Esaias 38
1 I dei dagarne lagdes Hizkia i helsott; då kom profeten Jesaja Amosson til honom og sagde med honom: «So segjer Herren: «Skila for deg! for du skal døy; du vert ikkje god att.»»
To na niah Hezekiah loe duek duih khoek to ngannat. To pongah Amoz capa tahmaa Isaiah loe anih khaeah caeh moe, Angraeng mah hae tiah thuih; Na hing mak ai, na duek han oh boeh pongah, na imthung takoh to kahoih ah raemh ah, tiah a naa.
2 Då snudde Hizkia seg mot veggen og bad til Herren:
Hezekiah loe tapang bangah anghae moe, Angraeng khaeah lawkthuih,
3 «Å Herre! kom i hug kor eg hev ferdast ærleg og heilhjarta di åsyn og gjort det som godt var i dine augo!» Og Hizkia sette i og storgret.
Aw Angraeng, na hmaa ah kawbangmaw loktang hoi coek koi kaom ai palungthin hoiah kho ka sak moe, na mik hnukah kahoih hmuen ka sak, tito tahmenhaih hoi na panoek pae rae ah, tiah lawk a thuih. Hezekiah loe palungset moe qah.
4 Då kom Herrens ord til Jesaja soleis:
To naah Angraeng ih lok Isaiah khaeah angzoh,
5 «Gakk og seg til Hizkia: «So segjer Herren, Gud åt David, far din: Eg hev høyrt bøni di og set tårorne dine. Sjå, eg aukar alderen din med femtan år.
Caeh ah loe Hezekiah khaeah hae tiah thui paeh; nam pa David ih Sithaw mah, Na lawkthuihaih lok to ka thaih boeh, na mikkhraetui doeh ka hnuk boeh; khenah, na hinghaih saning hatlai pangato kang thap pae han, tiah thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
6 Or handi på assyrarkongen bergar eg deg og denne byen; ja, eg vernar denne byen.
Nangmah hoi hae vangpui hae Assyria siangpahrang ban thung hoiah kang pahlong han; hae vangpui hae ka pakaa han.
7 Og dette gjev Herren deg til merke på at Herren heldt det han hev lova:
Angraeng loe a thuih ih lok baktiah sah tih, hae loe nang hanah kaom Angraeng khae hoi ih angmathaih ah om tih;
8 Sjå, eg let skuggen på solskiva, som med soli hev gjenge ned på solskiva åt Ahaz, ganga ti strik attende.»» Og soli gjekk attende ti av dei striki ho hadde gjenge ned.
khenah, Ahaz nuiah caeh tathuk tangcae ni tahlip to khok tangkan haato hnukbangah kam laemsak let han, tiah a naa. To pongah kalaem tangcae ni tahlip to khok tangkan haato hnukbangah amlaem let.
9 Ein skrift av Hizkia, kongen i Juda, då han hadde vore sjuk, men hadde kome seg av sjukdomen:
Judah siangpahrang Hezekiah loe ngannat, toe ngan a tui let pacoengah anih mah tarik ih ca loe,
10 «Eg sagde: I mine beste år lyt eg fara igjenom helheimsportarne; eg lyt bøta med resten av åri mine. (Sheol h7585)
ka hinghaih khosak hoih li naah, duekhaih khongkha ah ka caeh han boeh, kanghmat ka hinghaih saningnawk doeh ka pongsak sut han boeh mue, tiah ka poek. (Sheol h7585)
11 Eg sagde: Eg fær ikkje sjå Herren, Herren i landet åt dei livande; eg fær ikkje skoda menneskje meir millom deim som bur i stilla.
Kahing kaminawk ih prae ah, Angraeng to ka hnu let mak ai boeh; long nuiah kaom kaminawk doeh ka hnu let mak ai boeh, tiah ka poek.
12 Min bustad vert upprykt og burtførd frå meg som eit hyrdingtjeld. Eg hev rulla mitt liv i hop som ein vevar; frå varpet skjer han meg av; fyrr dag vert natt, er du ferdig med meg.
Phraek ih tuutoep kaminawk ih im baktiah ka im loe krak rup boeh, anih mah kai khae hoiah ang lak pae ving boeh; kahni sah kami mah kahni pakhraep baktih toengah ka hinghaih pakhraek ah oh, ka hinghaih qui loe apet ving boeh; aqum ah maw, athun ah maw, nito thungah ka hinghaih na boengsak tih boeh, tiah ka poek.
13 Eg roa meg alt til morgons; som ei løva, so bryt han alle mine bein; fyrr dag vert natt, er du ferdig med meg.
Akhawnbang khodai khoek to palungsawkhaih hoiah ka zing, toe kaipui baktiah ka huhnawk to ang khaeh pae; aqum ah maw, athun ah maw, nito thungah ka hinghaih na boengsak tih boeh, tiah ka poek.
14 Som ei svala, ei trana, so sutra eg, eg kurra som ei duva; dimt såg mine augo mot høgdi: Eg er kvidefull, Herre, borga for meg!
Kai loe pungpae baktih, tangpra baktiah ka hang moe, pahu baktiah ka oi khing; van bangah ka khet loiah ka mik thazok sut boeh; Aw Angraeng, raihaih ka tong boeh, kai abom hanah angzo rae ah.
15 Kva skal eg segja? Han hev meg sagt det, og han hev gjort det. Stilt vil eg ferdast alle mine år for all mi sjælekvida.
Toe kawbangmaw ka thuih han? Anih mah kai khaeah lok ang thuih, a thuih ih lok baktiah angmah a sak boeh; ka hinghaih patangkhang boeh pongah, ka hing thung poeknaemhaih hoiah ka caeh han.
16 Herre, dei er til liv, og dei held uppe alt liv i mi ånd. So gjer meg då frisk og lat meg liva!
Angraeng, kaminawk loe to tiah ni hing o; to baktih hmuennawk boih ah ka muithla hinghaih to oh; ngan na tuisak ah loe, na hingsak let ah.
17 Det beiske, det beiske vart meg til fred, og du drog kjærleg mi sjæl or tyningsgravi; for du kasta bak din rygg alle synderne mine.
Khenah, ngantui han ih ni patang ka khang; ka hinghaih nang tahmen pongah, amrohaih tangqom thung hoiah nang loisak boeh; ka zaehaihnawk boih ka hnukbangah nang vah pae king boeh.
18 For ikkje prisar helheimen deg, ikkje lovar dauden deg; ikkje vonar dei som fer ned i gravi på truskapen din. (Sheol h7585)
Taprong mah nang to pakoeh thai mak ai, kadueh mah doeh nang pakoehhaih laasah thai mak ai; tangqom thungah caeh tathuk kami mah na loktang lok to oep thai mak ai. (Sheol h7585)
19 Den livande, den livande, han prisar deg liksom eg i dag; ein far lærer borni sine um truskapen din.
Kahing kami, kahing kaminawk mah ni, vaihniah ka sak ih baktih toengah nang to pakoeh thai ueloe, ampanawk mah a caanawk khaeah loktang na lok to panoek o sak thai tih.
20 Herren vil frelsa meg, og på strengleikar vil me leika alle våre livedagar i Herrens hus.»
Angraeng mah na pahlong tih, to pongah ka hing thung Angraeng ih im thungah aqui kapop katoeng kruek hoiah laa ka sak o han.
21 Jesaja sagde dei skulde taka ei fikekaka og leggja til plåster på svullen, so han skulde friskna til att.
Isaiah mah, Thaiduet thaih to laa nasoe loe, naep pacoengah ahmaa nuiah bet nahaeloe ngantui tih, tiah a naa.
22 Hizkia sagde: «Kva skal eg hava til merke på at eg skal ganga upp til Herrens hus?»
Hezekiah mah, Angraeng ih im ah ka caeh tahang han pongah, tih angmathaih maw om tih? tiah a dueng.
