Esaias 45
1 So segjer Herren til sin salvevigde, til Kyrus som eg held i hans høgre hand, for å kasta folk til jordi for honom og løysa beltet av kongar, for å opna dører for honom, so ingen portar vert stengde:
Angmah situi to bawh moe, a bantang ban ka patawn ih, Cyrus khaeah, prae kaminawk boih a hmaa ah akun hanah, Angraeng mah, siangpahrangnawk ih khukbuen to khring pae moe, khongkhanawk to khah han ai ah, ahmaa ah khongkha hnetto paong pae ah, tiah thuih;
2 Sjølv gjeng eg fyre deg og jamnar hindringar; kopardører sprengjer eg, og jarnslåer slær eg sund.
na hmaa ah ka caeh moe, kangkoih ahmuennawk to ka toengsak han; sumkamling hoiah sak ih khongkhanawk to ka phraek moe, takraenghaih sumboengnawk to ka khaeh pae han.
3 Og eg gjev deg dulde skattar og burtgøymde rikdomar, so du skal vita at det var eg, Herren, som kalla deg på namn, eg, Israels Gud.
Kai loe Angraeng, Israel Sithaw, ahmin hoiah nangcae kawkkung ah ka oh, tiah na panoek o thai hanah, kaving thung ih hmuennawk to kang paek moe, panoek ai ih ahmuen ah kanghawk angraenghaih doeh kang paek o han.
4 For min tenar Jakobs skuld og Israel, min utvalde, kalla eg deg med namnet ditt, gav deg tilnamn då du ikkje kjende meg.
Cyrus, ka tamna Jakob hoi ka qoih ih Israel pongah ni, nang to ahmin hoiah kang kawk; toe kai hae nang panoek ai, toe na hmin hoihaih to kang paek.
5 Eg er Herren, og ingen annan, utan meg finst det ingen Gud. Eg væpna deg fyrr du kjende meg,
Kai loe Angraeng ah ka oh, kalah roe om ai, kai ai ah loe Sithaw om ai; Kai hae nang panoek ai, toe na kaeng to kacakah kang zaeng pae.
6 so dei skal vita frå aust til vest at det finst ingen annan enn eg. Eg er Herren, og ingen annan.
Ni tacawthaih hoi niduem khoek to, kaminawk mah kai ai ah loe kalah Sithaw roe om ai, tiah panoek o tih. Kai loe Angraeng ah ka oh, kai pacoengah kalah mi doeh om ai boeh.
7 Skapar åt ljoset og upphav til myrkret, skapar åt velferd og upphav til uferd; eg, Herren, gjer alt dette.
Aanghaih to ka ohsak moe, vinghaih doeh ka sak; angdaehhaih ka sak moe, amrohaih doeh ka sak; hae hmuennawk boih loe Kai, Angraeng mah ni ka sak.
8 Lat det drjupa, de himlar, ovanfrå, og skyerne renne med rettferd! Jordi late seg upp, so frelsa kann bløma og rettferd renna med same! Eg, Herren, skaper det.
Nangcae vannawk, ranui bang hoiah kho angzo oh; toenghaih loe van bang hoiah kho baktiah angzosak nasoe; long hae am-ong nasoe loe, pahlonghaih thingthai to athai nasoe; toenghaih loe nawnto tacawt tahang nasoe; Kai, Angraeng mah to hmuen to ka sak boeh.
9 Ve den som trættar med skaparen sin! Eit skålbrot millom dei andre av jord. Kann leiret til formaren segja: «Kva gjer du?» Eller verket ditt segja: «Han hev ikkje hender?»
Angmah Sahkung hoi angzoeh kami loe khosak bing! Anih loe long ah kaom kakoi long laom baktiah ni oh. Amlai long mah laom sahkung khaeah, Timaw na sak? tiah naa thai tih maw? To tih ai boeh loe kai sahkung loe ban tawn ai, tiah thui thai tih maw?
10 Ve den som segjer til far sin: «Kva avlar du?» Og til kvinna: «Kva føder du?»
Nawktanawk mah ampa hanah, Kawbaktih hmuen maw na sak? To tih ai boeh loe amno hanah, Kawbaktih hmuen maw na tapen? tiah thui kami loe khosak bing!
11 So segjer Herren, Israels Heilage og skapar: Spør meg um det som kjem! Lat meg syta for mine søner, og det verk mine hender hev gjort!
Angraeng, nihcae Sahkung, Ciimcai Israel Sithaw mah hae tiah thuih; angzo han koi hmuennawk, ka capanawk kawng hoi ban hoi ka sak ih hmuennawk kawng pongah, nangcae mah lok nang dueng o han om ai.
12 Det var eg som gjorde jordi, og folket der hev eg skapt; mine hender spana ut himmelen, og all hans her baud eg ut.
Long loe kai mah ni ka sak, a nuiah kaom kami doeh ka sak; Kaimah ih ban hoi roe ah vannawk to ka payuengh moe, cakaehnawk to lok ka paek boih.
13 Det er eg som honom hev vekt i rettferd, og alle hans vegar jamnar eg. Han skal byggja min by og senda mine landlyste heim, og det utan vederlag, utan betaling, segjer Herren, allhers drott.
Toenghaih hoiah anih to ka pathawk tahang, anih caehhaih loklamnawk to ka hnuksak boih han; anih mah ka vangpui to sah ueloe, atho paek ai, tangqum paekhaih doeh om ai ah, naeh ih kaminawk to loisak tih, tiah misatuh kaminawk ih Angraeng mah thuih.
14 So segjer Herren: «Rikdomen frå Egypt og vinningi frå Ætiopia, og Saba-mennerne, røslege karar, skal koma til deg og høyra til deg; dei skal fylgja deg og ganga i lekkjor; for deg skal dei kasta seg ned, til deg skal dei venda si bøn: Berre hjå deg er Gud og elles ingen, ingen Gud.»
Angraeng mah hae tiah thuih; Izip prae ah hak o ih hmuenmaenawk, Ethiopia kaminawk hoi somsang kahoih kaminawk mah hmuenmae zawhhaih hoiah hak o ih hmuennawk to nangcae khaeah pha tih, to hmuennawk loe nangcae ih hmuen ah om tih; nihcae loe qui hoi pathlet pacoengah, nangcae hnukah bang o tih; nangcae hmaa ah tabok o ueloe, nangcae khaeah, Sithaw loe oh tangtang; to Sithaw ai ah loe kalah Sithaw roe om ai, tiah nangcae khaeah tahmenhaih hni o tih.
15 I sanning, du er ein løyndomsfull Gud, du Israels Gud, du frelsar.
Aw Israel Sithaw hoi pahlongkung, nang loe kamtueng ah kaom ai Sithaw ah na oh.
16 Til spott og skam vert dei alle saman, gude-makaran’ gjeng med blygsla.
Krang sah kaminawk loe palungboeng o ueloe, azat o boih tih; azathaih hoiah ahmin sae o tih.
17 Israel vert frelst ved Herren med æveleg frelsa, de vert ikkje til spott og skam i alle ævor.
Toe Israel loe Angraeng mah pahlong tih, dungzan pahlonghaih to hnu tih; azathaih tong mak ai, dungzan khoek to azathaih hoi palungboenghaih om mak ai boeh.
18 For so segjer Herren, himmelskaparen, han som er Gud, han som hev gjort og laga jordi, han som hev grunnfest henne; ikkje til ei audn skapte han henne, men til folkebustad laga han henne! - Eg er Herren, og ingen annan.
Vannawk sahkung, Angraeng mah hae tiah thuih; Long loe Sithaw angmah sak moe, a caksak; azom pui ah oh hanah long hae sah ai; kami oh han ih ni a sak; Kai loe Angraeng ni, Angraeng kalah mi doeh om ai.
19 Ikkje i løyndom hev eg tala, ein stad i myrke-land; ikkje hev eg sagt til Jakobs-ætti: Leita etter meg fåfengt! Eg, Herren, talar rettferd, forkynner det som er rett.
Kai loe tamquta hoi lok ka thui ai moe, long vinghaih ahmuen hoiah doeh lok ka thui ai; Jakob ih caanawk khaeah, Atho om ai ah kai hae pakrong oh, tiah ka thui ai; Kai, Angraeng loe toenghaih to ka thuih moe, loktang lok ni ka thuih.
20 Samle dykk og kome, kome saman hit, de som er att av heidningfolki! Uvituge er dei som ber på sitt trebilæte og bed til ein gud som ikkje kann frelsa.
Angzoh oh loe, maeto ah amkhueng oh; misa loih prae kaminawk boih, nawnto amkhueng oh; thing hoiah krang sah kaminawk, pahlong thai ai sithawnawk khaeah lawkthui kami loe, panoekhaih tidoeh tawn ai kami ah ni oh o.
21 Forkynn og seg frå! Ja, lat deim berre samrådast! Kven hev kunngjort slikt frå fordom, meldt det for lenge sidan? Tru det ikkje er eg, Herren? Og utan meg er det ingen Gud. Ein rettferdig og frelsande Gud finst ikkje utanum meg.
Na tok sakhaih to angzo o haih ah loe thui oh; ue, kaminawk to kawk oh, lok nawnto thui o nasoe; canghnii hoiah hae hmuen kawng thui kami loe mi aa? To nathuem hoi kamtong mi mah maw thuih? Kai, Angraeng mah na ai maw ka thuih? Kai ai ah loe Sithaw kalah om ai; Kai loe katoeng Sithaw, pahlongkung ah ka oh; kai ai ah loe kalah Sithaw roe om ai.
22 Vend dykk til meg, lat dykk frelsa, alle utbygder av jordi! For eg er Gud, og ingen annan.
Kai loe Sithaw ah ka oh, kai ai ah loe kalah Sithaw om ai boeh pongah, long boenghaih ah kaom kaminawk, kai hae na khen o ah loe pahlong ah om oh.
23 Ved meg sjølv hev eg svore, or min munn er det gjenge sanning, eit ord som eg ikkje tek i meg att: For meg skal bøygja seg kvart eit kne, til meg skal kvar ei tunge sverja.
Kami boih ka hmaa ah khokkhu cangkrawn o ueloe, palainawk boih mah lokkamhaih to sah o tih, tiah kaimah hoi kaimah lokkamhaih to ka sak boeh; ka pakha thung hoi tacawt toenghaih lok loe akoep ai ah amlaem let mak ai.
24 Berre hjå Herren, skal dei segja um meg, er rettferd og magt. Til honom skal dei koma og skjemmast alle som harmast på honom.
Toenghaih hoi thacakhaih loe Angraeng ah ni oh, tiah kami boih mah thui o tih; Angraeng to misa ah suem kaminawk to anih khaeah angzo o ueloe, azathaih hoiah om o tih.
25 I Herren vinn dei rettferd og rosar seg alle som er av Israels ætt.
Toe Israel caanawk boih loe Angraeng pongah toenghaih to hnu o ueloe, lensawkhaih hoiah om o tih.
