Esaias 59

1 Sjå, Herrens hand er ikkje so stutt, at han ikkje kann frelsa, og øyra hans er ikkje so tunghøyrt, at det ikkje kann høyra.

Khenhaw! BAWIPA e kut teh rungngang thai hoeh han totouh duem hoeh. Thai thai hoeh nahan totouh a hnâpang hoeh.

2 Men skuldi dykkar er det som skil millom dykk og dykkar Gud, og synderne dykkar hev dult hans åsyn for dykk, so han ikkje høyrer.

Hatei, namamae payonnae ni na Cathut koehoi na kapek awh teh, a thai hoeh nahanelah na hawi awh hoeh nae ni a minhmai hah nangmouh koehoi a hro toe.

3 For henderne dykkar er sulka med blod, og fingrarne dykkar med misgjerd; lipporne dykkar talar lygn, tunga mullar på vondt.

Nangmae kut teh thi hoi thoseh, na kutdawnnaw teh yonnae hoi thoseh, na khin sak awh. Nangmouh ni pahni hoi laithoe na dei awh. Na laihoi thoenae lawk na dei awh.

4 Ingen ropar til doms for rettferd, ingen hev ærleg rettargang. Dei lit på fåfengd og talar fals, umhender med ulukka føder dei tjon.

Kângingnae hah apinihai tawng awh hoeh. Lawkkatang hah tarawi awh hoeh. Ayawmyin e lawk hah a kâuep awh teh, laithoe lawk doeh ouk a dei awh. Thoenae hah a vawn awh teh, payonnae hah a khe awh.

5 Orme-egg klekkjer dei ut, og kongurvev vev dei; den som et deira egg, lyt døy, og krasar du eit, kjem det fram ein orm.

Tahrun tadui hah a awt awh teh, Bombarui hah a kawng awh. A taduinaw kacate teh a due. A tadui a kâkhei teh tahrun lah a tâco.

6 Deira vevnad vert aldri til klæde, ein kann ikkje hylja seg i deira verk; deira verk er vondskaps verk, og valdsverk er i deira hender.

A kawng awh e bombarui teh, khohna lah kangcoung pouh hoeh. A kawng awh e hni hah kâkhu awh mahoeh. A sak awh e hno hah kahawihoehe hoi a sak awh dawkvah, a kut dawk thamanae ao.

7 Deira føter er snare til vondt og snøgge til å renna ut skuldlaust blod, deira tankar er vondskaps tankar, det er vald og uferd kvar dei fer.

A khoknaw teh thoenae saknae koe a yawng awh teh, yonnae ka tawn hoeh e tami thipalawngnae koe a hue a rang awh. A pouknae hai kahawihoehe pouknae doeh. A ceinae lamthung hai rucatnae hoi rawknae lamthung lah doeh ao.

8 Fredsveg kjenner dei ikkje, det finst ingen rett i deira spor. Dei fer på krokute stigar, kvar som fer soleis, veit ikkje av fred.

Roumnae lamthung panuek awh hoeh. Ahnimae lamthung dawk kângingnae awm hoeh. A cei awh nahan lamlongkawinaw a sak awh teh, kadawnnaw pueng ni roumnae hmawt awh mahoeh.

9 Difor er retten langt burte frå oss, og rettferd vil ikkje koma til oss; me ventar på ljos, og so finn me myrker - på solskin, men ferdast i skugge.

Hatdawkvah, kângingnae teh maimouh koehoi kahlatpoung lah ao teh, lannae ni hai na phat boi awh hoeh toe. Angnae hah ka ring awh, hatei, haw vah hmonae teh ao. Ka ring awh e teh angnae eiteh, kahmawt poung e koe doeh cei awh.

10 Me trivlar som blinde langs vegen, me trivlar som folk utan augo; midt på dagen me snåvar som i skumingi, millom friske er me som døyande.

Mit ka dawn e patetlah tapang thupthup payam awh teh, mit ka tawn hoeh e patetlah pou payam awh. Tangmin e patetlah kanîthun hai kamthui awh teh, ka rawp awh. Thaonae koe teh tami kadout patetlah doeh ka o awh toe.

11 Me gryler alle som bjørnar, og som duvor me sukkar; me ventar på retten, men ikkje han kjem, på frelsa, men ho er langt burte frå oss.

Tavom patetlah ka hram awh teh, bakhu patetlah ka cingou awh. Kângingnae ka tawng awh ei, pâphawng awh hoeh toe. Rungngangnae ngaihawi awh ei, maimouh koehoi ahla poung toe.

12 For synderne våre mot deg er mange, og våre misgjerningar vitnar imot oss; ja, synderne våre hev me i minne, og våre misgjerningar veit me um:

Bangkongtetpawiteh, kâlawk eknae teh a hmaitung vah hoehoe apap. Ka yonae ni kamamouh koelah kapanuekkhaikung lah ao. Ka payon awh e pueng kamamouh koe ao teh, sakpayon e pueng hai kamamouh ni ka panue awh.

13 Me hev falle ifrå og neitta Herren, me hev gjenge burt frå vår Gud; me hev tala um trælking og fråfall, hev teke upp og sagt ut or hjarta ljugarord.

Kâtapoenae, laithoe lahoi BAWIPA tarannae, Cathut hnamthun takhai e, repcoungroenae, taranthawnae lawk deinae, ka vawn awh teh, lungthin thung hoi laithoe lawk dei awh.

14 Retten vert undantrengd, og rettferdi stend langt burte; for sanning hev snåva på tinget, og det rette vinn ikkje fram,

Kalan lah lawkcengnae ni hnam na thun takhai teh, kângingnae ni kahlatpoung e hmuen koe a kangdue. Lawkkatang teh lam dawk a rawp teh, lannae kâen thai hoeh.

15 og sanningi vart burte, den som held seg frå vondt, vert plundra. Og Herren såg det og harmast for det ikkje fanst nokon rett.

Lawkkatang teh a rawk toe. Thoenae ka roun e tami hah hnopainaw a lawp awh toe. BAWIPA ni hot hah a hmu teh, kângingnae ao hoeh toung dawkvah, a maithoe.

16 Han såg at det ingen fanst, og han undrast at ingen greip inn. Då hjelpte honom hans arm, og hans rettferd var honom til studnad.

Tami awm hoeh tie a hmu navah, ka kâhet pouh e awm hoeh tie hah kângai lah a ru. Hatdawkvah, a kut hoi roeroe rungngangnae letlang a sak teh, amae lannae lahoi letlang a kangdue sak.

17 Han tok rettferd på seg til brynja og frelse-hjelm på sitt hovud, hemn-klæde tok han til klædnad, sveipte um seg brennhug til kåpa.

Lannae hah bahling lah a patuep teh rungngangnae hah sumluhuem lah a kâmuk. Moipathungnae hoi a kamthoup teh, lungthahmeinae angkidung hah a kho.

18 Han gjev deim att etter gjerningar, harm yver sine motmenner, attergjeld for sine fiendar, ja, øylandi skal få det att.

A tawk a sak awh e patetlah aphu a hmu awh han. Ama ka taran e naw koe a lungkhueknae hah tarannaw ni khang han a kamcu e patetlah moi a pathung awh han.

19 Og i vesterland skal dei ottast Herrens namn og i austerland hans herlegdom, for han kjem som ein innestengd foss som Herrens storm driv fram.

BAWIPA e min teh kanîloumlah hoi a taki awh vaiteh, a bawilennae hah kanîtho lahoi a taki awh han. Tarannaw teh tuikalen patetlah a tho navah, BAWIPA e Muitha ni ama hoi kâtaran lah a ngang han.

20 Og han kjem som utløysar for Sion, og for deim som snur seg frå synd i Jakob, so er Herrens ord.

Zion vah ka ratangkung, Jakop kâtapoenae kamlang takhai naw koe a tho han telah BAWIPA ni ati.

21 Og dette er den pakt som eg på mi sida gjer med deim, segjer Herren: Min ande som er yver deg, og mine ord som eg hev lagt deg i munnen, dei skal ikkje vika frå din munn, og ikkje frå munnen åt borni dine, og ikkje heller frå munnen åt barneborni dine, segjer Herren, frå no og i all æva.

Het hah doeh, ahnimouh hoi kaie lawkkam e teh telah BAWIPA ni ati. Na lathueng kaawm e ka Muitha hoi na pahni dawk ka hruek e ka lawk ni, na pahni thoseh, na catounnaw e pahni thoseh, na catounnaw e pahni thoseh, atu hoi a yungyoe hoi a yungyoe totouh tâcawt takhai mahoeh toe telah BAWIPA ni a dei.