Esaias 42
1 Sjå min tenar som eg styd, min utvalde som eg elskar! Honom gjev eg anden min, rett han førar ut til folki.
Қараңлар, мана Мән йөләйдиған Өз қулумға! Җенимниң хошаллиғи болған Мениң таллиғиним; Мән Өз Роһумни униң вуҗудиға қондуримән, Шуниң билән у әлләргә һөкүм-һәқиқәтни йәткүзүп бериду.
2 Ikkje mun han ropa, skrika, ei på gata bruka mælet.
У нә вақирап-җақиримайду, нә чуқан көтәрмәйду нә авазини кочиларда аңлатмайду.
3 Brostne røyrstrå ei han bryt, sløkkjer ei den veik som gløder, trufast ber han retten ut.
Таки у ғәлибә билән тоғра һөкүмләрни чиқарғичә, Янҗилған қомушни сундурмайду, Түтәп өчәй дәп қалған пиликни өчүрмәйду;
4 Ei han veiknar, ei han brotnar fyrr han rett på jord fær setja, øyer ventar på hans lov.
Һөкүм-һәқиқәтни йәр йүзидә тиклимигичә, У һалсизланмайду, көңли янмайду; Аралларму униң пәрман-қанунини тәлмүрүп кутиду.
5 Soleis talar Herren Gud, som hev himmeln skapt og utspent, jordi lagt med vokstrar på, gjeve folk på henne ande, andedrag åt deim der ferdast:
Асманларни яритип уларни кәргән, Йәр-зиминни һәм униңдин чиққанларни яйған, Униңда туруватқан хәлиққә нәпәс, Униң үстидә меңиватқанларға роһ бәргүчи Тәңри Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
6 Eg, Herren, hev deg i rettferd kalla, eg tok deg i handi, eg varar deg og gjer deg til folkepakt og til ljos for heidningar,
Мәнки Пәрвәрдигар сени һәққанийлиқ билән шуниңға чақирғанмәнки, — Сениң қолуңни тутимән, Сени қоғдап сақлаймән, Һәм сени хәлиққә әһдә сүпитидә, Әлләргә бир нур қилип беримән;
7 til å opna blinde augo, føra fangar ut or fengsel deim som sit i myrker, or fangehus.
Қариғу көзләрни ечишқа, Зиндандин мәһбусларни, Түрмидә қараңғулуқ ичидә олтарғанларни қутқузушқа сени [әвәтимән].
8 Eg er Herren, det er mitt namn, ingen annan fær mi æra, ikkje bilæti min pris.
Мән Пәрвәрдигардурмән; Мениң намим шудур; Шан-шәривимни башқа бирисигә, Маңа тәвә болған мәдһийини ойма мәбудларға бәрмәймән.
9 Sjå, dei fyrste ting er komne, og eg meldar nye ting; endå fyrr dei upp hev runne, eg forkynner dykker deim.
Мана, алдинқи ишлар болса әмәлгә ашурулған; Силәргә йеңи ишларни җакалаймән; Улар техи йүз бәрмигичә, Мән уларни силәргә баян қилимән.
10 Syng ny song for Herren, lova han til heimsens endar! Sjøfolk og du havsens myrja, øyland og dei folk der bur!
— Пәрвәрдигарға йеңи нахша ейтиңлар, И деңизда жүргәнләр һәм униң ичидики һәммә мәвҗудатлар, Араллар һәм уларда турғанларму, Җаһанниң чәт-чәтлиридин Уни мәдһийиләңлар!
11 Heidi syng med sine byar, hytteby der Kedar bur. Dei som bur på berget, jublar, ropar ned frå høgste nut.
Дала һәм униңдики шәһәрләр, Кедар қәбилисидикиләр турған кәнтләр авазини көтәрсун, Селадикиләр жуқури авазда нахша ейтсун, Тағларниң чоққилиридин тәнтәнә қилсун!
12 Dei skal gjeva Herren æra og hans pris til øyland bera.
Улар Пәрвәрдигарни улуқлисун, Униң мәдһийилири араллардиму җакалансун.
13 Ut gjeng Herren som ei kjempa, eggjar harmen som ein stridsmann, herrop lyfter han og skrik, ter si magt mot sine motmenn.
Пәрвәрдигар палвандәк чиқиду, Батур ләшкәрдәк отлуқ муһәббитини қозғайду; У вақирайду, бәрһәқ ширдәк һөкирәйду; Дүшмәнлири үстигә зор күч-қудритини көрситиду.
14 Stilt eg heve tagt so lenge, mållaus hev eg halde meg. No eg styn som viv i barnsnaud, etter anden syp og pæsar.
— «Мән әбәдил-әбәт сүкүттә туруп кәлдим; Җим туруп өзүмни бесивелип кәлдим; Бирақ һазир толғиғи тутқан аялдәк инчиқлап товлаймән; Һәм һасираймән һәм иңраймән!
15 Berg og haug eg legg i øyde, svider av alt grønt på deim, elvar gjer eg um til øyer, sjøar let eg turkast upp.
Мән тағларни һәм дөңләрни чөлдәритимән, Уларниң һәммә йешиллиқлирини қурутиветимән; Дәрияларни аралларға айландуруветимән; Көлчәкләрниму қағҗиритимән.
16 Blinde ukjend veg eg fører, so dei fer ukjende stigar, myrkt gjer eg til ljost for deim, bakkeland til flate sletta. Dette er det eg vil gjera og slett ikkje lata vera.
Қариғуларни өзи билмигән бир йол билән апирип қойимән, Уларни улар билмигән йолларда йетәкләймән; Уларниң алдида қараңғулуқни нур, Әгир-тоқай йәрләрни түптүз қилимән. Мән мошу ишларни қилмай қалмаймән, Улардин һеч ваз кәчмәймән.
17 Vika lyt storleg skjemmast dei som lit på bilæt-gud, og til støypte bilæt segjer: «De er våre gudar.»
Ойма мәбудларға таянғанлар, Қуйма мәбудларға: «Силәр илаһлиримиздур» дегәнләр болса, Улар йолдин яндурулмай қалмайду, Қаттиқ шәрмәндә қилиниду.
18 Dauve, høyr! Blinde, upp med augo! Sjå!
— «Аңлаңлар, и гаслар! Қариғулар, көрүш үчүн қараңлар!
19 Kven er blind, um ei min tenar, dauv som sendebodet mitt? Kven er blind som venen min? Kven er blind som Herrens tenar?
Мениң қулумдин башқа йәнә ким қариғу? Мениң әвәткән «әлчим»дин башқа йәнә ким гас? Ким Мән билән әһдиләшкәндәк шунчә қариғуду? Ким Пәрвәрдигарниң қулидәк шунчә қариғуду?
20 Mangt du såg, men gøymer ikkje, han fekk øyra upp, men høyrer ei.
Сән нурғун ишларни көргиниң билән, Бирақ нәзириңгә һеч алмайсән; Униң қулиқи ечилғини билән, У аңлимайду».
21 For si rettferd skuld vil Herren gjera lovi stor og herleg.
Пәрвәрдигар Өз һәққанийлиғи үчүн лайиқ көрдики, Тәврат-қанунини улуқ һәм шан-шәрәплик дәп көрсәтти.
22 Men det er eit plundra folk, herja folk, alle bundne sit i hol og i fangehusi løynde. Herfang er dei, og hev ingen frelsar, ran, og ingen segjer: «Gjev det att!»
Бирақ шулар болса олҗа елинған һәм булаң-талаң қилинған бир хәлиқтур; Уларниң һәммиси ора-қапқанта тутулған, Гүндиханиларда қамилип ғайип болиду; Улар ғәниймәт болиду, Һеч ким қутқузмайду; Улар олҗа болиду, Һеч ким: «Қайтуруп бериш!» демәйду.
23 Kven av dykk gjev gaum på dette, lyder på og høyrer sidan?
Бирақ араңларда ким буниңға қулақ салсун? Ким буларни аңлап кәлгүси заманларға көңүл қойсун?
24 Kven gav Jakob burt til ran og til ransmenn Israel utan Herren som me synda mot, som hans vegar dei ei fara vilde og ei høyra på hans lov?
Әнди ким Яқупни олҗа қилған? Ким Исраилни булаңчиларға тапшуруп бәргән? Буни қилғини болса, биз гуна қилип кәмситкән Пәрвәрдигар әмәсму? Чүнки улар Униң йоллирида меңишни халимайтти; Яки Униң қануниға итаәт қилмайтти.
25 So rende han yver deim sin heite harm og ein veldug krig. Det ikring deim loga, men dei skyna inkje, brende deim, men dei la ikkje det på hjarta.
Шуңа У улар үстигә ғәзәп-қәһрини, Урушниң зораванлиғини төкүп чүшүрди; Булар униң әтрапиға от туташтурди; Бирақ у тонуп йәтмиди; Булар уни көйдүрди, бирақ у һеч савақ алмиди.
