Jakobs 2
1 Mine brør! Lat ikkje dykkar tru på vår Herre Jesus Kristus, den herleggjorde, hava det med seg, at de gjer skil på folk!
Bratje moji, ne imejte v licegledji vere našega Gospoda slave, Jezusa Kristusa.
2 For um det kjem ein mann inn i dykkar samling med gullring på fingeren og i skinande klæde, men det og kjem ein fatigmann i skitne klæde,
Če namreč v zbor vaš vnide mož sè zlatimi prstani, v sijajni obleki, vnide pa tudi berač v umazani obleki,
3 og de ser på honom som hev den skinande klædnaden, og segjer til honom: «Set du deg her i god sess!» og de segjer til den fatige: «Statt du der, eller set deg nedfor fotskammelen min!» -
In pogledate njega, ki ima sijajno obleko, in mu rečete: Ti sédí sem lepo, in beraču rečete: Ti stoj tam, ali pa sedí sem pod podnožje moje;
4 gjer de ikkje då skilnad hjå dykk sjølve og dømer etter vonde tankar?
Ali niste dvomili v sebi in ste postali sodniki slabih misli?
5 Høyr no, mine kjære brør! Hev ikkje Gud valt ut dei fatige i denne verdi til å vera rike i tru og ervingar til det riket han hev lova deim som honom elskar?
Čujte, bratje moji ljubljeni: ni li Bog izbral beračev tega sveta bogatih v veri in dedičev kraljestva, katerega je obljubil njim, ki ga ljubijo.
6 Men de hev vanæra den fatige. Er det ikkje dei rike som trælkar dykk, og som dreg dykk fram for domstolarne?
Vi pa ste zaničevali berača. Ali vas ne zatirajo bogatini, in oni vas vlačijo pred sodbe?
7 Spottar ikkje dei det gode namnet som de er kalla med?
Ali ne preklinjajo oni lepega imena, katero se vam prideva?
8 I sanning, um de uppfyller den kongelege lov etter skrifti: «Du skal elska din næste som deg sjølv, » so gjer de vel;
Če pa izpolnjujete kraljevo postavo, po pismu: "Ljubi bližnjega svojega kakor sebe," prav delate;
9 men gjer de skil på folk, so gjer de synd, og lovi refser dykk som lovbrjotarar.
Če pa gledate na lice, greh delate, in postava vas dopričuje za prestopnike.
10 For den som held heile lovi, men snåvar i ein ting, han hev vorte saka i alt.
Kajti kdor bi izpolnjeval celo postavo, pregrešil pa se zoper eno, postal je vseh dolžan.
11 For han som sagde: «Du skal ikkje driva hor, » han sagde og: «Du skal ikkje slå i hel.» Um du då ikkje driv hor, men slær i hel, so hev du vorte ein lovbrjotar.
Kajti on, ki je rekel: "Ne prešestvuj," rekel je tudi: "Ne ubijaj"; če pa ne bodeš prešestvoval, ubijal pa, postal si prestopnik postave.
12 Tala so og gjer so som dei som skal verta dømde etter fridoms lov!
Tako govorite in tako ravnajte, kakor kateri bodete sojeni po svobode postavi;
13 For domen skal vera miskunnlaus yver den som ikkje hev gjort miskunn; men miskunn rosar seg mot domen.
Kajti sodba je neusmiljena njemu, ki ni delal usmiljenja, in usmiljenje se ne méni za sodbo.
14 Kva gagnar det, mine brør, um nokon segjer at han hev tru, når han ikkje hev gjerningar? Kann vel trui frelsa honom?
Kaj pomaga, bratje moji, če kdo pravi, da ima vero, dél pa nima? Vera ga vendar rešiti ne more!
15 Um ein bror eller ei syster er nakne og vantar føda for dagen,
Če pa je brat nag ali sestra, in pogrešata vsakdanje hrane,
16 og ein av dykk segjer til deim: «Gakk i fred, verm dykk og et dykk mette!» men de ikkje gjev deim det som likamen treng, kva gagnar so det?
Pa bi jima kdo izmed vas rekel: "Hodita v miru, grejta se in sitita", a jima ne bi dali, kar je telesu potrebno, kaj pomaga?
17 Soleis og med trui: hev ho ikkje gjerningar, so er ho daud i seg sjølv.
Tako tudi vera, ako nima dél, mrtva je ob sebi.
18 Men ein kann segja: «Du hev tru, og eg hev gjerningar. Syn meg di tru utan gjerningar, og eg skal syna deg mi tru av mine gjerningar!
Ali poreče kdo: Ti imaš vero, in jaz imam dela; pokaži mi vero svojo iz svojih dél, in jaz ti pokažem iz svojih dél vero svojo.
19 Du trur at Gud er ein; du gjer rett. Djevlarne trur og det og skjelv.»
Ti veruješ, da je Bog eden; prav delaš; tudi hudi duhovi verujejo in groza jih je;
20 Og vil du vita det, du dårlege menneskje, at trui er nyttelaus utan gjerningar?
Hočeš pa vedeti, človek prazni, da je vera brez del mrtva?
21 Abraham, vår far, vart ikkje han rettferdiggjord ved gjerningar, då han ofra Isak, son sin, på altaret?
Ali Abraham, oče naš, ni bil po delih opravičen, ko je nesel Izaka sina svojega na oltar?
22 Du ser at trui verka saman med hans gjerningar, og at trui vart fullkomi ved gjerningarne,
Vidiš, da je vera sodelovala z deli njegovimi, in iz del se je vera popolnila?
23 og skrifti vart uppfyllt, som segjer: «Men Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd, » og han vart kalla Guds ven.
In izpolnilo se je pismo, ki pravi: "Abraham pa je veroval Bogu, in vštevalo se mu je v pravico" in "prijatelj Božji" se je imenoval.
24 De ser då, at eit menneskje vert rettferdiggjort ved gjerningar og ikkje berre ved tru.
Vidite torej, da se iz dél opravičuje človek, in ne iz vere samo?
25 Like eins og med skjøkja Rahab: vart ho ikkje rettferdiggjord ved gjerningar, då ho tok imot sendemennerne og slepte deim ut ein annan veg?
Enako pa se ni tudi Rahab kurba opravičila iz dél, ko je sprejela poslance in odpravila po drugi poti?
26 For liksom likamen er daud utan ånd, so er og trui daud utan gjerningar.
Kakor je namreč telo brez duha mrtvo, tako je tudi vera brez del mrtva.
