Esaias 54

1 Fagna deg, du barnlause, du som ikkje fødde! Set i med fagnadrop og jubla, du som ei hadde rider! For den einslege hev fleire born enn den gifte kona, segjer Herren.

Vo cha neilou nu, cha hing khalou hel nu nangman, lan san! Vo Jerusalem, aw ging le kipah thanom tah in la san. Naoso nat thoh khalou hel numei, dalhah’a um numei nu chun, ajipato chengkhom nu sangin, cha atam hin johtai, tin Pakaiyin aseije.

2 Vida ut tjeldromet ditt, lat deim spana ut tjeldet du bur i, hindra det ikkje! Tøyg tjeldsnorerne dine, og slå pålarne fast!

Na in keh lenin, chule abanin khat sahben. Na in sah chu kijalsah in, chule sumchena ding itchah hih hellin.

3 For du skal breida deg til høgre og vinstre, og di ætt skal taka heidningfolk til eiga og folka upp att øydelagde byar.

Ajeh iham itileh bailam tah’a nangma na kidop sangna chun nakipa sah ding ahi. Nason nachi lhah ho chun nam dangho gam aloding chule khopi mangthah hoa chu gacheng kit diu ahi.

4 Ottast ikkje, for du skal ikkje turva skjemmast, ver ikkje skamfull, for du skal ikkje turva raudna. Nei, skammi frå ungdomen skal du gløyma, og spotti frå enkjestandet skal du’kje minnast meir.

Jachatna hinkho naman kit lou ding ahitah jeh in, kicha hih in. Nangma not thapna chang lou ding nahi tah jeh in kicha hih beh in. Nangman na khangdonlai jachatna ho le meithai lunghemna jong na geldoh kittah lou helding ahitai.

5 For mannen din er skaparen din, Allhers-Herren er namnet hans, og Israels Heilage er din utløysar. Han heitar Gud for all jordi.

Ajeh iham itileh na- Sempa chu najipa hung hiding; Amin chu Van Galmite Pakai akiti. Ama chu Vannoi pumpi Pathen, Israelte Atheng Penpa, na Chodohpa chu ahi.

6 Då du var ei burtstøytt kvinna med hjartesorg, kalla Herren deg. Kor kann ein forsmå sitt ungdomsviv? Segjer din Gud.

Ajeh iham itileh Pakaiyin - nangma khang dong cha jinei, ajipan adalhah tobanga, nangma nalung hemna’a konna hin koukitna ahitai, tin Pakaiyin aseije.

7 Ei liti stund gjekk eg frå deg, men i miskunn stor vil eg samla deg.

Phat chomcha kadon lou nahin, hijongleh khoto them tah’a kale lah kit ding nahi.

8 I ei harmflaga løynde eg mi åsyn for deg ei stund, men med æveleg nåde miskunnar eg deg, segjer Herren, utløysaren din.

Lunghan koujah jeh’a chomcha khat kamai kahei mang anahi. Hinla tonsot ngailutna’a keiman nangma kakhoto ding nahi, tin na-Pakai, na -Chodohpan aseije.

9 For som Noah-flaumen er dette for meg. Som eg svor at Noah-flaumen ikkje meir skal koma yver jordi, so hev eg svore at eg ikkje meir vil harmast på deg eller skjenna på deg.

Keiman Noah phat laiya kana kihahsella, Keiman twi-sangletna leiset pumpi kachupsah kit tahlou hel ding ahi tia kanasei banga, tua hi kakihahsel’a, Keima kalung hangkit talou ding chule kagimbol lou ding nahitai.

10 Ja, um fjelli vik og haugarne svigtar, so skal ikkje nåden min vika frå deg, og mi fredspakt skal ikkje svigta, segjer Herren som miskunnar deg.

Ajeh iham itileh molsang ho kichon hen lang chule mol’ho kichon mang ding hijongleh, ka ngailutna kitahna nangma chunga ka umsah den ding, ka kitepna phatthei bohna chu itih’a kisukeh lou hel ding ahitai, tin ahepina nachunga koipa Pakaiyin aseije.

11 Du arme stormdrivne, trøystarlause, sjå, eg legg dine steinar i antimon, byggjer grunnmuren din med safirar.

Vo khopi huijin asuh ling jing, boija chule kinepna um talou khopi! Keiman nangma songman tam’a kasah phatna chule na’inbul ho chu saphir songa kaphudet ding ahi.

12 Eg gjer dine murtindar av rubinar og portarne av karfunkel og heile din ringmur av dyre steinar.

Keiman na in sang ho chu songman tam vah lap lap’a kasem’a, na kelkot ho chu valleh leh’a kajepma chule na- in bang ho jong chu song mantam’a kijep ding ahije.

13 Og alle dine søner skal vera upplærde av Herren, og stor fred skal sønerne dine hava.

Keiman nachateho jouse kahil ding, chule amahon lungmonna bulhingset’ nomsa ding ahiuve.

14 Ved rettferd skal du standa fast, ver trygg for vald, du hev inkje å ottast, og for rædsla, ho når deg ikkje.

Thu adih le ahoia kivaipohna khat umna’a chu nangma ki huhbit ding nahi. Na melmate nangma’a konna gamla tah’a kichon doh dingu, nangma lungmonga nachen ding, tijatnan nahin nailou ding ahitai.

15 Yppar nokon til strid, kjem det ikkje frå meg, den som tek på deg, skal falla i striden mot deg.

Nangma douna a nam khat galla nasat dinga ahunga ahileh, keima hinsol ahipoi. Koi hijongleh nano khum ho chu gallel’a kumsuh ding ahiuve.

16 Sjå, eg hev skapt smeden som blæs i kolelden og lagar våpn til sitt bruk, og eg hev skapt tynaren til å øyda det.

Keiman thih khengpa kasem ahin, ama chun pum meiya meihol ajapma chule gal manchah kisuh gamna ding akhendoh ahi. Keiman asumang ding sepai ho semsa kakoi ahitai.

17 Alle våpn dei smider mot deg, skal vanheppast; og kvar tunga som yppar strider med deg, skal du få domfelt. Det er den arv som Herrens tenarar fær, og deira rettferd frå meg, segjer Herren.

Hijongleh ahung lhung ding nikho’a chu nangma douna’a gal manchah pan ho chu lolhing pouvinte. Nangma oimo dinga aw sanga thusei ho chu nangman napho thip ding ahi. Hiche phatchomna hohi Pakai lhachate chang ding ahiuve. Hiche kisei adihna photchetna hi keija kon hunga ahi, Keima Pakaiyin kasei ahitai.

A Dove is Sent Forth from the Ark