< Esaias 47 >

1 Stig ned og set deg i moldi, du møy Babel-dotter! Set deg på jordi utan kongsstol, du kaldæar-dotter! For ei skal du lenger kallast den kløkke og kjælne.
Babylon chanu theng hungsuh in, chule vutvai lah’a touvin. Ajeh iham itileh laltouna’a natouna nikho ho kichaiya ahitai. Vo Babylon chanu, nangma itih’a jong dei’un, lungnem le kidang dehset leng chanu nakiti kiti talou hel ding ahitai.
2 Tak handkverni og mal mjøl, legg sløret burt! lyft slæpet upp, næk leggen, vad yver elvar!
Sumhei song gihtah ho chu la’n lang chule chang chu kigoi tan. Na pon lukhuh kiho doh’in, chule na ponchol chu kihodoh inlang miho muthei jin kilangdoh in.
3 Lat skammi di syna seg, lat deim sjå di skjemsla! Hemn tek eg og sparer ikkje eit menneskje.
Sagoh keova naum’a chule jachat umtah’a na kihal ding ahije. Keiman khotona neilou hella keiman nachunga phuba kalah ding ahi.
4 Vår utløysar, Allhers-Herren han heiter, Israels Heilage.
Ei-Huhhingpau hi Israel Athengpa chu ahi jengin, amin chu Van munhoa um Pakai Sepaite ahiuve.
5 Set deg stilt og gøym deg i myrkret, du kaldæar-dotter! For ei skal du lenger kallast dronning yver riki.
Vo Babylon mel hoinu, tun muthim lah’a touvin lang, thip beh in um'in. Nangma Lengam jouse Lengnu tia na kihekit talou helding ahitai.
6 Eg var harm på mitt folk, vanhelga min arvlut og gav deim i dine hender. Men du viste ikkje medynk. Jamvel på gamlingar la du ditt tunge ok.
Ajeh chu Keima ka lhenchomte chunga kalung ahan jeh’a, amaho hi nangma ka gimbolsah’a, na khutna kana pehdoh hija ahi. Hinla nangma Babylon’in achunguva khotona nachan tapon, nangman upa tah ho jong nana bolsen ahi.
7 Du sagde: «Eg skal alltid vera Æve-dronning, » du la ikkje det på hjarta, tenkte ikkje på endelykti.
Nangman ‘keima vannoi pum pia lengnua kapan jing ding ahi,’natin ahi. Nangman nachon chan ho nung gelkitna naneipon, hiho chun ipi ahin lhut ding ham tijong na geldohpoi.
8 So høyr no det, du kjælne, som trunar so trygt, du som segjer i ditt hjarta: «Eg og ingen annan! Eg skal ikkje sitja enkja, og aldri sjå meg barnlaus!»
Nomsa’a kitha ol le ima asuboi ding neiluva kigel, nopsahna ngailua leng gam, hiche hi ngaiton. Nangman, ‘Keima bou hi kahitai, chule adang koima aumtapoi. Keima meithai kahi lou hel ding, chule kachate jong manglou diu ahi’ tin naseije.
9 Båe desse ulukkor skal brått koma yver deg på ein einaste dag, barnløysa og enkjestand kjem på deg i fullaste mål, tråss i dine mange trollingar og dine sterke bannlysingar.
Doi them nahina le ailhim them nahi jeng vanga, hetman lou kah’a meithai le nachate manthaina ding, ani gella thonlouva, nachunga hung lhung ding ahitai.
10 Du var trygg i vondskapen din og sa: «Det er ingen som ser meg!» Visdomen din og vitskapen din hev dåra deg, so du sa i ditt hjarta: «Eg og ingen annan!»
Na gitlou engsetna koiman ei mupoi, tia bit keija um dinga kigel’a nahi. Hinla nachihna le nahetna chun napui mang ahin, chule ‘Keibou kahi, adang aum tapoi, tia nasei ahi.
11 So skal det då vondt koma yver deg, som du veit’kje å venda av, ei ulukka skal falla yver deg, som du ikkje kann sona burt, og brått skal det koma yver deg tjon når du ikkje varast.
Hitia hi manthaina chun nahin phah ding, chule hichu nangman iti nama jongle nanan jou lou hel ding ahitai. Mahthahna chun nahin lon vuh khum ding, chuteng nangma nahung doh theina ding jong na kiboldoh jou lou hel ding ahi. Na kigin louhel petna hahsat nan phulou helouva nahin phah ding ahi.
12 Kom no med dine bannlysingar, dine mange trollingar, som du hev stræva med ifrå ungdomen! Kanskje kunde du finna hjelp, kanskje skræma ulukka burt.
Tunna ai’lhim themna ho’u chu mangcha tem’in! Hiche kum ho sunga namit-phel doi choi hou, kum hijat chengsea ho chu mangcha temu’vin! Thilpha phabep beh aboldoh maitheiju hichume. Hicheho chun koi ham khat na kikichatsah theiju ahi.
13 Du hev trøytta deg med dine mange råder, lat deim so møta, lat dei himmelkunnige hjelpa deg, stjernekikaran’, dei som kvar månad forkynner kva som skal hendast deg!
Thumopna nakimu ho jouse hin nasuh chol bep’u ahi. Na Ashi lekhathemho jou seu, lhaseh’a thil hung lhung ding seiho chu, hoilamba gei’uva hitam? Amaho chu hung ding doh’u hen chule khonunga ahung lhung dinga konin nahuhdoh’u hen.
14 Men dei hev vorte som halm, elden brenner deim upp, dei kann ikkje berga sitt eige livet or loge-vald. Det er ikkje glod til å verma seg med, ikkje bål til å sitja attved.
Hinla amaho chu meiya kihal changpol tobangbep ahiuvin; meikouva konna amaho tah kihuh doh jou lou ding ahiuve. Ama hoa konna panpina imacha nakimu lou hel dingu, amei tinau muna jong lumsahna dinga toujong ngailouva ahitai.
15 So gjeng det deg med deim du hev stræva for, handelsvenerne dine frå ungdomen din. Dei vildrar kvar sin veg, ingen som hjelper deg.
Chule nagol ho jouse chu, nachapan laiya patna nakivei chankhom piho chu nakanau kijah mosah’uva, alampi cheh’uva kiche mang diu, napen aw jong kijah mosah ding ahitauve.

< Esaias 47 >