Esaias 41
1 Høyr stilt på meg, de strender, lat folki få seg ny kraft! Lat deim so koma hit og tala! Til doms me fylgjast åt.
E NOHO ekemu ole oukou, e na aina, imua o'u, E hoomahua aku na kanaka i ka ikaika: E hookokoke mai lakou, alaila e olelo mai lakou; E hookokoke pu kakou i ka hookolokolo ana.
2 Kven vekte frå auster honom som siger fylgjer for fot? Kven gjev honom folk til eiga og kongar til rådevelde? Kven gjer deira sverd til dust, deira boge til fjukande bos?
Na wai i hoala mai i ka mea pono, mai ka hikina mai, A kauoha hoi ia ia e hele ma kona wawae? A haawi ae la ia i na lahuikanaka imua ona, A hoonoho ia ia maluna o na'lii? A haawi hoi ia lakou e like me ka lepo imua o kana pahikana, E like hoi me ka opala lele imua o kona kakaka?
3 Han elter deim, fer i fred ein veg som han aldri hev gjenge.
Alualu oia ia lakou, a maluhia hoi kona hele ana; Ma ke ala hoi i hahi ole ia mamua e kona mau wawae.
4 Kven hev gjort og fullført dette? - Han som upphavleg kalla ætterne fram. Eg, Herren, eg er den fyrste og enn hjå dei siste med same.
Nawai ia i hoomakaukau, a hana hoi, Me ka hea ae i na hanauna kanaka, mai kinohi mai? Owau no o Iehova, o ka mea mua, A o ka mea hope hoi, owau no ia.
5 Strender såg det og ræddast, jordheims utbygder skalv, dei kom og stima i hop.
Ike mai la na aina, a makau iho la, Weliweli no na kukulu o ka honua, Hookokoke mai lakou, a hele mai la.
6 Den eine hjelpte den andre og sa til bror sin: «Ver sterk!»
Kokua no kela mea keia mea i kona hoa, A olelo ae la i kona hoahanau, E ikaika oe.
7 Snikkaren gullsmeden mana, og platemakaren smeden; han sa um loddingi: «Ho er god!» So feste han guden med spikar so stødt.
Pela i hooikaika'i ke kahuna kalai i ka mea hana gula, A me ka mea anaanai me ka hamare i ka mea kuihao ma ke kua, I ae la, Ua makaukau ia no ke kapili ana; A hoopaa no oia ia mea i ke kui, i ole ia e naueue.
8 Men du, min tenar Israel, du Jakob, som eg ut hev valt, du ætt av Abraham, min ven,
Aka, o oe, e Iseraela, ka'u kauwa, O Iakoba, ka mea a'u i wae ai, Ka pua a Aberahama, ko'u hoaaloha,
9 du som eg tok frå heimsens endar og kalla deg frå ytste utkant og sa til deg: Min tenar er du, eg hev deg valt og ei forsmått,
Ka mea a'u i lalau aku ai, mai na kihi mai o ka honua nei, A hea aku no ia oe, mai kona mau kukulu mai, A i aku no hoi ia oe, O oe no ka'u kauwa, Ua wae aku no wau ia oe, aole au i haalele aku ia oe.
10 ver ikkje rædd, for eg er med deg, ver hugheil, for eg er din Gud! Eg styrkjer deg, og hjelper deg, eg styd deg med mi rettferds hand.
Mai makau oe, no ka mea, owau pu no me oe; Mai weliweli hoi, no ka mea, owau no kou Akua. Na'u no i hooikaika aku ia oe, A na'u hoi oe i kokua aku; Ua hookupaa aku au ia oe i ka lima akau o ko'u pono.
11 Sjå, dei vert til spott og skam, dei som harmast på deg; dei vert til inkjes, gjeng til grunns, dei som trættar med deg.
Aia hoi e hilahila auanei, a e hoopalaimaka hoi ka poe a pau i inaina aku ia oe; E like auanei lakou me he mea ole la, A e make no hoi ka poe kanaka e hakaka me oe.
12 Leitar du, finn du deim ikkje, dei som stridar mot deg; dei vert til null og ingen ting dei som krigar mot deg.
E imi no oe ia lakou, aole loaa lakou ia oe, O na kanaka hoi e hakaka me oe; E like ana lakou me ka mea ole, me he mea ole loa hoi, O na kanaka hoi e kaua aku ia oe.
13 For eg er Herren, din Gud, som held deg i høgre handi og segjer til deg: Ver ikkje rædd! Eg hjelper deg.
No ka mea, owau o Iehova, o kou Akua, ka mea i hoopaa i kou lima akau, Ka mea olelo aku ia oe, Mai makau; owau no kou mea nana e kokua.
14 Ver urædd, Jakob, arme krek, du vesle flokk av Israel! «Eg hjelper deg», er Herrens ord, og Israels Heilage deg løyser.
Mai makau, e ka enuhe, e Iakoba e, O oukou no hoi, e na kanaka o ka Iseraela; Na'u no oe e kokua aku, wahi a Iehova, kou Hoolapanai, Ka Mea Hemolele hoi o ka Iseraela.
15 Eg gjer deg til ei treskjeslede, ein ny og kvass med mange tenner, so du skal treskja, krasa fjell og gjera haugar um til agner.
Aia hoi, e hana no wau ia oe i mea kaapalaoa hou oioi, mea niho; A e hookaa no oe maluna o na kuahiwi, a e kui hoi ia lakou a wali, A e hoolilo no oe i na puu, i mea like me ka opala,
16 Du kastar deim, og vinden tek deim, og stormen spreidar deim ikring; men du skal frygda deg i Herren og rosa deg av Israels Heilage.
E lulu ana no oe ia lakou, a na ka makani lakou e lawe aku, A na ka puahiohio e hoopuehu aku ia lakou; Aka, e olioli no oe ia Iehova, A e hauoli hoi i ka Mea Hemolele o ka Iseraela.
17 Dei arme fatigfolk, dei leitar fåfengt etter vatn, med tunga sårt av torste brenn; men deim vil eg bønhøyra, Herren, Israels Gud, vil ikkje svika deim.
Imi ka poe hune, a me ka poe nele, i ka wai, a loaa ole, Ua paapaa ko lakou alelo i ka makewai, Alaila, e hoolohe au, o Iehova, i ka lakou, Owau, ke Akua o ka Iseraela, aole au e haalele ia lakou.
18 På haugar let eg elvar renna, og midt i dalar ollor springa, eg heidi gjer til klåre sjø og turre landet til kjeldevang.
E wahi au i muliwai ma na puu, I wai puna hoi maloko o na awawa; E hoolilo au i ka waonahele i kiowai, A me ka aina maloo, i wahi e huai mai ai na wai.
19 I heidi let eg cedrar veksa, akasja, myrt og oljetre, på snaudheid eg cypressa set i lag med alm og edelgran,
Ma ka waonahele, e haawi no au i ka laau kedera, I ka laau sitima hoi, a me ka hadasa, a me ka oliva; A na'u no e kanu, ma ka waoakua, i laau kaa, I tidara no hoi, a me ke teasura:
20 so folk kann sjå og vita vel og merka seg og skyna grant, at Herrens hand hev dette gjort, og Israels Heilage det skapt.
I ike lakou, a hoomaopopo hoi, A noonoo, me ka ike lea pu, Na ka lima o Iehova i hana i keia, Na ka Mea Hemolele o ka Iseraela ia i hoopaa.
21 Kom hit med saki dykkar! segjer Herren, gjev dykkar grunnar! segjer Jakobs konge.
E hoopii mai oukou i ko oukou mea hookolokolo, wahi a Iehova; E hoike mai i ko oukou mea e akaka ai, wahi a ke Alii o ka Iakoba.
22 Lat deim då koma, melda oss kva som skal henda. So meld oss kva de fyrr hev spått, at me kann agta på det og sjå um det vert uppfyllt. Ell’ lat oss høyra kva som kjem.
E hookokoke mai lakou, a e hoike mai hoi ia kakou i na mea e hiki mai ana; I na mea kahiko hoi, e hai mai lakou ia mau mea, I noonoo kakou ia mau mea, a ike hoi i ko lakou hope; E hai mai hoi ia kakou i na mea e hiki mai ana.
23 Seg frå kva sidan koma skal, so me kann skyna de er gudar. Ja, gjer då noko godt ell’ vondt, so me kann sjå det alt med undring!
A e hoomaopopo mai hoi i na mea o keia hope e hiki mai ana, Alaila e ike no makou, he mau akua no oukou: Oia e hana hoi i ka maikai, a i ka hewa paha, Alaila, makou e weliweli, a e ike pu no hoi.
24 Men de er ingen ting, og dykkar verk er inkjevetta. Ufysleg den som vel seg dykk!
Aia hoi, no ka ole mai oukou, A me ka oukou hana hoi, noloko mai ia o ka ole; O ka mea makemake aku ia oukou he mea hoopailua ia.
25 Frå nord eg vakte honom, og han kom frå auster han som på mitt namn skal kalla, han trakka skal på hovdingar som leir, som pottemakar som trør i leira.
Ua hoala aku au i kekahi, mai ka akau mai, a e hele io mai no ia; E kahea mai no oia i ko'u inoa, mai kahi e puka mai ai ka la; A e hele mai no oia maluna o na'lii e like me ka lepo, E like hoi me ko ka potera hahi ana i ka lepo kawili.
26 Kven hev frå fyrst det kunngjort so me skyna det, frå fyrste stund so me kann segja: «Han fekk rett?» Nei, ingen hev det meldt, og ingen hev sagt frå, og ingen høyrde at de ymta noko.
Nawai i hoike mai, mai kinohi mai, i ike kakou? I ka wa mamua hoi, i olelo kakou, Ua pololei? Aohe mea nana i hoike, he oiaio, aohe mea nana e hoakaka mai, He oiaio no, aohe mea i lohe i ka oukou mau olelo.
27 Eg sagde fyrst til Sion: Sjå der er det! Og gav Jerusalem eit gledebod.
Na'u ka mea mua e olelo ia Ziona, Aia hoi, e nana aku ia lakou; A na'u hoi e haawi aku ia Ierusalema i ka mea hai i ka olelo maikai.
28 Eg ser meg um, men der er ingen, imillom deim kann ingen gjeva greida, so eg deim kunde spyrja, og dei svara.
Aka, nana aku la au, aohe hoi kanaka, A iwaena hoi o ia poe, aohe kakaolelo, A i ko'u ninau ana ia lakou, aohe mea o lakou i olelo mai.
29 Sjå, alle er dei ingen ting, og deira verk er inkjevetta, og deira bilæte er luft og vind.
Aia hoi, he mea ole lakou a pau, He mea ole hoi ka lakou hana; He makani, he lapuwale hoi ko lakou akuakii i hooheheeia.
