Esaias 54
1 Fagna deg, du barnlause, du som ikkje fødde! Set i med fagnadrop og jubla, du som ei hadde rider! For den einslege hev fleire born enn den gifte kona, segjer Herren.
— Tǝntǝnǝ ⱪil, i pǝrzǝnt kɵrmigǝn tuƣmas ayal! Nahxilarni yangrat, xadlinip towla, i tolƣaⱪ tutup baⱪimiƣan ayal! — Qünki ƣerib ayalning baliliri eri bar ayalningkidin kɵptur! — dǝydu Pǝrwǝrdigar, —
2 Vida ut tjeldromet ditt, lat deim spana ut tjeldet du bur i, hindra det ikkje! Tøyg tjeldsnorerne dine, og slå pålarne fast!
Qediringning ornini kengǝytip, Turalƣuliringning etiklirini ular yaysun; Küqüngni ⱨeq ayimay qedir taniliringni uzartⱪin, Ⱪozuⱪliringni qingaytⱪin;
3 For du skal breida deg til høgre og vinstre, og di ætt skal taka heidningfolk til eiga og folka upp att øydelagde byar.
Qünki sǝn ong wǝ sol tǝrǝpkǝ kengiyisǝn; Sening ǝwlading baxⱪa ǝllǝrni igǝlǝydu; Ular ƣerib xǝⱨǝrlǝrni aⱨalilik ⱪilidu.
4 Ottast ikkje, for du skal ikkje turva skjemmast, ver ikkje skamfull, for du skal ikkje turva raudna. Nei, skammi frå ungdomen skal du gløyma, og spotti frå enkjestandet skal du’kje minnast meir.
Ⱪorⱪma, qünki sǝn ⱨeq hijalǝttǝ bolmaysǝn, Ⱨeq uyatⱪa ⱪaldurulmaysǝn, Qünki yǝrgǝ ⱨeq ⱪaritilip ⱪalmaysǝn, Qünki yaxliⱪingdiki hijilqanliⱪni untuysǝn, Tulluⱪungning aⱨanitini ⱨeq esinggǝ kǝltürǝlmǝysǝn.
5 For mannen din er skaparen din, Allhers-Herren er namnet hans, og Israels Heilage er din utløysar. Han heitar Gud for all jordi.
Qünki seni yaritip Xǝkillǝndürgüqing bolsa sening ering, Samawi ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Pǝrwǝrdigar Uning nami; Ⱨǝmjǝmǝt-Ⱪutⱪuzƣuqing bolsa Israildiki Muⱪǝddǝs Bolƣuqi, U barliⱪ yǝr-zeminning Hudasi dǝp atilidu.
6 Då du var ei burtstøytt kvinna med hjartesorg, kalla Herren deg. Kor kann ein forsmå sitt ungdomsviv? Segjer din Gud.
Qünki Pǝrwǝrdigar seni qaⱪirdi, — Huddi eri ɵzidin waz kǝqkǝn, kɵngli sunuⱪ bir ayaldǝk, Yaxliⱪida yatliⱪ bolup andin taxliwetilgǝn bir ayalni qaⱪirƣandǝk qaⱪirdi» — dǝydu sening Hudaying;
7 Ei liti stund gjekk eg frå deg, men i miskunn stor vil eg samla deg.
Mǝn bir dǝⱪiⱪǝ sǝndin ayrilip kǝttim, Biraⱪ zor kɵyümqanliⱪ bilǝn seni yenimƣa yiƣimǝn;
8 I ei harmflaga løynde eg mi åsyn for deg ei stund, men med æveleg nåde miskunnar eg deg, segjer Herren, utløysaren din.
Ƣǝzipimning texixi bilǝn Mǝn bir dǝⱪiⱪila yüzümni sǝndin yoxurup ⱪoydum; Biraⱪ mǝnggülük meⱨir-muⱨǝbbitim bilǝn sanga kɵyümqanliⱪ kɵrsitimǝn» — dǝydu Ⱨǝmjǝmǝt-Ⱪutⱪuzƣuqing Pǝrwǝrdigar.
9 For som Noah-flaumen er dette for meg. Som eg svor at Noah-flaumen ikkje meir skal koma yver jordi, so hev eg svore at eg ikkje meir vil harmast på deg eller skjenna på deg.
Muxu ixlar huddi Nuⱨ [pǝyƣǝmbǝr] dǝwridiki topan suliridǝk bolidu — Mǝn Nuⱨ dǝwridiki sular ikkinqi yǝr yüzini besip ɵtmǝydu dǝp ⱪǝsǝm iqkinimdǝk, — Mǝn xundaⱪ ⱪǝsǝm iqkǝnmǝnki, Sǝndin ikkinqi ƣǝzǝplǝnmǝymǝn, Sanga ikkinqi tǝnbiⱨ bǝrmǝymǝn.
10 Ja, um fjelli vik og haugarne svigtar, so skal ikkje nåden min vika frå deg, og mi fredspakt skal ikkje svigta, segjer Herren som miskunnar deg.
Qünki taƣlar yoⱪilidu, Dɵnglǝrmu yɵtkilip ketidu, Biraⱪ meⱨir-muⱨǝbbitim sǝndin ⱨǝrgiz kǝtmǝydu, Sanga aram-hatirjǝmlik bǝrgǝn ǝⱨdǝmmu sǝndin neri bolmaydu» — dǝydu sanga kɵyümqanliⱪ ⱪilƣuqi Pǝrwǝrdigar.
11 Du arme stormdrivne, trøystarlause, sjå, eg legg dine steinar i antimon, byggjer grunnmuren din med safirar.
I har bolƣan, boranda uyan-buyan qayⱪalƣan, ⱨeq tǝsǝlli ⱪilinmiƣan [ⱪiz], Mana, Mǝn taxliringni rǝngdar semont lay bilǝn ⱪirlaymǝn, Kɵk yaⱪutlar bilǝn ulungni salimǝn;
12 Eg gjer dine murtindar av rubinar og portarne av karfunkel og heile din ringmur av dyre steinar.
Parⱪiraⱪ munarliringni lǝǝllǝrdin, Dǝrwaziliringni qaⱪnaⱪ yaⱪutlardin, Barliⱪ sepilliringni jawaⱨiratlardin ⱪilip yasaymǝn.
13 Og alle dine søner skal vera upplærde av Herren, og stor fred skal sønerne dine hava.
Sening baliliringning ⱨǝmmisi Pǝrwǝrdigar tǝripidin ɵgitilidu; Baliliringning aram-hatirjǝmliki zor bolidu!
14 Ved rettferd skal du standa fast, ver trygg for vald, du hev inkje å ottast, og for rædsla, ho når deg ikkje.
Sǝn ⱨǝⱪⱪaniyliⱪ bilǝn tiklinisǝn; Sǝn zulumdin yiraⱪ, (Qünki sǝn ⱨeq ⱪorⱪmaysǝn) Wǝⱨxǝttinmu yiraⱪ turƣuqi bolisǝn, Qünki u sanga ⱨeq yeⱪinlaxmaydu.
15 Yppar nokon til strid, kjem det ikkje frå meg, den som tek på deg, skal falla i striden mot deg.
Mana, birǝrsi ⱨaman yiƣilip sanga ⱨujum ⱪilsa, (Biraⱪ bu ix Mening ihtiyarimda bolƣan ǝmǝs), Kimki yiƣilip sanga ⱨujum ⱪilsa sening sǝwǝbingdin yiⱪilidu.
16 Sjå, eg hev skapt smeden som blæs i kolelden og lagar våpn til sitt bruk, og eg hev skapt tynaren til å øyda det.
Mana, kɵmür otini yǝlpütüp, Ɵzigǝ muwapiⱪ bir ⱪoralni yasiƣuqi tɵmürqini Mǝn yaratⱪanmǝn, Ⱨǝm har ⱪilix üqün ⱨalak ⱪilƣuqinimu Mǝn yaratⱪanmǝn;
17 Alle våpn dei smider mot deg, skal vanheppast; og kvar tunga som yppar strider med deg, skal du få domfelt. Det er den arv som Herrens tenarar fær, og deira rettferd frå meg, segjer Herren.
Sanga ⱪarxi yasalƣan ⱨeqⱪandaⱪ ⱪoral karƣa kǝlmǝydu; Sanga ǝrz-xikayǝt ⱪilƣuqi ⱨǝrbir tilni sǝn mat ⱪilisǝn. Mana xular Pǝrwǝrdigarning ⱪullirining alidiƣan mirasidur! Ularning ⱨǝⱪⱪaniyliⱪi bolsa mǝndindur!
A Dove is Sent Forth from the Ark
