Esaias 52

1 Vakna, vakna! klæd deg i di kraft, du Sion! Klæd deg i ditt høgtidsskrud, Jerusalem, du heilage by! For aldri meir skal det koma i deg ein u-umskoren eller urein.

Jerusalem, folokonak ku ac pwengpeng lom meet ah! Siti mutal lun God, nokomang nuknuk oasku lom! Mwet pegan ac fah tia sifil ilyak ke mutunpot lom.

2 Rist av deg dusti og reis deg, og kom deg til sætes, Jerusalem! Løys deg frå lekkjorne um din hals, du fanga Sions-dotter!

Jerusalem, osrokla kutkut an liki kom! Tukakek liki kutkut uh, ac muta fin tron lom! Mwet sruoh lun Zion, Tulala sein ma kaprikowosi!

3 For so segjer Herren: For inkje vart de selde, og utan pengar skal de verta utløyste.

LEUM GOD Fulatlana El fahk nu sin mwet lal, “Ke pacl se nga tuh kukakinkowosyang nu in sruoh, wangin molo. In ouiya sacna, nga aksukosokye kowos ke wangin pac molo.

4 For so segjer Herren, Herren: Fyrr drog folket mitt ned til Egyptarland og vilde vera gjester der, og Assur var hard imot det utan grunn.

Ke kowos tuh som ac mutangan mwetsac in acn Egypt, kowos tuh som ke lungse lowos sifacna. Ne ouinge, Assyria el tuh uskowosla ke ku lal, ac wangin moul el oru keiwos.

5 Og no, kva skal eg vel gjera her? segjer Herren, då folket mitt er burtrive for inkje, valdsherrarne uler, segjer Herren, og alltid, heile dagen, vert namnet mitt spotta.

Ac inge in acn Babylonia, lumah sacna pa orek nu suwos: kowos mwet sruoh, ac wangin moul orek keiwos. Elos su leumi kowos elos konkin, orek filang, ac aktaekye Inek pacl nukewa.

6 Difor skal folket mitt læra å kjenna namnet mitt; difor skal de merka den dagen at det er eg som taler: ja, her er eg.

In pacl fahsru uh, kowos ac fah sifacna akilen lah nga God, ac nga pa kaskas nu suwos.”

7 Kor fagre er på fjelli hans føter som ber gledebod, som forkynner fred, som ber godt bod, som forkynner frelsa, som segjer til Sion: «Din Gud er no konge!»

Fuka woiya in liye Ke sie mwet utuk kas kasrma fineol uh me, Us pweng wo, pweng ke misla! El sulkakin kas in lango, ac fahk nu sin Zion, “God lom el leum!”

8 Høyr, dine vaktmenn ropar! Dei jublar alle i hop. For dei ser med eigne augo at Herren kjem heim att til Sion.

Mwet san lun siti uh elos ac sasa — Tukeni sasa ke engan. Elos ku in liye ke mutalos sifacna Foloko lun LEUM GOD nu Zion.

9 Set alle i med jubelrop, de grushaugar i Jerusalem! For Herren trøystar sitt folk, løyser ut Jerusalem.

Ngisyak ke pusren engan lulap, Kowos acn su musalla in Jerusalem! LEUM GOD El fah molela siti lal Ac akwoye mwet lal.

10 Herren syner sin heilage arm for augo på alle folk, og alle utbygder på jordi ser frelsa frå vår Gud.

LEUM GOD El ac orekmakin ku mutal lal; El ac molela mwet lal, Ac faclu nufon fah liye.

11 Burt, burt, drag ut derifrå! Ikkje rør noko ureint! Drag ut derifrå og reinsa dykk, de som ber Herrens kjerald!

Aklohya in som liki acn Babylonia, Kowos nukewa su us kufwa lun Tempul. Nimet kahlya kutena ma su tia fal in pusralyuk; Karingin kowos sifacna in mutal na, ac som.

12 For de skal ikkje fara hovudstup, ikkje heller renna i flog. For Herren gjeng fyre dykk, og Israels Gud fer sist i ferdi.

Pacl se inge kowos ac tia enenu in sulaklak mukuiyak, Mweyen kowos tia kaing. LEUM GOD lowos El ac kol kowos. El fahsr meet liki kowos ac oayapa fahsr tukuwos.

13 Sjå, vist ber min tenar seg åt, han stig og veks, vert umåteleg stor.

LEUM GOD El fahk, “Mwet kulansap luk el ac aksafyela ma nukewa itukyang kunal; El ac fah arulana akfulatyeyuk.

14 Som dei fælte av deg mange - so umenneskjeleg skamførd såg han ut og ei som mannsborn hans skapnad var -

Mwet puspis tuh arulana lut ke elos liyal; Arulana kolukla lumahl, oru upa na in akilenyuk mu mwet se pa el.

15 so fær han mange folkeslag til å furda, yver honom skal kongar tagna; for dei ser det som ei var fortalt deim, og dei ansar på det som dei aldri hev høyrt.

Tusruktu inge, mutunfacl puspis fah lut sel, Ac tokosra uh ac fah fwefela sel, ac tia ku in fahk kutu ma. Elos ac fah liye ac kalem Ke ma elos tiana etu kac meet.”