< Esaias 55 >

1 Å, alle de tyrste, kom til vatnet! Og de som ikkje hev pengar, kom, kjøp korn og et! Ja, kom og kjøp korn utan pengar, og utan betaling vin og mjølk!
Aw tui anghae kaminawk, angzo oh, tuikung ah angzo oh; nangcae phoisa tawn ai kaminawk, Angzo oh, qan oh loe caa oh! Ue, angzo oh, misurtui hoi tahnutui to phoisa paek ai ah qan oh.
2 Kvi gjev de pengar ut for det som ikkje er brød? Og dykkar vinning for det som ikkje kann metta? Å, høyr på meg og et det som godt er, og dykkar sjæl skal njota feitemat!
Tipongah buh ah kaom ai hmuen pongah phoisa to na pasaeng o moe, zok amhah ai hmuen pongah tha tho na pasaeng o loe? Ka lok hae hoidakta ah tahngai oh, kahoih caaknaek to caa oh, to tiah ni na hinghaih mah kating ai anghoehaih to hnu tih.
3 Vend øyra hit og kom til meg! Høyr, so skal dykkar sjæl få liva! So gjer eg med dykk ei æveleg pakt, og gjev dykk Davids usviklege nåde.
Na naa to patueng oh loe, kai khaeah angzo oh; na pakhra hing thai hanah ka lok hae tahngai oh; nangcae hoi dungzan lokmaihaih to ka sak moe, oepthok amlunghaih to David khaeah ka paek han.
4 Sjå, eg hev sett han til vitne for folki, til hovding og styrar for folkeslagi.
Khenah, anih to kaminawk boih hnukung, zaehoikung hoi lok thuikung ah ka sak boeh.
5 Ja, du skal kalla på eit folk som du ikkje kjenner, og folk som ikkje kjenner deg, skal skunda seg til deg, for Herrens skuld, din Gud, for Israels Heilage skuld, for han hev herleggjort deg.
Khenah, anih mah ang pakoeh moe, Angraeng na Sithaw, Ciimcai Israel Sithaw rang hoiah, na panoek vai ai ih acaeng to na kawk tih, nang panoek vai ai kaminawk doeh nangcae khaeah cawn o tih:
6 Søk Herren medan han er å finna, kalla på honom den stund han er nær!
Anih hnuk thai koiah oh naah Angraeng to pakrong oh, kazoi ah oh naah kawk oh.
7 Den gudlause vende seg frå sin veg, og den urettferdige frå sine tankar, og vende seg um til Herren, so skal han miskunna honom, og til vår Gud, for han skal rikleg forlata.
Kasae kami mah a caehhaih loklam to toengh nasoe loe, katoeng ai poekhaih tawn kami mah katoeng ai a poekhaihnawk to toengh lai nasoe; Angraeng khaeah amlaem nasoe, to tiah ni anih mah a nuiah palungnathhaih to tawn tih; aicae Sithaw khaeah amlaem nasoe, to tiah nahaeloe a zaehaih to tahmen pae tih.
8 For mine tankar er ikkje dykkar tankar, og dykkar vegar er ikkje mine vegar, segjer Herren.
Ka poekhaihnawk loe nangcae poekhaih hoiah anghmong ai; kai ih loklamnawk doeh nangcae ih loklamnawk hoiah anghmong ai, tiah Angraeng mah thuih.
9 Nei, so høg som himmelen er yver jordi, so er mine vegar høgre enn dykkar vegar og mine tankar høgre enn dykkar tankar.
Vannawk loe long pongah sang o kue baktih toengah, kai ih loklamnawk loe nangcae ih loklamnawk pongah sang kue, ka poekhaihnawk doeh nangcae poekhaihnawk pongah sang kue.
10 For liksom regnet og snøen fell ifrå himmelen og ikkje fer upp att dit fyrr det hev vatna jordi og gjeve henne grokraft og grøda, ja, gjeve såkorn og brødkorn,
Khotui hoi dantui loe van hoi krak tathuk pacoengah amlaem tanghang let ai; long to a duksak moe, aankungnawk to amprawksak; tadok tacawtsak moe, aanmu haeh kami hanah thingthai to athaisak, buhcaa kami hanah buh to ohsak:
11 so skal det vera med ordet mitt som gjeng ut or munnen min, det skal ikkje koma att til meg tomt, men verka det som eg vil, og fullføra det som eg sende det til.
ka pakha hoi tacawt lok loe to tiah om tih; azom pui ah kai khaeah amlaem mak ai, ka koehhaih to acungsak ueloe, toksak hanah ka patoeh ih hmuen to akoepsak tih.
12 Ja, med gleda skal de draga ut og verta førde i fred. Fjell og haugar skal setja i med fagnadrop fyre dykk, og alle tre på marki skal klappa i hender.
Nangcae loe anghoehaih hoiah na caeh o tih, lunghoihta ah na caeh o haih tih; maenawk hoi maesomnawk loe na hmaa ah laasakhaih hoiah hang o tih, taw ih thingnawk boih anghoehaih hoiah ban tabaeng o tih.
13 I staden for tornar skal det veksa cypressor, i staden for tistlar veksa myrt. Dermed fær Herren eit ærenamn, eit ævemerke, som aldri vert øydt.
Soekhringkung zuengah hmaica thing amprawk ueloe, kapring zuengah thing kamtak thing to amprawk tih; hae loe Angraeng ih ahmin panoek poehaih ah om ueloe, dungzan anghmaa thai ai angmathaih ah om tih boeh, tiah thuih.

< Esaias 55 >