< Esaias 41 >

1 Høyr stilt på meg, de strender, lat folki få seg ny kraft! Lat deim so koma hit og tala! Til doms me fylgjast åt.
Oe tuilumnaw, a hmalah sairasuep lah awm awh. Taminaw ni tha hoi bout kawi awh naseh. Rek hnai awh naseh, lawk dei awh naseh. Lawkcengnae koe kahnaicalah tho awh naseh.
2 Kven vekte frå auster honom som siger fylgjer for fot? Kven gjev honom folk til eiga og kongar til rådevelde? Kven gjer deira sverd til dust, deira boge til fjukande bos?
Kanîtholah hoi tami buet touh hah apinimaw a kangdue sak, apimaw lannae koe a khok rahim vah a kaw. Apinimaw a hmalah miphun hah a poe teh, siangpahrangnaw e lathueng vah lawk a ceng sak. Apinimaw vaiphu patetlah a tahloi koe a poe teh, cahik kahlî ni a palek e patetlah apinimaw licung koe a poe.
3 Han elter deim, fer i fred ein veg som han aldri hev gjenge.
Apinimaw ahnimanaw hah a pâlei teh, a khok hoi a coungroe boihoeh e lam dawk hoi a yawngtahrei.
4 Kven hev gjort og fullført dette? - Han som upphavleg kalla ætterne fram. Eg, Herren, eg er den fyrste og enn hjå dei siste med same.
Apinimaw hete hnonaw hah a sak teh, miphunnaw hah a kamtawngnae koehoi a kaw vaw. Kai Jehovah, ahmaloe poung e hoi a hnukteng poung e koe kaawm e kasakkung teh kai doeh.
5 Strender såg det og ræddast, jordheims utbygder skalv, dei kom og stima i hop.
Tuilumnaw ni a hmu awh teh a taki awh. Talai poutnae naw teh a pâyaw awh. Rek a hnai awh teh, a kamkhueng awh.
6 Den eine hjelpte den andre og sa til bror sin: «Ver sterk!»
A imri buet touh hoi buet touh a kâkabawp awh teh, tha kâlat nateh na taranhawi sak awh telah tha a kâpoe awh.
7 Snikkaren gullsmeden mana, og platemakaren smeden; han sa um loddingi: «Ho er god!» So feste han guden med spikar so stødt.
Kutsakkathoum e ni suihlunkathoum e hah tha a poe. Cakkin hoi ka pacai e nihai, sum ka dêi ni teh kahei ka pacawng e tami hanlah ahawi atipouh. Ahnimouh ni hote meikaphawk hah a kâroe hoeh nahanlah sum hoi kacaklah a het awh.
8 Men du, min tenar Israel, du Jakob, som eg ut hev valt, du ætt av Abraham, min ven,
Hatei, nang Isarel, ka san, kai ni na rawi e Jakop, ka hui Abraham e catoun,
9 du som eg tok frå heimsens endar og kalla deg frå ytste utkant og sa til deg: Min tenar er du, eg hev deg valt og ei forsmått,
Kai ni nang teh talai poutnae koehoi ka kut hoi na sawn teh, ahlapoungnae hmuen koehoi na kaw teh, nang teh kaie thaw ka tawk e lah na o. Kai ni nang teh na rawi toe. Kai ni nang teh na pahnawt hoeh.
10 ver ikkje rædd, for eg er med deg, ver hugheil, for eg er din Gud! Eg styrkjer deg, og hjelper deg, eg styd deg med mi rettferds hand.
Taket hanh. Kai teh nang hoi rei ka o. Na lungpuen hanh. Kai teh na Cathut lah ka o, tha na o sak han. Na kabawp han. Lawkkamcaknae aranglae ka kut hoi na tawm han.
11 Sjå, dei vert til spott og skam, dei som harmast på deg; dei vert til inkjes, gjeng til grunns, dei som trættar med deg.
Nang koe a lung ka khuek e naw teh, yeiraipo awh vaiteh, minhmai a kaya awh han.
12 Leitar du, finn du deim ikkje, dei som stridar mot deg; dei vert til null og ingen ting dei som krigar mot deg.
Nang na katuknaw hah na tawng hai na hmawt mahoeh toe. Nang hoi taran ka tuk e naw teh ayawmyin patetlah ahrawnghrang patetlah ao awh han.
13 For eg er Herren, din Gud, som held deg i høgre handi og segjer til deg: Ver ikkje rædd! Eg hjelper deg.
Bangkongtetpawiteh, nange Jehovah na Cathut ni nang hanelah, na lungpuen hanh, na kabawp han ati teh, nange aranglae kut hah a kuet.
14 Ver urædd, Jakob, arme krek, du vesle flokk av Israel! «Eg hjelper deg», er Herrens ord, og Israels Heilage deg løyser.
Oe Tangraet Jakop, miphun kathoengcae Isarel, taket hanh. Kai ni na kabawp han. Nang karatangkung teh, Isarelnaw e kathounge Bawipa lah ao telah BAWIPA ni a ti.
15 Eg gjer deg til ei treskjeslede, ein ny og kvass med mange tenner, so du skal treskja, krasa fjell og gjera haugar um til agner.
Khenhaw! Cangkatinnae seh katha, kahran e, hâ ka tawn e lah na coungsak awh han. Monnaw hah katin vaiteh kâbawng sak han. Monruinaw hah cahik patetlah ao sak han.
16 Du kastar deim, og vinden tek deim, og stormen spreidar deim ikring; men du skal frygda deg i Herren og rosa deg av Israels Heilage.
Na hut awh vaiteh kahlî ni ahnimanaw hah a palek awh han. Cakho ni hai a palek awh han. Nang teh BAWIPA dawk na lunghawi han. Isarelnaw e kathounge Bawipa hah na lentoesak awh han.
17 Dei arme fatigfolk, dei leitar fåfengt etter vatn, med tunga sårt av torste brenn; men deim vil eg bønhøyra, Herren, Israels Gud, vil ikkje svika deim.
Ka mathoe e hoi kavoutthoupnaw ni tui a tawng awh teh a hmu awh hoeh dawkvah, tui a kahran awh toteh, Kai BAWIPA ni ahnimouh hah ka pato han. Isarelnaw e Cathut Jehovah lah kaawm e Kai ni ahnimanaw hah ka pahnawt mahoeh.
18 På haugar let eg elvar renna, og midt i dalar ollor springa, eg heidi gjer til klåre sjø og turre landet til kjeldevang.
Arasangnae cailum hmuen koe palangnaw thoseh, ayawnnaw lungui vah tuiphueknaw thoseh, ka tâco sak han. Kahrawng thingyei hah tuikamuem lah ka coung sak vaiteh, ka ke e talai hah palang lah ka coung sak han.
19 I heidi let eg cedrar veksa, akasja, myrt og oljetre, på snaudheid eg cypressa set i lag med alm og edelgran,
Thingyei um vah sidar thing, anri thing, tuihan thing hoi olive thingnaw hah ka ung han. Kahrawngum dawkvah, hmaica thing, saipres thing, kongkang thingnaw hah ka pâw sak han.
20 so folk kann sjå og vita vel og merka seg og skyna grant, at Herrens hand hev dette gjort, og Israels Heilage det skapt.
Hettelah hoi BAWIPA e kut ni hete hnonaw hah a sak teh, Isarelnaw e kathounge Bawipa ni hotnaw a sak tie hah, hmawt awh vaiteh, panuek awh vaiteh, pouk awh vaiteh, a thaipanuek awh han doeh.
21 Kom hit med saki dykkar! segjer Herren, gjev dykkar grunnar! segjer Jakobs konge.
Nangmae hno ka tâcawt e hah pâpho awh haw telah BAWIPA ni ati. Kacake kapanuekkhaikung hah na patue awh haw telah Jakop miphun e siangpahrang ni a ti.
22 Lat deim då koma, melda oss kva som skal henda. So meld oss kva de fyrr hev spått, at me kann agta på det og sjå um det vert uppfyllt. Ell’ lat oss høyra kva som kjem.
Ka tâcawt hane naw hah pâpho awh nateh, dei awh naseh. Ka pouk awh vaiteh, ka panue thai awh nahanelah, yampa e naw hah dei awh naseh. Hoehpawiteh, ka tâcawt hane naw hah kaimouh koe dei awh naseh.
23 Seg frå kva sidan koma skal, so me kann skyna de er gudar. Ja, gjer då noko godt ell’ vondt, so me kann sjå det alt med undring!
Nangmouh teh cathutnaw lah na o awh e ka panue awh nahanelah, ka tâcawt hane naw hah dei awh haw. Kaimouh teh buet touh hoi buet touh kâkhet teh, ka taki awh nahan kahawi e hoehpawiteh, kahawihoehe hnonaw hah dei awh naseh.
24 Men de er ingen ting, og dykkar verk er inkjevetta. Ufysleg den som vel seg dykk!
Khenhaw! Nangmouh teh ayawmyin doeh toe. Nangmae na tawksak awh e hai ahrawnghrang hlak a rahnoum. Nangmouh na ka rawi e teh panuet a tho.
25 Frå nord eg vakte honom, og han kom frå auster han som på mitt namn skal kalla, han trakka skal på hovdingar som leir, som pottemakar som trør i leira.
Buet touh hah atung lahoi ka tâcosak vaiteh, ahni teh a tho han. Kanîtholah hoi buet touh a tho vaiteh, ahni ni ka min hah a kaw han. Hlaamkabokung ni amhru hah a katin e patetlah ahni ni bawinaw hah amhru patetlah a katin han.
26 Kven hev frå fyrst det kunngjort so me skyna det, frå fyrste stund so me kann segja: «Han fekk rett?» Nei, ingen hev det meldt, og ingen hev sagt frå, og ingen høyrde at de ymta noko.
Kaimouh ni ka panue awh nahan, bokheiyah sut ka ti awh nahan, ahmaloe hoi apinimaw a dei boi. Ka dei e awm hoeh. Ka pâpho e awm hoeh. Hothloilah nangmae lawk hah ka thai boi e buet touh hai awm hoeh.
27 Eg sagde fyrst til Sion: Sjå der er det! Og gav Jerusalem eit gledebod.
Kai teh Zion kho hah khenhaw! haw o ho hmaloe ka tet e lah ka o. Kamthang kahawi ka dei hane tami hai Jerusalem lah ka patoun.
28 Eg ser meg um, men der er ingen, imillom deim kann ingen gjeva greida, so eg deim kunde spyrja, og dei svara.
Hatei, ka khet navah buet touh boehai awm hoeh. Bout dei hanelah ahnimanaw hah ka pacei torei teh, ahnimouh thungvah, kâpankhaikung buet touh boehai awm hoeh.
29 Sjå, alle er dei ingen ting, og deira verk er inkjevetta, og deira bilæte er luft og vind.
Khenhaw! Ahnimouh pueng teh dumyennae buet touh duengdoeh kaawm. Ahnimouh ni a tawksaknae hai ayawmyin doeh. Ahnimouh ni a hlun awh e meikaphawk hai kahlî hrawnghrang lah doeh ao.

< Esaias 41 >