Jakobs 3
1 Mine brør, ikkje mange av dykk verte lærarar! etter di de veit at me skal få dess tyngre dom.
ⲁ̅ⲘⲠⲈⲢⲈⲢⲞⲨⲘⲎϢ ⲚⲢⲈϤϮⲤⲂⲰ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲈⲢⲈⲦⲈⲚⲤⲰⲞⲨⲚ ϪⲈ ⲦⲈⲦⲈⲚⲚⲀϬⲒ ⲚⲞⲨϨⲀⲠ
2 For alle snåvar me i mangt. Den som ikkje snåvar i tale, han er ein fullkomen mann, som er før til å tøyma heile likamen.
ⲃ̅ⲦⲈⲚϨⲒⲰⲞⲨⲦ ⲄⲀⲢ ⲦⲎⲢⲞⲨ ⲚⲞⲨⲘⲎϢ ⲚⲤⲞⲠ ⲪⲎ ⲈⲦⲈ ⲚϤϨⲒⲰⲞⲨⲦ ⲀⲚ ϦⲈⲚⲞⲨⲤⲀϪⲒ ⲪⲀⲒ ⲞⲨⲦⲈⲖⲒⲞⲤ ⲚⲢⲰⲘⲒ ⲈⲞⲨⲞⲚ ϢϪⲞⲘ ⲘⲘⲞϤ ⲈϬⲒⲬⲀⲖⲒⲚⲞⲨⲤ ⲘⲠⲒⲤⲰⲘⲀ ⲦⲎⲢϤ
3 Når me legg beisl i munnen på hestarne, so dei skal lystra oss, so styrer me og heile likamen deira.
ⲅ̅ⲒⲤϪⲈ ⲦⲈⲚϮⲬⲀⲖⲒⲚⲞⲨⲤ ⲈⲢⲰⲞⲨ ⲚⲚⲒϨⲐⲰⲢ ⲈⲠϪⲒⲚⲦⲞⲨⲤⲰⲦⲈⲘ ⲚⲤⲰⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲦⲈⲚⲤⲰⲔ ⲘⲠⲞⲨⲤⲰⲘⲀ ⲦⲎⲢϤ
4 Sjå og skipi: endå dei er so store og vert drivne av sterk vind, so vert dei då med ein liten ror styrde dit som styremannen vil hava deim.
ⲇ̅ϨⲎⲠⲠⲈ ⲒⲤ ⲚⲒⲈϪⲎⲞⲨ ⲈⲦⲈ ⲚⲦⲀⲒⲘⲀⲒⲎ ⲈⲨⲤⲰⲔ ⲘⲘⲰⲞⲨ ϨⲒⲦⲈⲚ ϨⲀⲚⲐⲎⲞⲨ ⲈⲨⲚⲀϢⲦ ϢⲀⲨⲈⲚⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲞⲨⲔⲞⲨϪⲒ ⲚϨⲒⲎ ⲈⲪⲘⲀ ⲈⲦⲈϤⲚⲀⲞⲨⲰϢ ⲈϮ ⲘⲠⲈϤⲞⲨⲞⲒ ⲈⲢⲞϤ ⲚϪⲈⲠⲒⲢⲈϤⲈⲢϨⲈⲘⲒ
5 So er og tunga ein liten lem, og talar då store ord. Sjå ein liten eld: kor stor ein skog han set i brand!
ⲉ̅ⲠⲀⲒⲢⲎϮ ϨⲰϤ ⲠⲒⲖⲀⲤ ⲞⲨⲔⲞⲨϪⲒ ⲘⲘⲈⲖⲞⲤ ⲠⲈ ⲞⲨⲞϨ ϤⲤⲀϪⲒ ⲚϨⲀⲚⲘⲈⲦⲚⲒϢϮ ϨⲎⲠⲠⲈ ⲒⲤ ⲞⲨⲔⲞⲨϪⲒ ⲚⲬⲢⲰⲘ ϤⲢⲰⲔϨ ⲚⲞⲨϨⲨⲖⲎ ⲦⲎⲢⲤ
6 Tunga er og ein eld; ei verd full av urettferd, soleis stend tunga millom lemerne våre; ho smittar heile likamen og set livsens hjul i loge, og vert sjølv sett i loge frå helvite. (Geenna g1067)
ⲋ̅ⲠⲒⲖⲀⲤ ϨⲰϤ ⲞⲨⲬⲢⲰⲘ ⲠⲈ ⲠⲤⲞⲖⲤⲈⲖ ⲚⲦⲈⲦⲀⲆⲒⲔⲒⲀ ⲠⲒⲖⲀⲤ ⲬⲎ ⲈϦⲢⲎⲒ ϦⲈⲚⲚⲒⲘⲈⲖⲞⲤ ⲞⲨⲞϨ ϤϨⲒⲀϬⲚⲒ ⲚⲤⲀⲠⲒⲤⲰⲘⲀ ⲦⲎⲢϤ ϤⲢⲰⲔϨ ⲘⲠⲒⲦⲢⲞⲬⲞⲤ ⲚⲦⲈⲠⲒϪⲒⲚⲘⲒⲤⲒ ⲞⲨⲞϨ ϤⲢⲰⲔϨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ϮⲄⲈⲈⲚⲚⲀ (Geenna g1067)
7 For all natur, både i dyr og fuglar, både i ormar og sjødyr, vert tamd og hev vorte tamd av den menneskjelege natur;
ⲍ̅ⲪⲨⲤⲒⲤ ⲄⲀⲢ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲦⲈⲚⲒⲐⲎⲢⲒⲞⲚ ⲚⲈⲘ ⲚⲒϨⲀⲖⲀϮ ⲚⲈⲘ ⲚⲒϬⲀⲦϤⲒ ⲚⲈⲘ ⲚⲎ ⲈⲦϦⲈⲚ ⲚⲒⲀⲘⲀⲒⲞⲨ ⲤⲈⲈⲢⲆⲀⲘⲀⲌⲒⲚ ⲘⲘⲰⲞⲨ ⲞⲨⲞϨ ⲤⲈϬⲚⲞ ⲚϪⲰⲞⲨ ⲚϮⲪⲨⲤⲒⲤ ⲚⲦⲈϮⲘⲈⲦⲢⲰⲘⲒ
8 men tunga kann inkje menneskje temja; ho er ein ustyrleg vond ting, full av døyande eiter.
ⲏ̅ⲠⲒⲖⲀⲤ ⲆⲈ ⲚⲐⲞϤ ⲘⲘⲞⲚ ϨⲖⲒ ⲚⲢⲰⲘⲒ ϢⲐⲢⲞ ⲘⲘⲞϤ ⲈϬⲚⲈϪⲰϤ ⲞⲨⲀⲦⲤⲈⲘⲚⲒ ⲠⲈ ⲈϤϨⲰⲞⲨ ⲈϤⲘⲈϨ ⲘⲘⲀⲐⲞⲨⲒ ⲚⲦⲈⲪⲘⲞⲨ
9 Med henne velsignar me Herren og Faderen, og med henne bannar me menneski som er skapte etter Guds bilæte.
ⲑ̅ⲀⲚⲤⲘⲞⲨ ⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲞⲨⲞϨ ⲪⲒⲰⲦ ⲈⲂⲞⲖ ⲘⲘⲞϤ ⲞⲨⲞϨ ⲈⲂⲞⲖ ⲚϦⲎⲦϤ ⲈⲚϨⲰⲞⲨϢ ⲈⲚⲒⲢⲰⲘⲒ ⲚⲎ ⲈⲦⲀϤⲐⲀⲘⲒⲰⲞⲨ ⲚϪⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲨⲞⲚⲒ ⲘⲘⲞϤ
10 Or same munnen kjem det velsigning og banning. Dette må ikkje vera so, mine brør!
ⲓ̅ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲠⲀⲒⲢⲞ ⲢⲰ ⲤⲈⲚⲎⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ⲚϪⲈⲠⲒⲤⲘⲞⲨ ⲚⲈⲘ ⲠⲒⲤⲀϨⲞⲨⲒ ⲠⲈⲦⲤϢⲈ ⲀⲚ ϪⲈ ⲠⲈ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲚⲦⲈⲚⲀⲒ ϢⲰⲠⲒ ⲘⲠⲀⲒⲢⲎϮ
11 Kann då kjelda gjeva søtt og beiskt vatn ut or same uppkoma?
ⲓ̅ⲁ̅ⲘⲎϮ ϢⲀⲢⲈ ϮⲘⲞⲨⲘⲒ ⲂⲈⲂⲒ ⲘⲠⲈⲦϨⲞⲖϪ ⲚⲈⲘ ⲠⲈⲐⲘⲞⲖϨ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲠⲀⲒⲞⲨⲰⲦⲈⲚ ⲢⲰ ⲚⲞⲨⲰⲦ
12 Mine brør, kann då eit fiketre bera oljebær, eller eit vintre fikor? So kann ikkje heller ei salt kjelde gjeva søtt vatn.
ⲓ̅ⲃ̅ⲘⲎ ⲞⲨⲞⲚ ϢϪⲞⲘ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲚⲞⲨⲂⲰ ⲚⲔⲈⲚⲦⲈ ⲚⲦⲈⲤⲒⲢⲒ ⲚϨⲀⲚϪⲰⲒⲦ ⲒⲈ ⲞⲨⲂⲰ ⲚⲀⲖⲞⲖⲒ ⲚⲦⲈⲤⲒⲢⲒ ⲚϨⲀⲚⲔⲈⲚⲦⲈ ⲠⲀⲒⲢⲎϮ ⲚⲚⲈ ⲠⲈⲐⲘⲞⲖϨ ⲈⲢ ⲞⲨⲘⲰⲞⲨ ⲈϤϨⲞⲖϪ
13 Kven er vis og vitug imillom dykk? Han må ved god ferd syna sine gjerningar i visdoms spaklynde.
ⲓ̅ⲅ̅ⲚⲒⲘ ⲚⲤⲀⲂⲈ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲔⲀⲦϨⲎⲦ ⲈⲦϦⲈⲚ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲘⲀⲢⲈϤⲦⲀⲘⲞⲚ ⲈⲚⲈϤϨⲂⲎⲞⲨⲒ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲠⲈϤϪⲒⲚⲘⲞϢⲒ ⲈⲐⲚⲀⲚⲈϤ ϦⲈⲚⲞⲨⲘⲈⲦⲢⲈⲘⲢⲀⲨϢ ⲚⲦⲈⲞⲨⲤⲂⲰ
14 Men hev de beisk ovund og stridssykja i hjarto dykkar, so rosa dykk ikkje og ljug ikkje imot sanningi!
ⲓ̅ⲇ̅ⲒⲤϪⲈ ⲆⲈ ⲞⲨⲞⲚ ⲬⲞϨ ⲈϤⲈⲚϢⲀϢⲒ ϦⲈⲚⲐⲎⲚⲞⲨ ⲚⲈⲘ ϢϬⲚⲎⲚ ⲚϨⲢⲎⲒ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚϨⲎⲦ ⲘⲠⲈⲢϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚϪⲈⲘⲈⲐⲚⲞⲨϪ ϦⲀ ϮⲘⲈⲐⲘⲎⲒ
15 Den visdomen kjem ikkje ovantil, men er jordisk, sanseleg, djevelsk.
ⲓ̅ⲉ̅ⲦⲀⲒⲤⲂⲰ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲈⲠⲈⲤⲎⲦ ⲀⲚ ⲦⲈ ⲈⲂⲞⲖ ⲘⲠϢⲰⲒ ⲀⲖⲖⲀ ⲐⲀ ⲠⲔⲀϨⲒ ⲦⲈ ⲘⲮⲨⲬⲒⲔⲎ ⲚⲤⲘⲞⲦ ⲚⲆⲈⲘⲰⲚ
16 For der det er ovund og stridssykja, der er ugreida og alt det som vondt er.
ⲓ̅ⲋ̅ⲠⲒⲘⲀ ⲄⲀⲢ ⲈⲦⲈ ⲞⲨⲞⲚ ⲬⲞϨ ⲒⲈ ϢϬⲚⲎⲚ ⲘⲘⲀⲨ ⲀⲢⲈ ⲠϢⲐⲞⲢⲦⲈⲢ ⲘⲘⲀⲨ ⲚⲈⲘ ϨⲰⲂ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲈⲦϨⲰⲞⲨ
17 Men visdomen ovantil, han er fyrst og fremst rein, og dinæst fredsam, rimeleg, ettergjevande, full av miskunn og gode frukter, fri for tvil og fri for skrymt.
ⲓ̅ⲍ̅ϮⲤⲂⲰ ⲆⲈ ⲈⲦⲈ ⲞⲨⲈⲂⲞⲖ ⲘⲠϢⲰⲒ ⲚϢⲞⲢⲠ ⲘⲈⲚ ⲤⲞⲨⲀⲂ ⲒⲦⲀ ⲞⲨⲢⲈϤⲈⲢϨⲒⲢⲎⲚⲎ ⲦⲈ ⲞⲨⲈⲠⲒⲔⲎⲤ ⲦⲈ ⲈⲤⲘⲈϨ ⲚⲚⲀⲒ ⲚⲈⲘ ⲞⲨⲦⲀϨ ⲈⲚⲀⲚⲈϤ ⲞⲨⲀⲦϮϨⲀⲠ ⲈⲢⲞⲤ ⲦⲈ ⲞⲨⲀⲦⲘⲈⲦϢⲞⲂⲒ ⲦⲈ
18 Men rettferds frukt vert sådd i fred for deim som held fred.
ⲓ̅ⲏ̅ⲠⲞⲨⲦⲀϨ ⲆⲈ ⲚⲦⲈϮϨⲒⲢⲎⲚⲎ ⲚⲈⲘ ϮⲘⲈⲐⲘⲎⲒ ϢⲀⲨⲤⲀⲦϤ ϦⲈⲚⲞⲨϨⲒⲢⲎⲚⲎ ⲚⲚⲎ ⲈⲦⲒⲢⲒ ⲚϮϨⲒⲢⲎⲚⲎ
