Esaias 61
1 Herrens, Herrens ande er yver meg, for Herren hev salva meg til å bera fagnadbod til dei smålåtne, han hev sendt meg til å binda um dei hugbrotne, til å ropa ut fridom for fangar, og for dei bundne utløysing,
EIA no maluna o'u ka Uhane o Iehova, ka Haku, No ka mea, ua poni mai o Iehova ia'u, E hai i ka olelo maikai i ka poe hoohaahaa; Ua hoouna mai oia ia'u e wahi i ha naau ehaeha, E hai aku i ke kuu ana no ka poe i pio, A me ka wehe ana o ka halepaahao no ka poe i paa;
2 ropa ut eit nåde-år for Herren og ein hemnedag frå vår Gud, til å trøysta alle dei syrgjande,
E hai aku hoi i ka makahiki oluolu no Iehova, A me ka la o ka inaina o ko kakou Akua; E hoomaha hoi i ka poe i kaniuhu;
3 til å gjeva dei syrgjande i Sion høgtidskruna for syrgjebunad, gledeolje i staden for sorg, lovsongs-klæde for vanmoda ånd, og dei skal heita rettferds eiker, Herrens plantning til herleggjering.
A e kokua aku i ka poe i u ma Ziona, E haawi i kahiko ma kahi o ka lehu, A me ka manoi o ka olioli no ke kaniuhu ana; A me ka aahu o ka hauoli hoi no ka naau kaumaha: I kapaia lakou, He mau oka no ka pono, O ke kanu ana hoi a Iehova, i hoonaniia'i oia.
4 Dei skal byggja upp att gamle grushaugar, reisa upp att ruinar frå federne, nya upp att nedbrotne byar, øydegarder frå ætt til ætt.
E hana hou no lakou i na wahi i anaiia mamua, A e hoala hou no lakou i na mea i hoohiolo kahiko ia, A e kukulu hou lakou i na kulanakauhale i wawahiia, I na mea neoneo hoi o na hanauna he nui loa.
5 Framande skal gjæta smalen dykkar, utlendingar dyrka åt dykk både åker og vingard.
A e ku mai no na malihini, a e hanai i ka oukou poe holoholona, A e lilo na keiki a ke kanaka e, i poe mahiai, a i poe paipai waina na oukou.
6 Men de skal heita Guds prestar, tenarar åt vår Gud skal dei kalla dykk; folke-eiga skal de njota, og deira herlegdom skal de få.
Aka, e kapaia oukou, Na kahuna o Iehova, E olelo no lakou ia oukou, He poe lawelawe na ko kakou Akua; E ai no oukou i ka waiwai o ko na aina e, A ma ko lakou nani oukou e kaena'i.
7 For dykkar skam fær de dobbelt att, dei som leid skjemsla, skal prisa sin lut. Difor fær dei dobbel lut i sitt land, æveleg gleda skal dei få.
No ko oukou hilahila, a e uku palua ia oukou, A no ka hoopalaimaka e olioli lakou i ko lakou kuleana; Nolaila, ma ko lakou aina, e loaa palua lakou, E loaa no ia lakou ka olioli mau loa.
8 For eg, Herren, elskar retten, eg hatar urett ran, og trufast gjev eg deim løni deira og gjer med deim ei æveleg pakt.
No ka mea, owau o Iehova, ke makemake nei au i ka hoopono, Ua wahawaha aku au i ka mea i haoia, Ma ka oiaio, e haawi no wau i ka uku no ka lakou hana; A e hana no wau i berita mau loa me lakou.
9 Namngjeti vert deira ætt millom folki og avkjømet deira bland tjoderne; alle som ser deim, skal kjenna deim, at dei er ei ætt som Herren hev signa.
A e kaulana auanei ka lakou hanauna iwaena o ko na aina e, A me ka lakou poe keiki, iwaena o na lahuikanaka; O ka poe a pau e ike ia lakou, e hoomaopopo no ia lakou, O lakou ka hanauna a Iehova i hoopomaikai ai.
10 Eg gled meg storleg i Herren, sjæli mi fegnast i min Gud. For han hev klædt meg i frelse-klæde, sveipt meg i rettferds-kåpa, som ein brudgom seg pryder med prestehuva og ei brur tek på seg sin prydnad.
E olioli nui au ia Iehova, E hauoli no ko'u uhane ma ko'u Akua; No ka mea, ua hoaahu mai oia ia'u i na aahu o ke ola, Ua uhi mai oia ia'u i ka holoku o ka pono, E like me ka hoonani ana o ke kanemare ia ia iho i na kahiko, E like hoi me ka wahinemare i kahikoia i kona mea gula.
11 For som jordi sin grode let renna, og hagen sitt sæde let veksa, so let Herren, Herren rettferd renna og lovsong for alle folks åsyn.
No ka mea, e like me ka honua i hoopuka mai ai i kona muo, E like hoi me ka mahinaai i houlu i na mea i luluia maloko ona, Pela no o Iehova ka Haku e hoopuka mai ai i ka pono, a me ka nani, imua o ko na aina a pau.
