Esaias 35
1 Øydemarki og turrlendet skal gleda seg, og den aude heidi skal fegnast og bløma som ei lilja.
Praezaek hoi long kasae loe anghoe tih; kapong sut long mah doeh anghoe ueloe, rose pawk baktiah apawk tih.
2 Ho skal bløma og fegnast, og fegnast og syngja med frygd. Herlegdomen åt Libanon hev ho fenge, Karmels og Sarons pryda; dei skal sjå Herrens herlegdom, vår Guds pryda.
Pop parai ah apawk to ampha ueloe, anghoehaih, oephaih hoiah laa to sah o tih; Lebanon lensawkhaih, Karmel hoi Sharon hoihhaih to anih khaeah paek tih; Angraeng lensawkhaih hoi aicae Sithaw hoihhaih to nihcae mah hnu o tih.
3 Styrk dei valne hender og gjer dei skjelvande kne sterke!
Bantha zokhaih to tha om o sak ah loe, thacak ai khokkhu to thacak o sak ah.
4 Seg til dei urolege hjarto: «Ver frihuga, ottast ikkje! Sjå, der er dykkar Gud! Hemnen kjem, vederlag frå Gud, han kjem sjølv og frelser dykk.
Zithaih palungthin tawn kaminawk hanah, Thacak oh, zii o hmah, tiah thui pae oh; khenah, na Sithaw loe sak ih zaehaih baktih toengah, lu lak hanah angzo tih; anih loe nang to pahlong hanah angzo tih boeh.
5 Då skal augo åt dei blinde verta opna, og øyro åt dei dauve verta upplatne;
To pacoengah loe mikmaengnawk mik padai o tih, naapang kaminawk doeh naa akhaw o tih boeh.
6 då skal den lame springa som ein hjort, og tunga åt den mållause jubla. For vatn bryt fram i øydemark, og bekkjer på den aude heidi,
Khokkhaem kaminawk loe sakhi baktiah angphet o tih, lokaa mah doeh laa to sah tih boeh; praezaek ah tui to puek ueloe, long karoem ahmuen ah tui to long tih boeh.
7 og det gloande sandhavet skal verta til ein sjø, og det tyrste landet til vatskjeldor; i bustaden åt sjakalar, der dei hadde sin kvilestad, er voksterstad for røyr og sev.
Hmai ah kamngaeh savuet to tuili ah angcoeng ueloe, tui anghae long ah tui to puek tih boeh; tasuinawk ohhaih hoi tabokhaih ahmuen ah phroh, sakrungkung hoi rihkung baktiah kaom akungnawk to amprawk o tih.
8 Og der skal det vera braut og veg, og han skal kallast den heilage vegen. Ingen urein skal ganga på honom, men han skal vera berre for deim; ingen vegfarande, ikkje dåren eingong, skal fara vilt.
To ah manglaih lampui to om ueloe, Ciimcai Loklam, tiah kawkhaih to om tih; kaciim ai kami loe to lampui to pazui mak ai; minawk kalah hanah ni oh, to loklam ah loe amthu kami mataeng mah doeh lam amkhraeng mak ai.
9 Der skal det ingi løva vera, og inkje villdyr skal koma inn på honom, dei skal ikkje finnast der; men utløyste skal ferdast der.
To ah kaipui om mak ai, moisannawk doeh to loklam ah caeh o mak ai, hnuk han mataeng doeh om mak ai; toe akrang ih kaminawk khue ni to ah caeh o tih.
10 Og Herrens frikjøpte skal snu heim att og koma til Sion med fagnadrop, og æveleg gleda er det yver hovudet deira; frygd og gleda skal dei nå, og sorg og sukk skal røma.»
Angraeng mah akrang ih kaminawk loe amlaem o let ueloe, laa to sah o tih, dungzan anghoehaih lumuek angmuek hoiah Zion ah angzo o tih; nihcae mah anghoehaih hoi oephaih to hnu o tih, palungset khuiqahhaih to om mak ai boeh.
