Esaias 31
1 Usæle dei som fer ned til Egyptarland etter hjelp og stolar på hestar og lit på vogner, for di dei er so mange, og på hestfolk, for di dei er so mannsterke, men ikkje skodar etter Israels Heilage og ikkje søkjer Herren!
Kabawpnae coe nahanelah Izip ram lah cei teh, marangnaw kâuepkhai teh, taran tuknae rangleng moi ao dawk thoseh, athakaawme marangransanaw moikapap ao dawk thoseh, hotnaw hah kâuepkhai teh, Isarelnaw e kathounge Bawipa hah khen hoeh. Bawipa Jehovah hah tawng laipalah kaawm e tami teh yawthoe lah ao awh.
2 Men han og er vis og let ulukka koma, og ordi sine tek han ikkje i seg att, men han reiser seg mot huset åt dei vonde og mot deim som er hjelp for illgjerdsmenner.
Hatei, Bawipa nang teh, lungangnae ao dawkvah, ahnimouh koevah, runae a pha sak. Ama e lawk hah takhoe laipalah, tamikathoutnaw e avanglah hai thoseh, yonnae kasaknaw kabawm e naw koe lahai thoseh a thaw han.
3 Og egyptarane er menneskje og ikkje Gud, og deira hestar er kjøt og ikkje ånd, og Herren skal retta ut handi si, og hjelparen skal snåva, og den som hev fenge hjelp, falla, og dei skal alle saman ganga til grunns.
Izipnaw teh Cathut nahoeh, tami roeroe doeh. Ahnimae marang hai muitha nahoeh, tak roeroe doeh. BAWIPA ni a kut hah a dâw toteh, ka bawm e tami teh kamthui vaiteh, kabawp e tami teh a rawp han. Ahnimouh pueng teh cungtalah rawknae koe a pha awh han.
4 For so sagde Herren til meg: Liksom ei løva og ei ungløva burar yver rovet sitt, når ein flokk hyrdingar sankar seg imot henne, og ho skræmest ikkje av skriket deira og vert ikkje rædd for ståket, soleis skal Herren, allhers drott, fara ned og strida mot Sions fjell og mot høgdi der.
Bangkongtetpawiteh, sendek hoehpawiteh, sendektanca ni amamouh ni a kei e moi dawk a huk navah, tukhoumnaw ni hramki laihoi pâlei ei nakunghai a taki hoeh e patetlah hrawang lawk dawk a kalue hoeh e patetlah ransahu BAWIPA nihai, Zion mon dawk hote monrui dawkvah taran tuk hanelah, hot patetlah a kum han.
5 Liksom flaksande fuglar, soleis skal Herren, allhers drott, verja Jerusalem, verja og frelsa, ganga framum og berga.
Tava ni a awt e patetlah Rasahu BAWIPA ni Jerusalem hah a ngue han. Ngue vaiteh a rungngang han. Pasai vaiteh a rungngang han.
6 Vend um til honom som de er so djupt falne frå, de Israels-born!
Oe Isarelnaw, nangmouh ni thouk na taran awh e Bawipa koe bout ban awh haw.
7 For på den dagen skal dei kasta frå seg kvar sine sylvgudar og gullgudar, som dykkar hender hev gjort dykk til synd.
Bangkongtetpawiteh, hote hnin dawkvah, nangmouh hanelah, namamae kut hoi na thuk awh e namamae sui kutsak, hoi namamae ngun meikaphawk naw hah tami pueng ni a ceitakhai awh han.
8 Og Assur skal falla for eit sverd som ikkje høyrer ein mann til, og eit sverd som ikkje høyrer eit menneskje til, skal øyda honom, og han skal røma for sverdet, og hans unge menner skal verta trælar.
Assiria tami ni hai, tongpa e tahloi nahoeh e tahloi hoi a due han. Tami rumram e tahloi hoeh e tahloi hoi thei lah ao han. Ahni teh tahloi dawk hoi hlout vaiteh, ahnie thoundounnaw teh, san lah ao awh han.
9 Og berget hans skal røma for rædsla, og fyrstarne hans skal skræmast burt ifrå fana si, segjer Herren, som hev elden sin i Sion og omnen sin i Jerusalem.
Ahni hai a taki dawkvah amae a rapanim hloilah ahlanae koe a yawng han. Khobawinaw ni mitnout hah a hmu awh toteh, a lung a pout awh han telah, Zion mon dawk hmai ka tawn niteh, Jerusalem vah takhuen ka tawn e BAWIPA ni ati.
