Jeremias 18

1 Det ordet som kom til Jeremia frå Herren; han sagde:

Pakaiyin Jeremiah heng’a hitin aseiye,

2 Statt upp og gakk ned til krusmakar-huset, og der skal eg lata deg høyra ordi mine.

“Beldengpa in-ah khun gachesuh in, chukom’a chu keiman najah’a thu kaseiding ahi,’’ ati.

3 Eg gjekk då ned til huset åt krusmakaren, og sjå, han gjorde arbeidet sitt på svarveskiva.

Chuin, Pakaiyin asei bang chun, keima beldengpan kang apeija pontho tah’a bel asempet katoh in ahi.

4 Vart det då ubrukande, kjeraldet som krusmakaren heldt på å gjera, so som det kann verta med leiret i handi på krusmakaren, so gjorde han det um att til eit anna kjerald, soleis som krusmakeren tykte det høvelegt.

Aman abel denchu, adeibang tah’a asodoh louteng, bellei chun asugoiyin, thilchom in asemdoh jitai.

5 Då kom Herrens ord til meg; han sagde:

Pakaiyin kahenga hitin aseiye,

6 Skulde eg ikkje kunna gjera med dykk, Israels hus, likeins som denne krusmakaren? segjer Herren. Sjå, likeins som leiret er i krusmakar-handi, so er de i mi hand, Israels hus.

Vo Israel, beldengpan leingan chu adei deiya asemdohji banga, keiman nanghohi kabolmo nahiuvem? Bellei chu beldengpa thu thua asembang a, nangho jong kakhut’a um nahiuve.

7 Stundom talar eg um eit folk og um eit rike, at eg vil ryskja upp og riva ned og leggja i øyde;

Keiman namkhat ham ahiloule lenggam khat ham chu, ajung bodoh’a suhmang ding kati teng,

8 men um det folket som eg tala um, vender um frå sin vondskap, då angrar eg det vonde som eg hadde tenkt å gjera det.

Hiche nam mite chun, agitlounauva kon’a lung ahin heikituva, ahung kilehei kit ule; Keiman achunguva boldinga kagelhuhsa thilsea kon’a, kalung kakhel kitding ahi.

9 Men stundom talar eg um eit folk og um eit rike, at eg vil byggja og planta.

Alangkhat a, namkhat ham ahiloule lenggam khat ham chu, kasemphat a kaphudet ding ahi tia, kaphondohsa ahitai.

10 So gjer dei kann henda det som vondt er i mine augo, og høyrer ikkje på mi røyst: då angrar eg det gode som eg hadde sagt eg vilde gjera vel imot deim med.

Ahivanga, hiche mite chun, kamitmua thilse leh thilphalou abol uva, kathusei angailou ule, kalung kakhelkit jing ding, phatthei kabohlou heldiu ahi, ati.

11 Seg no då dette til Juda-mennerne og Jerusalems-buarne: So segjer Herren: Sjå, eg emnar på ei ulukka åt dykk og tenkjer ut meinråder mot dykk. Vend då um, kvar og ein frå sin vonde veg, og retta på vegarne dykkar og verki dykkar!

Hitijeh chun, tun chenlang, Judahte leh Jerusalem mite gaseipeh in: “Pakaiyin aseiye, Nangho douna kathilgon, nachunguva talen kamatsah ding koncha ahitai. Hijeh chun nangho ami takip chu, nagitlounauva kon in hung kilehei kit uvin chuleh kisemphauvin,’’ati.

12 Men dei segjer: «Fåfengt! for me vil fylgja våre eigne tankar, og kvar og ein vil gjera etter sitt harde vonde hjarta.»

Ahinlah amahon adonbut uvin, “Hichu pannabei naphat mansah ahibouve. Keiho kalungtah nom ule lungtah ungting, thilse kadei ule kadei dei boltah tangu, ipi khoh am?’’ atiuve.

13 Difor, so segjer Herren: Spør millom heidningfolki um nokon hev høyrt slikt. Ovleg grysjelege ting hev møyi Israel gjort.

Hijeh chun Pakaiyin hitin aseiye, Namtin vaipi lah’a jong gadong leuvin. Hitobang thuhi ahekha koi um am? Kachanu deitah Israel in thil kidah um tahtah aboltai.

14 Bråner då Libanon-snøen brånar burt frå Markartinden, eller minkar den vellande uppkoma burt, den svale, rennande?

Lebanon molsang vum’a buhbang beikha a, chule gamla tah a hiche molsang ho’a kon’a hung longdoh twidapjen vadung ho kang kha am?

15 Men mitt folk hev gløymt meg, dei brenner røykjelse åt fåfengdi; og dei fekk deim til å snåva på vegarne sine, dei gamle vegarne, so dei gjekk på stigar, på ujamne vegar,

Ahinlah, kamiten kitahna aneipouve. Amahon keima einungsun’un, pannabei semthu doilim hounan gim namtwi ahaltauve. Achena diu lamlen chu kiselhuhnan aneiyun, lampi dihlouva alamlha gamtauve.

16 so dei gjer landet sitt til ei skræma, ei æveleg spott; alle som fer der framum, vert forstøkte og rister hovudet.

Hijeh’a chu, agamsung u akeova kijam ding ahi. Ajeh chu, amahon thil kidah umtah tampi aboltauve. Agamsungu jotpa tapou tija lihdiu, chule alu-u athinkhum diu ahi.

17 Likeins som austanvinden vil eg spreida deim for fienden. Ryggen og ikkje andlitet skal eg syna deim på deira ulukke-dag.

Nisolam khohuiyin leivui vanpil thena anei banga, keiman kamite chu, amelmateu masanga, kathecheh gamdiu ahi. Chule hesoh genthei, hamsetna ato niuleh, keiman kanung kangatding, kapanhu louhel diu ahi,’’ati.

18 Då sagde dei: «Kom og lat oss leggja upp råder mot Jeremia! for det tryt ikkje på lov for presten, eller på råd for den vise, eller på ord for profeten. Kom, lat oss fella honom med våre tungor og ikkje bry oss det minste um det han segjer!»

Hichun amahon aseiyun, “Hung un, Jeremiah hi alonaje ding khat gongu hite. Eiho eihil uva eiphoh diu thempu ho, miching ho chule themgao ho tampi ineinauve. Eihon hichepa hi ingaichapouve, athusei ho ngapih pou hitin, ama douna thujoh haseiyin seiyu hite,’’ atiuve.

19 Gjev gaum etter meg, Herre, og høyr på kor dei trættar med meg!

Vo Pakai, neikhoh sah inlang nei panpin, Kamelma ten kachunga eidounau thu asei chengseu hi, neihet peh in, katao ahi.

20 Skal ein løna godt med vondt? For dei hev grave ei grav for mitt liv. Kom i hug at eg stod for di åsyn og tala godt for deim, til å venda harmen din burt ifrå deim!

Thilpha chu thilsea kilethuh angai mong ham? Amahon kathina ding kokhuh alaiyun, kenla amaho dingin na-ang sunga taona kaneiyun; Achunguva nalunghan achuh lou nadin kappum in kataopeh in ahi. Nangin hingeldoh tei teiyin.

21 Difor, gjev borni deira til svolten og lat sverdet få handsama deim, og gjer konorne deira barnlause og til enkjor, og lat mennerne deira verta drepne av sotti, og ungmenni deira slegne med sverd i striden!

Hijeh chun, achateu kel thohsah inlang, Amaho abonchauvin chemjam in lousah in. Ajinuteu cha neilouvin abonchauvin meithai soh uhen, Tehse hou natna in thiu hen, chule golhang ho galmun’a chemjam in satgam uhen.

22 Lat naudrop høyrast or husi deira når du let mordflokkar brått koma yver deim! For dei hev grave ei grav til å fanga meg i og lurt upp snaror for føterne mine.

Hetman louvin, amaho chu gal miten lhunkhum uhen, A-injouseuva ka le mao ogin kijasoh kei hen. Ajeh chu amahon keima thina ding kokhuh alaiyun, chule kalam lhahna-a thang akam leleuve.

23 Men du, Herre, kjenner alle deira råder imot meg til å drepa meg; gjev deim ikkje til deira misgjerning, og lat ikkje deira synd verta utstroki for di åsyn! Lat deim stupa for di åsyn; i di vreide-tid gjere du upp med deim!

Vo Pakai, kei thana dinga athilgon’u abonchan nangman nahei. Athilse bol’u chulnampih hih in, chule achonsetnau jong ngaidam hih beh in. Nalunghan nachun amaho hi bolgim inlang, na-ang sunga thisah jeng in, kati ahi.