Jakobs 2
1 Mine brør! Lat ikkje dykkar tru på vår Herre Jesus Kristus, den herleggjorde, hava det med seg, at de gjer skil på folk!
Nawkamyanawk, lensawk Angraeng, aicae ih Angraeng Jesu Kri tanghaih kacak na tawnh o pongah, kami mikhmai khethaih tawn o hmah.
2 For um det kjem ein mann inn i dykkar samling med gullring på fingeren og i skinande klæde, men det og kjem ein fatigmann i skitne klæde,
Kami maeto loe sui bantuek hoiah amthoep het moe, bokhaih imthung ah angzoh, to naah kakhoem khukbuen angkhuk kamtang kami maeto doeh bokhaih imthung ah angzoh toeng;
3 og de ser på honom som hev den skinande klædnaden, og segjer til honom: «Set du deg her i god sess!» og de segjer til den fatige: «Statt du der, eller set deg nedfor fotskammelen min!» -
to naah nangcae mah kahoih khukbuen angkhuk kami to khingyahaih na paek o moe, anih khaeah, Nang loe hae ih ahmuen kahoih ah anghnu ah, tiah na naa o; toe mithoe khaeah loe, Nang loe hoah angdoe ah, to tih ai boeh loe kaicae khok tlim ah anghnu ah, tiah na naa o nahaeloe,
4 gjer de ikkje då skilnad hjå dykk sjølve og dømer etter vonde tankar?
nangmacae hoi nangmacae salakah mikhmai khethaih tawn kami, kasae poekhaih hoiah lokcaek kami ah na om o mak ai maw?
5 Høyr no, mine kjære brør! Hev ikkje Gud valt ut dei fatige i denne verdi til å vera rike i tru og ervingar til det riket han hev lova deim som honom elskar?
Tahngai oh, ka palung ih nawkamyanawk, Anih palung kaminawk khaeah anih mah lokkamhaih sak baktih toengah, hae long nuiah kamtang kaminawk to Sithaw mah tanghaih bangah angraengsak moe, siangpahrang mah uk ih prae qawktoep kami ah qoih boeh na ai maw?
6 Men de hev vanæra den fatige. Er det ikkje dei rike som trælkar dykk, og som dreg dykk fram for domstolarne?
Toe nangcae mah loe kamtangnawk to na patoek o. Nangcae pacaekthlaek moe, lokcaekhaih im ah caeh haih kami loe, long angraengnawk hae na ai maw?
7 Spottar ikkje dei det gode namnet som de er kalla med?
Nihcae mah na ai maw nangcae kawkkung, kahoih ih ahmin to kasae thuih o?
8 I sanning, um de uppfyller den kongelege lov etter skrifti: «Du skal elska din næste som deg sjølv, » so gjer de vel;
Nangmah hoi nangmah amlung baktih toengah na imtaeng kaminawk to palung ah, tiah Cabu thungah kaom Angraeng ih kaalok baktih toengah na pazui o nahaeloe, kahoih hmuen sah kami ah na oh o.
9 men gjer de skil på folk, so gjer de synd, og lovi refser dykk som lovbrjotarar.
Toe kami mikhmai khethaih na tawnh o nahaeloe, zaehaih sah kami ah na oh o, kaalok mah nang loe kami zae ni, tiah amtuengsak tih.
10 For den som held heile lovi, men snåvar i ein ting, han hev vorte saka i alt.
Mi kawbaktih mah doeh kaalok to pazui king, toe maeto pazui ai ah om nahaeloe, kaalok boih pazui thai ai kami zae ah ni oh boeh.
11 For han som sagde: «Du skal ikkje driva hor, » han sagde og: «Du skal ikkje slå i hel.» Um du då ikkje driv hor, men slær i hel, so hev du vorte ein lovbrjotar.
Zu sava laep ah nongpa nongpata zaehaih sah hmah, tiah thui kami loe, Kami hum hmah, tiah doeh thuih bae vop. Nang loe vaihi zu sava laep ah nongpa nongpata zaehaih na sah ai, toe kami na hum nahaeloe, kaalok aek kami ah ni na oh.
12 Tala so og gjer so som dei som skal verta dømde etter fridoms lov!
To pongah loihhaih kaalok mah lokcaek han kaom kami baktiah, lok to thui oh loe, thuih ih baktih toengah sah oh.
13 For domen skal vera miskunnlaus yver den som ikkje hev gjort miskunn; men miskunn rosar seg mot domen.
Tahmenhaih tawn ai kami loe, tahmenhaih tawn ai ah lokcaekhaih om tih; tahmenhaih mah lokcaekhaih to pazawk.
14 Kva gagnar det, mine brør, um nokon segjer at han hev tru, når han ikkje hev gjerningar? Kann vel trui frelsa honom?
Nawkamyanawk, kami maeto mah tanghaih ka tawnh, tiah thuih, toe toksakhaih amtueng ai nahaeloe tih atho maw om tih? Tanghaih mah anih to pahlong thai tih maw?
15 Um ein bror eller ei syster er nakne og vantar føda for dagen,
Nawkamya nongpa maw, nongpata maw loe bangkrai ah oh sut, ni thokkruek caaknaek tawn ai ah oh,
16 og ein av dykk segjer til deim: «Gakk i fred, verm dykk og et dykk mette!» men de ikkje gjev deim det som likamen treng, kva gagnar so det?
to naah nangcae thung ih kami maeto mah nihcae khaeah, Kamongah caeh oh, mawnhaih tawn ai ah khosah oh, zok amhah oh, tiah na naa o moe, nihcae takpum angaihaih hmuennawk na paek o ai nahaeloe, timaw avanghaih om tih?
17 Soleis og med trui: hev ho ikkje gjerningar, so er ho daud i seg sjølv.
To pongah toksakhaih kaom ai, tanghaih khue loe duek.
18 Men ein kann segja: «Du hev tru, og eg hev gjerningar. Syn meg di tru utan gjerningar, og eg skal syna deg mi tru av mine gjerningar!
Ue, kami maeto mah, Nang loe tanghaih na tawnh, Kai loe toksakhaih ka tawnh: na toksakhaih kaom ai na tanghaih to na patuek ah, kai mah doeh ka toksakhaih hoiah ka tanghaih to kang patuek toeng han, tiah thuih thaih koiah oh.
19 Du trur at Gud er ein; du gjer rett. Djevlarne trur og det og skjelv.»
Nang mah Sithaw loe maeto ni, tiah na tang; na tanghaih loe hoih: taqawknawk mah mataeng doeh to tiah tang o moe, tasoeh o toeng bae.
20 Og vil du vita det, du dårlege menneskje, at trui er nyttelaus utan gjerningar?
Tidoeh avang ai kami, Toksakhaih om ai tanghaih loe duek, tito na panoek ai maw?
21 Abraham, vår far, vart ikkje han rettferdiggjord ved gjerningar, då han ofra Isak, son sin, på altaret?
Aicae ampa Abraham mah a capa Isak hmaicam nuiah angbawnhaih sak naah, anih mah toksakhaih rang hoiah na ai maw toenghaih to hnuk?
22 Du ser at trui verka saman med hans gjerningar, og at trui vart fullkomi ved gjerningarne,
Tanghaih loe a toksakhaih hoiah nawnto amraep, toksakhaih rang hoiah ni a tanghaih to akoep, tiah a hnuk o.
23 og skrifti vart uppfyllt, som segjer: «Men Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd, » og han vart kalla Guds ven.
Abraham mah Sithaw tang pongah, a tanghaih to toenghaih ah tapom pae, tiah thuih ih Cabu lok loe akoep boeh: to naah Abraham to Sithaw ih Ampui, tiah kawk.
24 De ser då, at eit menneskje vert rettferdiggjort ved gjerningar og ikkje berre ved tru.
Tanghaih khue hoiah na ai, toksakhaih rang hoiah ni kami mah toenghaih to hnuk, tiah vaihi na panoek o boeh.
25 Like eins og med skjøkja Rahab: vart ho ikkje rettferdiggjord ved gjerningar, då ho tok imot sendemennerne og slepte deim ut ein annan veg?
To baktih toengah, tangzat zaw Rahab mah doeh tamthang sin kaminawk to talawk moe, loklam kalah bang hoiah patoeh ving, to tiah toksakhaih rang hoiah na ai maw anih mah toenghaih to hnuk?
26 For liksom likamen er daud utan ånd, so er og trui daud utan gjerningar.
Muithla tawn ai taksa loe duek, to baktih toengah toksakhaih kaom ai tanghaih doeh duek.
