amaho douna thilse anaphondohsa chu anabolda hilou ham? Chutile eihon tua ipi dinga, hibang thilse hi eiho leh eihon ikilhut khum jeng diu ham? atitauve.
20 Det var og ein annan mann som spådde i Herrens namn, Uria Semajason frå Kirjat-Jearim. Og han spådde mot denne byen og dette landet nett på same måten som Jeremia.
Hiche laichun, Kiriath-jearim khomi Shemaiah chapa Uriah jong chun, Pakai minin gaothu, Jeremiah seibang bang chu anaseiyin ahi.
21 Men då kong Jojakim og alle hans kjempor og alle hans hovdingar høyrde ordi hans, so vilde kongen drepa honom. Men då Uria frette det, vart han rædd og flydde burt kom til Egyptarland.
Chuin Jehoiakim lengpa leh a sepia lamkai hon, Uriah thusei chu ajauvin; Amapa that ding chun lengpan mi asoltan ahi. Ahivangin hiche thu chu, Uriah in ajahdoh phat in, akichatan, Egypt gamsung’a ajamluttai.
22 Då sende kong Jojakim nokre menner til Egyptarland, Elnatan Akborsson og menner med honom inn i Egyptarland.
Chujouvin, Jehoiakim lengpan, Uriah gamandoh dingin Acbor chapa Elnathan leh mi phabeppi, Egypt gamsung a ana sollut in ahi.
23 Og dei tok Uria ut or Egyptarlandet og for med honom til kong Jojakim, og han let drepa honom med sverd og kasta liket hans millom ålmuge-graverne.
Amahon Uriah chu agahol doh uvin, aman’un, Jehoiakim Lengpa kom’a ahin le puilut kittauve. Hichun lengpan Uriah chu chemjam in asatlihh in, along chu, milham ho kivuina mun’a asepluttauve.
24 Men Ahikam Safansson heldt si hand yver Jeremia, so han ikkje vart gjeven i henderne på folket og miste livet.
Hitajeng jongle, Jeremiah chu, Shaphan chapa Hikam chun nasatah in ana huh in, mipi khut a thading in pehdoh in ana umtapoi.
