Esaias 41

1 Høyr stilt på meg, de strender, lat folki få seg ny kraft! Lat deim so koma hit og tala! Til doms me fylgjast åt.

Aw nangcae tuipui mah takui ih prae kaminawk, ka hmaa ah anghngai o duem ah! Kaminawk loe tha pathok o let nasoe; anghnai o nasoe loe, lok to thui o nasoe; lokcaekhaih ahmuen ah nawnto amkhueng o si.

2 Kven vekte frå auster honom som siger fylgjer for fot? Kven gjev honom folk til eiga og kongar til rådevelde? Kven gjer deira sverd til dust, deira boge til fjukande bos?

Ni angzae bang ih ukkung omsak kami loe mi aa? Mi mah maw anih khaeah acaengnawk hoi siangphrangnawk uk hanah paek? Misanawk loe anih ih sumsen hmaa ah maiphu baktih, anih ih kalii hmaa ah tavai baktiah anghaehsak phaeng loe mi aa?

3 Han elter deim, fer i fred ein veg som han aldri hev gjenge.

Anih loe misanawk to patom moe, a khok hoi cawh vai ai ih loklam ah raihaih om ai ah caeh thaih poe.

4 Kven hev gjort og fullført dette? - Han som upphavleg kalla ætterne fram. Eg, Herren, eg er den fyrste og enn hjå dei siste med same.

Tangsuek hoi to baktih hmuen sah kami, acaengnawk maeto pacoeng maeto kawk kami loe mi aa? Nihcae khaeah hmaloe koek hoi hnukkhuem koekah kaom, Anih loe, Angraeng, Kai hae boeh ni.

5 Strender såg det og ræddast, jordheims utbygder skalv, dei kom og stima i hop.

Tui mah takui ih prae kaminawk mah hnuk o naah, zit o; long boenghaih ahmuen ah khosah kaminawk loe tasoeh takuenhaih hoiah anghnaih o moe, hmabang ah angzoh o.

6 Den eine hjelpte den andre og sa til bror sin: «Ver sterk!»

Krang bok kaminawk loe angmacae imtaeng kami to abomh o moe, nihcae khaeah, mawn o hmah, tiah a thuih pae o.

7 Snikkaren gullsmeden mana, og platemakaren smeden; han sa um loddingi: «Ho er god!» So feste han guden med spikar so stødt.

Thing tok sah kop kami mah sui sah kop kami to thapaek, cakii daeng thaih kami mah sumdaeng kami to pahruek moe, sumtui pakaw kami khaeah, sum patomh han hoih boeh, tiah a naa; a sak o ih krang anghuenh han ai ah sum hoiah takhing o caeng.

8 Men du, min tenar Israel, du Jakob, som eg ut hev valt, du ætt av Abraham, min ven,

Toe nang, Israel loe, ka tamna ah ni na oh, Jakob to ka qoih, Abraham ih caa loe kai ih ampui ah ni oh.

9 du som eg tok frå heimsens endar og kalla deg frå ytste utkant og sa til deg: Min tenar er du, eg hev deg valt og ei forsmått,

Long boenghaih ahmuen hoiah nang to kang lak han, kangthla koek ahmuen hoiah kang hoih moe, Nang loe ka tamna ah na oh, kang qoih boeh pongah kang vaa sut mak ai, tiah kang naa.

10 ver ikkje rædd, for eg er med deg, ver hugheil, for eg er din Gud! Eg styrkjer deg, og hjelper deg, eg styd deg med mi rettferds hand.

To pongah zii o hmah, nangcae hoi nawnto ka oh; mawn o hmah; kai loe na Sithaw ah ka oh; tha kang caksak han; ue, kang bomh han; ue, katoeng ka bantang ban hoiah kang patawnh han.

11 Sjå, dei vert til spott og skam, dei som harmast på deg; dei vert til inkjes, gjeng til grunns, dei som trættar med deg.

Khenah, nangcae palungphui thuih kaminawk loe azathaih tawn o tih; nihcae loe tidoeh angcoeng o mak ai, anghmaa angtaa o boih tih.

12 Leitar du, finn du deim ikkje, dei som stridar mot deg; dei vert til null og ingen ting dei som krigar mot deg.

Misanawk to na pakrong o tih, toe na hnu o mak ai; nangcae tuh kami, misa ah kaom kaminawk loe tidoeh na ai ni, tiah doeh angcoeng o mak ai.

13 For eg er Herren, din Gud, som held deg i høgre handi og segjer til deg: Ver ikkje rædd! Eg hjelper deg.

Kai loe nangcae ih Angraeng Sithaw ah ka oh baktih toengah, nangcae ih bantang ban ka patawnh moe, nangcae khaeah, Zii o hmah; kang bomh o han hmang.

14 Ver urædd, Jakob, arme krek, du vesle flokk av Israel! «Eg hjelper deg», er Herrens ord, og Israels Heilage deg løyser.

Aw sadong Jakob, Israel kaminawk, zii o hmah; kang bomh o han hmang, tiah nangcae akrangkung, Ciimcai Israel Sithaw mah thuih boeh.

15 Eg gjer deg til ei treskjeslede, ein ny og kvass med mange tenner, so du skal treskja, krasa fjell og gjera haugar um til agner.

Khenah, nang hae ahaa kaom cang atithaih ah kang sak han; maesomnawk to maiphu baktiah na ohsak hanah, maenawk to na tii ueloe, na naep tih.

16 Du kastar deim, og vinden tek deim, og stormen spreidar deim ikring; men du skal frygda deg i Herren og rosa deg av Israels Heilage.

Nihcae loe takhi mah hmut boih tih, takhi kamhae mah anghaehsak phaeng tih, nang loe Angraeng ah nang hoe ueloe, Ciimcai Israel Sithaw to na pakoeh tih.

17 Dei arme fatigfolk, dei leitar fåfengt etter vatn, med tunga sårt av torste brenn; men deim vil eg bønhøyra, Herren, Israels Gud, vil ikkje svika deim.

Amtang kaminawk hoi kavawt kaminawk mah tui to pakrong o, toe tui om ai pongah, tui anghaeh loiah palai to zaek pae o; toe Kai, Angraeng mah nihcae ih lok to ka tahngaih pae, Kai, Ciimcai Israel Sithaw mah nihcae to pahnawt sut mak ai.

18 På haugar let eg elvar renna, og midt i dalar ollor springa, eg heidi gjer til klåre sjø og turre landet til kjeldevang.

Maesang ah tui ka longsak moe, azawn ah tui ka pueksak han; praezaek to tuibap ah kang coengsak moe, long karoem ahmuen ah tui ka pueksak han.

19 I heidi let eg cedrar veksa, akasja, myrt og oljetre, på snaudheid eg cypressa set i lag med alm og edelgran,

Praezaek ah Sidar thing, Akasia thing, hmuihoih aqam kahing thing hoi olive thingnawk to ka thling han; praezaek ah hmaica thing, saiprass thing hoi aqam kahing pine thingnawk to nawnto ka thling han;

20 so folk kann sjå og vita vel og merka seg og skyna grant, at Herrens hand hev dette gjort, og Israels Heilage det skapt.

to hmuen to nihcae mah hnu o tih, to naah Angraeng, Ciimcai Israel Sithaw mah ni sak, tiah nihcae mah panoek o tih.

21 Kom hit med saki dykkar! segjer Herren, gjev dykkar grunnar! segjer Jakobs konge.

Angraeng mah, acaeng kalah kaminawk ih sithawnawk khaeah, Nangcae lok angaekhaih kawng to na patuek oh, tang han koi kaom hmuen to na sin oh, tiah Jakob ih Siangpahrang mah thuih.

22 Lat deim då koma, melda oss kva som skal henda. So meld oss kva de fyrr hev spått, at me kann agta på det og sjå um det vert uppfyllt. Ell’ lat oss høyra kva som kjem.

Nangcae sak cop ih krangnawk, ka taengah anghnai oh loe, hmabang kaom han koi hmuen to na patuek ah; hmaloe ah kaom hmuennawk loe kawbangmaw oh o, tiah ka poek o moe, to hmuennawk boenghaih to ka panoek o thai hanah, na thui oh; to tih ai boeh loe angzo han koi hmuen to kaicae han thui ah.

23 Seg frå kva sidan koma skal, so me kann skyna de er gudar. Ja, gjer då noko godt ell’ vondt, so me kann sjå det alt med undring!

Hmabang kaom han koi hmuennawk to na thui o noek ah, to tiah ni nangcae loe sithawnawk ah na oh o tangtang, tiah ka panoek o thai tih; ue, kaicae dawnrai moe, ka hnuk o hanah, kahoih hmuen maw, to tih ai boeh loe kasae hmuen maw sah o noek ah.

24 Men de er ingen ting, og dykkar verk er inkjevetta. Ufysleg den som vel seg dykk!

Khenah, nangcae loe tidoeh na ai ni, na toksakhaih doeh azom pui ni; nangcae qoi kami loe panuet thoh.

25 Frå nord eg vakte honom, og han kom frå auster han som på mitt namn skal kalla, han trakka skal på hovdingar som leir, som pottemakar som trør i leira.

Aluek bang hoiah kami maeto ka pathawk han, anih to angzo tih; anih loe ni angzae bang hoiah angzo ueloe, anih mah ka hmin to kawk tih; laom sahkung mah amlai long to cawh baktih toengah, ukkungnawk to cawh tih.

26 Kven hev frå fyrst det kunngjort so me skyna det, frå fyrste stund so me kann segja: «Han fekk rett?» Nei, ingen hev det meldt, og ingen hev sagt frå, og ingen høyrde at de ymta noko.

Kaicae mah panoek thai hanah tangsuek na hoiah mi mah maw hae hmuen kawng hae thuih? Anih loe toeng, tiah ka thuih o thai hanah, mi mah maw canghnii hoiah thui coek? Ue, panoeksak kami mi doeh om ai; ue, mi mah doeh thui ai, ue, nangcae khae ih lok to mi mah doeh thaih o ai.

27 Eg sagde fyrst til Sion: Sjå der er det! Og gav Jerusalem eit gledebod.

Zion ah thui tangsuek loe Kai ni, Khenah, nihcae to khenah! Kahoih tamthanglok sinkung to Jerusalem ah ka patoeh han.

28 Eg ser meg um, men der er ingen, imillom deim kann ingen gjeva greida, so eg deim kunde spyrja, og dei svara.

Ka khet, toe mi doeh om ai; nihcae thungah lokthui kami mi doeh om o ai; nihcae to lok ka dueng naah, pathim thaih kami maeto doeh om o ai.

29 Sjå, alle er dei ingen ting, og deira verk er inkjevetta, og deira bilæte er luft og vind.

Khenah, nihcae loe azom pui ni; nihcae toksakhaih doeh amsawn ni; a sak o ih krangnawk loe atho om ai, takhi baktiah ni oh o.