Esaias 50
1 So segjer Herren: Kvar er skilsmålsbrevet åt dykkar mor som eg hev sendt henne burt med? Eller hev eg nokon kravsmann som eg hev selt dykk til? Nei, for synderne dykkar er de selde, og for dykkar brot er mor dykkar burtsend.
BOEIPA loh, “Na manu ka tueih vaengkah yuuhlak cabu te ta melae. Nangmih taengah kan yoih vaengkah kai kah lai aka ba te unim. Namamih kathaesainah loh n'yoih tih na boekoek long ni na nu khaw a tueih ne.
2 Kvifor fann eg ingen då eg kom? Kvifor svara ingen då eg ropa? Er mi hand for stutt til utløysing, hev eg ingi kraft til å hjelpa? Med mitt trugsmål legg eg havet turt, elvarne gjer eg til øydemark, so fiskarne rotnar for vatnet er burte, og dei daudar av torste.
Balae tih ka pawk vaengah hlang ana om pawh? Ka khue vaengah aka doo om pawh? Tlannah ham te ka kut ngun khaw ngun a? Nang huul ham te ka khuiah thadueng a om moenih a? Kai kah tluungnah dongah tuipuei khaw ka khah. Tuiva khaw khosoek la ka khueh tih a nga khaw rhim. Tui om pawt tih tuihalh loh a duek sak.
3 Eg klæder himmelen i svart og sveiper honom i syrgjebunad.
Vaan ke a muem ka khuk tih tlamhni te a himbai la ka khueh pah.
4 Herren, Herren hev gjeve meg ei læresveins-tunga, so eg kann vita å kveikja den trøytte med ord. Han vekkjer kvar morgon, han vekkjer mitt øyra til å høyra på læresveins vis.
Lamlum he olka nen khaw tungduel ham neh ming sak ham ka Boeipa Yahovah loh kai taengah lolmang cil m'paek. Mincang bal, mincang bal amah haenghang coeng. Kamah khaw ka hna ah lolmang la yaak sak ham n'haeng.
5 Herren, Herren hev opna mitt øyra, eg var ikkje strid og drog meg’kje undan.
Ka Boeipa Yahovah loh ka hna han cah dongah ka koek pawh, a hnuk la ka balkhong pawh.
6 Min rygg baud eg fram åt deim som slo, og kinni åt deim som i skjegget reiv. Eg løynde ikkje mitt andlit for hæding og sputt.
Kai aka taam rhoek taengah ka nam, ka maelhmai aka thool sak ham ka kam kaduen pah. Mingthae neh timthoeih khaw ka thuh tak pawh.
7 Men Herren, Herren, han hjelpar, di turvte eg ikkje skjemmast. Difor gjorde eg andlitet hardt som stein, og eg veit eg vert ei til skammar.
Ka Boeipa Yahovah loh kai m'bom dongah ka hmaithae mahpawh. Te dongah ka maelhmai he hmailung bangla ka khueh tih yah ka poh mahpawh tila ka ming.
8 Min målsmann er nær, kven strider mot meg? Kom, lat oss berre møtast! Er nokon motparten min, so lat honom koma hit!
Kai aka tang sak khaw yoei ngawn. Unim kai taengah aka oelh eh? Tun pai uh sih. Ka kah laitloek boei te unim? Kai taengla ha mop saeh.
9 Sjå, Herren, Herren, han hjelpar meg, kven er det som domfeller meg? Sjå, alle skal morkna som klædeplagg, mol skal eta deim upp.
Ka Boeipa Yahovah loh kai m'bom ta he. U amah long nim kai m'boe sak eh? Amih ke himbai bangla boeih hmawn vetih bungbo long ni a caak eh.
10 Kven er det av dykk som ottast Herren, og høyrer på røysti åt tenaren hans? Um han ferdast i myrker, og ikkje ser minste ljos, skal han lita lel på Herrens namn og stydja seg på sin Gud.
Nangmih khuiah BOEIPA aka rhih tih a sal kah ol aka hnatun te unim? Tamyin ah aka pongpa te tah anih ham a aa om pawh. Yahweh ming dongah pangtung saeh lamtah a Pathen dongah hangdang saeh.
11 Men alle de som kveikjer eld, som væpnar dykk med brennande piler! Inn med dykk i logen av elden dykkar, og under dei brandpiler de hev kveikt! Frå mi hand skal det koma yver dykk, i pinsla skal de få liggja.
Nangmih boeih loh hmai aka hlae tih hmaipom aka vah rhoek loh namamih kah hmaipuei hmai khuiah pongpa uh. Ka kut lamkah hmaipom na tok te namah taengla ha pak vetih kosilungnan la na yalh bitni,” a ti.
