Esaias 29

1 Usæl, Ariel, Ariel, du by der David slo læger! Legg år til år, lat høgtiderne ganga sin rundgang!

Nang, Ariel, Ariel, David ohhaih vangpui, khosak na bing! Saningto pacoeng saningto thap oh loe, buhraenghaih poih doeh saningto pacoeng saningto sah o nasoe.

2 Då vil eg gjera det trongt for Ariel, og der skal vera sorg og jammer. Men då skal det verta meg eit verkelegt Ariel.

Toe Ariel vangpui to kam tangsak han; anih loe palungsethaih hoiah hang tih; Ariel vangpui loe ka hmaa ah angbawnhaih hmaicam baktiah om tih.

3 Eg vil slå læger rundt ikring deg, og eg vil ringa deg inne med vaktpostar og kasta upp vollar imot deg.

Nang to naeh hanah kang takui khoep han, misa abuephaih imsang hoi kang takui khoep moe, misa anghawkhaih long khaw doeh ka sak han.

4 Då skal du tala lågmælt frå jordi, og frå moldi skal du mulla fram ordi dine, og røysti di skal høyrast frå jordi liksom frå ein som manar draugar, og frå moldi skal talen din kviskra.

Nang loe long ah pakhrah tathuk tih, to naah long thung hoiah lok na thui tih; na thuih ih lok loe maiphu thung hoi tetta ah tacawt tih; na thuih ih lok loe pakhra kawk thaih kami mah apaeh ih lok baktiah, long thung hoiah tacawt ueloe, maiphu thung hoiah lok amzaita ah thui tih.

5 Men so skal mengdi av fiendarne dine verta som dumba, og mengdi av valdsmennerne som fjukande agner, og det skal henda i ein augneblink, dåtteleg.

Toe pop parai na misanawk loe kahoih parai maiphu baktiah om o tih, kami tahmenhaih tawn ai kaminawk loe anghaeh phang tavai baktiah om o tih; nawnetta thung to tiah om roep tih.

6 Frå Herren, allhers drott, skal heimsøkjing koma med bulder og bråk og med veldug dyn, vindkast og storm og øydande eld.

Misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw loe kho pazihhaih, talih hnawhhaih, kalen parai atuen, takhi sae hoi kangqong hmaipalai hoiah danpaek tih.

7 Og mengdi av alle dei heidningfolki som strider mot Ariel, skal verta som ein draum, ei syn um natti, alle dei som strider mot det og borgi i det, og som trengjer seg inn på det.

Ariel vangpui tuh prae kaminawk boih, Ariel hoi kacak sipae tuh kaminawk, anih raihaih paek kaminawk loe khoving naah hnuk ih amang baktiah ni om o tih.

8 Og det skal ganga liksom når den svoltne drøymer og tykkjer han et, men når han vaknar, då er han tom, og liksom når den tyrste drøymer og tykkjer at han drikk, men når han vaknar, sjå, då er han magtlaus, og sjæli hans ormegtast; soleis skal det ganga alle dei mange heidningfolki som strider mot Sionsfjellet.

Zok amthlam kami loe amang ah buh a caak, toe angthawk tahang naah zok amthlam let baktih, tui anghae kami mah amang ah tui to naek, toe angthawk naah tui anghaeh let toengtoeng, tui anghae dip thai ai baktiah ni om tih; Zion mae tuh prae kaminawk boih doeh to tiah om o tih.

9 Stir på kvarandre og vert øre! Gjer dykk blinde og vert blinde! De er drukne, men ikkje av vin; de ragar, men ikkje av sterk drykk.

Anghngai oh loe, dawnrai oh; nihcae loe misurtui nae ai ah, mu paquih o; mu nae ai ah, ahnuk ahma amtimh o.

10 For Herren hev rent ut yver dykk ein djup svevns ande, og han hev late att dykkar augo, profetarne, og sveipt yver dykkar hovud, sjåarane.

Angraeng mah iih angmuethaih palung to paek pongah, mik na pasim o boeh; nangcae ih tahmaa, ukkungnawk hoi angzo han koi hmuen hnu thaih kaminawk to khuk khoep boeh.

11 Og soleis hev syni av alt i hop vorte dykk som ordi i ei forsigla bok; rettar ein henne til ein som er lesekunnig og segjer: «Les dette!» so segjer han: «Eg kann ikkje, for ho er forsigla.»

Hae hnuksakhaih hmuennawk boih loe nangcae hanah catui daeng tangcae cabu thung ih loknawk baktiah oh; to cabu to ca amtuk kami khaeah paek moe, Tahmenhaih hoiah hae cabu hae kroek ah, tiah a naa. To naah anih mah, Catui daeng pongah, ka kroek thai ai, tiah thuih.

12 Eller ein retter boki til ein som ikkje skynar skrift og segjer: «Les dette!» so segjer han: «Eg skynar ikkje skrift.»

To ca to ca amtuk ai kami khaeah na paek moe, Tahmenhaih hoi hae ca hae kroek ah, tiah na naa: to naah anih mah, Ca ka kroek thai ai, tiah thuih.

13 Og Herren segjer: Etter di dette folket held seg nær til meg med munnen og ærar meg med lipporne sine, men held hjarta sitt langt burte frå meg, og deira otte for meg er eit menneskjebod som dei hev lært,

Angraeng mah, Hae kaminawk loe pakha hoiah ni kai khaeah angzoh o, pahni hoiah kai ang pakoeh o, toe palung loe kai khae hoiah angthla o; kaminawk mah patuk ih baktih toengah kai angzit o:

14 sjå, difor vil eg halda ved med å fara underleg åt med dette folket, underleg og ovunderleg, og visdomen åt deira vise skal forgangast, og vitet åt deira vituge menner skal løyna seg.

to pongah, khenah, hae kaminawk khaeah dawnrai hmuen, poekraihaih hoi anghmang kathok hmuen to ka sak han; palungha kaminawk ih palunghahaih loe anghmaa tih; khopoek thaih kaminawk ih panoekhaih doeh anghma boih tih, tiah thuih.

15 Usæle dei som vil løyna i dypti for Herren det som dei hev fyre seg, og som gjer i myrkret gjerningarne sine, og som segjer: «Kven ser oss, og kven kjenner oss?»

Angraeng panoeksak han ai ah, kathuk poekhaih tawn kami, vinghaih thungah toksah kami, mi mah maw kaicae hae hnu thai tih? Mi mah maw kaicae hae panoek tih? tiah thui kaminawk loe khosak bing!

16 Å, kor bakvendt! Er pottemakaren å rekna lik med leiret hans, so det han hev gjort, kunde segja um honom som gjorde det: «Han hev ikkje gjort meg, » og det som er laga, segja um honom som laga det: «Han hev ikkje vit på det?»

Nangcae mah hmuennawk buenglueng tamlet ah na paqoi o boih boeh, laom sahkung loe amlai long baktiah na poek o; a sak ih hmuen mah sahkung khaeah, kai loe anih mah ni sak, tiah thui tih maw? Laom mah laom sahkung khaeah, Anih loe tidoeh panoek ai, tiah thui tih maw?

17 Er det ikkje endå ei liti stund, so skal Libanon verta til ein frukthage og frukthagen verta rekna som skog?

Lebanon loe atue setta thung long kahoih ah om tih, long kahoih ahmuen loe taw ah angcoeng mak ai maw?

18 Og på den dagen skal dei daude høyra ordi i boki, og ut frå dimma og myrker skal augo åt dei blinde sjå,

To na niah loe naa pang kami mah cabu thung ih lok to thaih ueloe, mikmaengnawk mah kamtueng ai, khoving ahmuen thung hoiah hnu o thai tih boeh.

19 Og dei spaklyndte skal gleda seg dess meir i Herren, og dei fatigaste millom menneskjom fegnast i Israels Heilage.

Poeknaem kaminawk doeh Angraeng ah anghoehaih pung o tih; kaminawk thungah amtang kaminawk loe Ciimcai Israel pongah anghoe o tih.

20 For burte er valdsmannen, og ute er det med spottaren, og utrudde er alle som er årvake til å gjera urett,

Zitthok kami loe anghmaa tih boeh; minawk pahnui thuih kami to om mak ai boeh, kami zaehaih khen thaih kaminawk,

21 dei som gjer folk til syndarar for eit ord skuld, og legg snaror for den som skipar rett på tinget, og som med uppdikt rengjer retten for den rettferdige.

lok maeto pazaehaih pongah tayacoi kami, anih aman hanah khongkha ah thaang patung kami, katoeng kami to toeng ai ah sah kaminawk to amro o boih tih boeh.

22 Difor, so segjer Herren so til Jakobs hus, han som løyste ut Abraham: No skal Jakob ikkje verta til skammar, og no skal han sleppa verta bleik i andlitet sitt.

To pongah Abraham akrangkung, Angraeng mah Jakob imthung takoh khaeah hae tiah thuih; Jakob loe azathaih tong mak ai, mikhmai doeh sae mak ai boeh.

23 For når han og borni hans ser det mine hender hev gjort midt ibland deim, då skal dei helga namnet mitt, og dei skal helga Jakobs Heilage, og Israels Gud skal dei ottast.

To kaminawk mah, ka sak ih tok to hnuk o naah, ka hmin to ciimcai o sak tih, Jakob ih Ciimcai Sithaw to panoek o ueloe, Israel Sithaw zithaih to tawn o tih.

24 Og dei som for vilt i si ånd, skal læra vit, og dei som knurrar, skal taka mot lærdom.

Anghmang suthaih muithla tawn kaminawk mah panoekthaihaih to tawn o ueloe, lokaek koeh kaminawk mah doeh ka patuk ih lok to tahngai o tih boeh, tiah thuih.