Jakobs 1
1 Jakob, Guds og Herren Jesu Kristi tenar, helsar dei tolv ætterne som er spreidde i framande land.
Jakob, Pathien le Pumapa Jisua Khrista tîrlâm renga: Rammuol pumpui chunga Pathien mingei chekinchâingei murdi kôm chibai a mûk ani.
2 Haldt det for berre gleda, mine brør, når de kjem ut i ymse freistingar,
Ka lâibungngei le sarnungei nin lampuia huongnangei jât tamtak nin tong khomin nangninanâkin vânsân inbê roi,
3 etter di de veit at prøvingi av dykkar tru verkar tolmod!
ma anga huongnangei ha nin taksônnân atuong zoiin chu tuongdierna asin ngâi tih nin riet sikin.
4 Men tolmodet må føra til fullkome verk, so de kann vera fullkomne og heile og ikkje vanta noko.
Lampui tina ite insamloiin akip le chukphara nin om theina rangin tuongdierna han ite châina boiin nangni ruoi rangin minthâr êt roi.
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
Aniatachu nin lâia tukhom vârna ân samin chu Pathien kôm chubaitho senla, ama han pêk atih; Pathien'n mitin kôm manarloi le mulungchuktakin a pêk ngâi sikin.
6 Men han må beda med tru og ikkje tvilande; for den som tvilar, er liksom havbåra, som vert rørd og rugga av vinden.
Aniatachu chubai nin tho tika, mulunglâiinlakna boitetin iemtakin nin tho ngêt rang ani. Tukhom mulunglâiinlakna a dônnin chu tuipui ânsôna phâivuopuiin asêm minlêngpai le atompiel angin ani.
7 For ikkje må det menneskjet tru at han skal få noko av Herren,
Hima anga mingei hah, mulungrîlbulbâl dônloi, an sintho murdia detloi mingei han Pumapa renga ite man rangin mindon tet no rese ngei.
8 slik ein tvihuga mann, ustød på alle sine vegar.
9 Men den låge broren rose seg av sin høgleik,
Khristien inrieng mingei han Pathien'n a domminsâng ngeiin chu an râiminsân ngêt rese ngei,
10 og den rike av sin lågleik; for han skal kverva burt som blomen på graset:
male khristien mineingei khom Pathien'n a juong minnuoi ngeiin chu an râiminsân ngêt rese ngei. Minei ha rama sûl pâr achuoi angin alân mangpai rang ani.
11 Soli gjekk upp med sin hite og gjorde graset turt, og blomen på det fall av, og hans fagre åsyn vart øydelagd. Soleis skal og den rike visna på sine vegar.
Nisa alumnatak ruhu leh ahong suoka, sûl akânga; apâr atâka, male a enhoina ânmangpai ngâi. Ma angdênin mineingei khom sadâi sinthona chungroia an sepui ngâi hah minmangin ala om rang ani.
12 Sæl den mannen som held ut i freisting! for når han er prøvd, skal han få livsens kruna, som Gud hev lova deim som elskar honom.
Methêmna an tong lâi khoma taksônoma om bang ngei chu an vân asa, minsinna hah an zoi tena chu Pathien'n ama lungkham ngei kôma pêk ranga ân khâmsai ringna hah râisânmanin an man rang sikin.
13 Ingen må segja når han vert freista: «Eg vert freista av Gud; » for Gud er ikkje freista av det vonde, og sjølv freistar han ingen.
Mîn hima anga methêmna hah an tongin chu, “Hi methêmna hih Pathien renga hong kêng ani,” ti tet no rese ngei. Pathien chu asaloiin methêm thei ngâi maka, male ama khom tute methêm ngâi mak.
14 Men kvar ein vert freista når han vert dregen og lokka av si eigi lyst!
Aniatachu ei ôina saloingei nanâkin mi tuong minmanga ei in-ôkin chu methêmna ei tong ani.
15 sidan, når lysti vert med barn, ber ho synd; men når syndi er fullmogna, føder ho daude.
Hanchu ei ôina saloingei hah an vonga, sietna an neia; male sietna hah tuon-ahongtung tena chu thina anei ngâi ani.
16 Far ikkje vilt, mine kjære brør!
Huongin om no roi, ko moroitak lâibungngei le sarnungei!
17 All god gåva og all fullkomi gåva kjem ovantil frå faderen til ljosi, han som det ikkje er umbrøyte ved eller skiftande skugge.
Neinunpêk asa murdi le neinunpêk achukngei chu invân renga juong ngâi ania; mahi Pathien invâna vârngei Sinpu inthûl ngâiloi le ijînga inhei ngâiloi renga juong chum ngâi ani.
18 Etter sin vilje hev han født oss ved sannings ord, so me skulde vera ei fyrstegrøde av hans skapningar.
Masikin iring parân a sinngei murdi lâia mun masatak ei chang theina rangin ama lungdôn chongtak thurchi renga miriem ring mi minchang zoi ani.
19 Det veit de, kjære brør! Men kvart menneskje vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide,
Ko moroitak lâibungngei le sarnungei, mahi riettit roi! Mitinin chong rangâi inchu ngêt rese ngei, thurchi misîr le taksi chu inchu no rese ngei.
20 for ein manns vreide verkar ikkje det som er rett for Gud.
Miriem taksinân Pathien neinunkhîn diktak hah tuon-mintung thei ngâi mak.
21 Legg difor av all ureinskap og alt som er att av vondskap, og tak med spaklynde imot ordet som er innplanta i dykk, og som er megtigt til å frelsa sjælerne dykkar!
Masikin thobaisi inthiengloi le nunchan saloingei renga inkêm roi. Pathien kôm inpêklûtin, nin mulungrîlngeia a chong tuhngei ha pom ungla, ma hah nangni sanminring thei atih.
22 Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
A chong rangâi ririemin nangninanâk inhuong no ungla; manêkin, chu atakin tho roi.
23 For dersom nokon høyrer ordet og ikkje gjer etter det, då er han lik ein mann som skodar sitt naturlege andlit i ein spegel;
Tukhom a chong rangâia, ataka tho loi chu lîmena inena ama mêl nanâk adiktaka mupu angin ani.
24 han skoda seg sjølv og gjekk burt og gløymde straks korleis han såg ut.
Asadimin amananâk ân ena, a se nôkin chu kho angin mo a mêl omtie hah a mingil nôk kelen ngâi angin ani.
25 Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held ved med det, so han ikkje vert ein gløymsam tilhøyrar, men ein som gjer gjerningi, han skal vera sæl i si gjerning.
Aniatachu, tukhom balam akip mingei phûkdâia mojôk ngâi tieng en tita, lunghâng thorîta, a rangâia mingil nôk kelen ngâipu niloia, ataka sintho mingei chu Pathien'n an sinthona han satvur ngei atih.
26 Dersom nokon meiner at han er ein gudsdyrkar, og ikkje tøymer tunga si, men dårar sitt eige hjarta, hans gudsdyrking er fåfengd.
Tukhom sakhuo tienga mi ki ni tia a mindon mo nin om? Nin melei nin donsûi minsa nônchu nin sakhuo mi nina hah kâmnângloi ania, nin thethena ân huong nin nih.
27 Ei rein og lytelaus gudsdyrking for Gud og Faderen er dette: å sjå til faderlause og enkjor i deira trengsla, å halda seg sjølv uflekka av verdi.
Ei Pathien le Pa'n sakhuo ânthieng le diktaka a bê ngâi chu mahi ani: nupaboingei le meithâingei an dûktong zora donsûi le rammuol sietna renga inkêm hih ani.
