Jakobs 4
1 Kva kjem all ufred og strid av millom dykk? Er det ikkje av dykkar lyster, som strider i lemerne dykkar?
Kuzwa kuli kupopotezyania ampyopyongano akati kenu? Tazizwidi muziyandisyo zyenu na eezyo zilwana akati kenu nubeni?
2 De lystar og hev ikkje; de slær i hel og ovundast og kann ikkje få; de ligg i strid og ufred. De hev ikkje, av di de ikkje bed;
Mulapeekezya, pesi tamukwepe. Mulajaya akuba bbivwe, pesi tamukonzyi kujana. Mulalwana akupopotezyania. Takwe anchimulacho nkambo tamukumbili.
3 de bed og fær ikkje, av di de bed ille, um slikt som de kann øyda upp i dykkar lyster.
Mulakumbila pesi tamupegwi nkambo mukumbila aanzila italuleme, mukuyanda kuti muyibelesye kuziyandisyo zyenu.
4 De utrugne! veit de ikkje at venskap med verdi er fiendskap imot Gud? Den som då vil vera ven med verdi, han vert Guds fiende.
Nywebo nobasimamaambe! Tamwizi na kuti buzolwani enyika nkulwana a-Leza? Nkokwamba kuti kufumbwa ulisalila kuba mwenzinyina wanyika ulichita sinkondonyina a Leza.
5 Eller trur de at skrifti talar fåfengt? Med brennhug trår han etter Anden som han hev late bu i oss. Men di større er den nåde som han gjev.
Na muyeya kuti malembe awamba zyabiyo aamba kuti, “Imuuya ngwakachita kuti upone mulindiswe uli abbivwe loko”?
6 Difor heiter det: «Gud stend dei stolte imot, men dei audmjuke gjev han nåde.»
Pesi Leza uupa luzyalo lwiingi, aboobo malembe awamba kuti, “Leza ulabakazya basikuliyanda, pesi ufwida luzyalo kuli balibombya.”
7 Ver difor Gud undergjevne! Men statt djevelen imot, so skal han fly frå dykk!
Nkokuti amulipede kuli Leza. Mumukkake satani, alimwi ulamutantamuka.
8 Haldt dykk nær til Gud, so skal han halda seg nær til dykk! Reinsa henderne, de syndarar, og gjer hjarto reine, de tvihuga!
Amuswene afwifwi a Leza, alimwi uleza afwifwi andinywe, Amusalazye maboko eenu, inywe nobasizibi, alimwi musalazye myoyo yenu, inywe nobasimyoyo ibili.
9 Kjenn dykkar naud og syrg og gråt! Lat låtten dykkar vendast til sorg, og gleda til trege.
Mumvwe machise, mupwaye mibila, akulila! Muchite kuti kuseka kwenu kube mawuse alimwi lukondo lwenu kube kukankabala.
10 Audmyk dykk for Herren, so skal han upphøgja dykk!
Amulibombye kunembo lya Mwami, alimwi uyomupa bulemu.
11 Baktala ikkje kvarandre, brør! Den som baktalar ein bror eller dømer bror sin, han baktalar lovi og dømer lovi; men dømer du lovi, so er du ikkje ein som gjer etter lovi, men hennar domar.
Tamunowambuli chakutamikizyania, nobakwesu. Imuntu uwambula bubi aatala amuzyalwanyina na kupa mulandu kumuzyalwa nyina ukazyania amulawu alimwi uupa mulawu mulandu. Kutikopa mulawu mulandu, toli simuchita mulawu pe, pesi uli mubetesi.
12 Ein er lovgjevaren og domaren, han som er megtig til å frelsa og til å tyna. Men du, kven er du som dømer din næste?
Ngumwi biyo sikupa mulawu mubetesi. Ngooyo ukonzya kufutula akujaya. Nduweni, iwebo noopa mulalandu kuli simayake nyokwe?
13 Og no, de som segjer: «I dag eller i morgon vil me fara til den byen og vera der eit år og handla og hava vinning, »
Muswilizye lino, inywe nimwamba kuti, “sunu kana ijunza tuyonjila muchisi eechi, tukakkale munyaka nkukooko, tukasambale, alimwi tukajane impindu.”
14 de som ikkje veit kva som skal henda i morgon! For kva er livet dykkar? De er ein eim som ei liti stund er synleg og so kverv burt.
Ngwani uuzi zitakachitike juunza, alimwi buumi bwako niinzi? Nkambo nduwe sikkunkwe uuboneka kwachiindi chinini mpawo wamwayika.
15 I staden for at de skulde segja: «Um Herren vil, so kjem me til å liva, og so skal me gjera det eller det!»
Anukuti, mwelede kwamba kuti, “Na Mwami kayanda, tulapona alimwi tuchite eechi kana echiya.”
16 Men no rosar de dykk sjølve i dykkar storlæte. All slik ros er vond.
Pesi lino mulalikankayizya aatala amabambe aanu. Kulikankayizya kuli bobiya konse nkubi.
17 Den som då veit å gjera godt, men ikkje gjer det, han hev synd for det.
Nkinkaako kuli woonse uuzi kuchita kabotu pesi katazichiti, kulinguwe nchoono.
