Esaias 28
1 Usæl den stolte kruna åt dei drukne i Efraim og den folnande blomen, den fagre prydnad som brikjer yver den feite dalen, der dei ligg dauddrukne av vin.
Misurtui paquih hoi long kahoih azawn hmuen ah kaom, Ephraim amoekhaih angraeng lumuek, azaem thaih lensawkhaih hoi kranghoihhaih apawk loe khosak bing!
2 Sjå, ein sterk og veldug sender Herren, lik ein hagleling, ein øydande storm, lik eit fløde av velduge, yverfløymande vatn, som slær alt til jordi med magt.
Khenah, sak thaihaih hoi thacak Angraeng mah, qaetui hoi hmuennawk boih amrosak thaih takhi pui baktih, khopui angzoh moe, kalen parai tuinawk baktiah, tha hoi long ah va tih.
3 Med føter skal ho verta nedtrakka, den stolte kruna åt dei drukne i Efraim!
Mu paquih Ephraim kaminawk amoekhaih angraeng lumuek to, khok hoiah cawh pae tih.
4 Og den folnande blomen, den fagre prydnaden, som brikjer yver den feite dalen, skal verta som den tidlege fika, fyrr sumaren er komen - so snart ein ser henne, so set ein henne til livs medan ein endå held henne i handi.
Long kahoih azawn ah kaom lensawkhaih hoi kranghoihaih loe azaem tathuk apawk baktih, pakhrikhaih atue pha ai naah kahmin nipui tue ih thingthai baktiah om tih; to thingthai to kami mah hnuk naah pakhrik moe caak roep.
5 På den dagen vert Herren, allhers drott, ei fager krune og ein storgild krans for leivningen av sitt folk,
To na niah misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw loe, kanghmat angmah ih kaminawk hanah, lensawkhaih lumuek hoi kahoih parai lumuek ah om tih.
6 og ei doms ande for deim som sit til doms, og styrke for deim som driv krigen attende til porten.
Anih loe lokcaek kaminawk khaeah, katoengah lokcaekhaih muithla ah oh moe, misanawk mah vangpui khongkha to muk naah thacakhaih paekkung ah oh.
7 Men ogso desse ragar av vin og skjanglar av sterk drykk. Prest og profet ragar av sterk drykk, er dauddrukne av vin, skjanglar av sterk drykk. Dei ragar i syni, dei skjanglar i domen;
Toe to kaminawk doeh misurtui pongah lamcaeh pazae o moe, mu pongah loklam amkhraeng o boeh; tahmaanawk hoi qaimanawk doeh mu pongah lamcaeh pazae o boeh; nihcae loe misurtui mah muek moe, mu pongah loklam amkhraeng o boih boeh; amsoem ai hnuksakhaih to a hnuk o moe, lokcaekhaih bangah amtimh o boeh.
8 for alle bordi er fulle av ufyselegt spy, det finst ikkje ein rein flekk.
Nihcae ih caboi loe kaciim ahmuen roe om ai, tamlok hoi panuet thok hmuen hoiah ni koi.
9 «Kven er det han vil læra, og kven er det han vil få til å høyra på seg? Er det born som nett er avvande, tekne frå brjostet?
Anih mah mi maw patuk thai tang tih? Thaih kop hanah anih mah mi khaeah maw lok to thui pae tih? Tahnu amphi nawktanawk khaeah maw? Tahnu nae ai kaminawk khaeah maw thui pae tih?
10 For gnag og gnag, gnag og gnag, gnål og gnål, gnål og gnål, noko her og noko der fer han med.»
Amtukhaih maeto pacoeng maeto, catlang maeto pacoeng maeto, haeah zetta, hoah zetta hoiah amtuk han oh, tiah thuih o.
11 Ja vel, med stamande lippor og i eit framandt tungemål skal han tala til dette folket,
To pongah Angraeng mah prae kalah kaminawk ih lok to patoh ueloe, lok kalah hoiah hae kaminawk hanah lok to thui tih.
12 han som sagde til deim: «Dette er ro, lat den trøytte få kvila, og dette er kvila.» Men dei vilde’kje høyra.
Anih mah to kaminawk khaeah, Hae loe angpho kaminawk anghakhaih ahmuen ah oh; hae loe anghakhaih ahmuen ni, tiah a naa. Toe nihcae mah lok tahngai pae o ai.
13 So skal då Herrens ord verta deim gnag og gnag, gnag og gnag, gnål og gnål, gnål og gnål, noko her, noko der, so dei skal ganga og detta baklenges og verta sundbrotne og bundne og fanga.
To pongah Angraeng ih lok loe nihcae hanah, amtukhaih maeto pacoeng maeto, catlang maeto pacoeng maeto; haeah zetta, hoah zetta ah om pae tih. To pacoengah nihcae loe caeh o ueloe, hnuk bangah amtim o tih; ahmaa caa o ueloe, thaang pongah aman o tih.
14 Difor, høyr Herrens ord, de spottarar, de herrar yver dette folket som er i Jerusalem!
To pongah Jerusalem ih kami ukkung, kasae kaminawk, Angraeng ih lok to tahngai oh.
15 For de segjer: «Me hev gjort ein avtale med dauden og eit samband med helheimen; når den susande svipa fer fram, skal ho ikkje nå oss; for me hev gjort lygni til livd og svikråd til skjol.» (Sheol h7585)
Duekhaih hoi lokmaihaih to ka sak o boeh, hell hoi doeh palungduehaih ka sak o boeh; tui uemhaih oh naah doeh, kaicae khaeah pha mak ai; kaicae loe amsawnlok pongah ka buep o moe, alinghaih tlim ah kang hawk o boeh, tiah na thuih o. (Sheol h7585)
16 Difor, so segjer Herren, Herren: Sjå, eg er den som hev grunna i Sion ein stein, ein prøvd stein, ein dyrverdig fast grunna hyrnestein; den som trur, tek det med ro.
To pongah Angraeng Sithaw mah hae tiah thuih; Khenah, Zion ah angdoethaih thlung, tanoek tangcae ih thlung, atho kaom im takii ih thlung, kacakah angdoethaih thlung to ka thling boeh; to thlung oephaih tawn kami loe natuek naah doeh tasoehhaih tawn mak ai.
17 Eg gjer rett til mælesnor og rettferd til lodd, og hagl skal riva burt lygnlivdi, og skylet skal vatnet skylja burt.
Katoengah lokcaekhaih to tahhaih qui ah ka patoh moe, toenghaih to qui ah ka patoh han; nihcae mah oep o ih amsawnlok to qaetui mah amrosak boih ueloe, nihcae anghawkhaih ahmuen to tui mah pazawk pae boih tih.
18 Og dykkar avtale med dauden skal verta stroken, og dykkar samband med helheimen skal ikkje standa fast. Når den susande svipa fer fram, skal de verta nedslegne. (Sheol h7585)
Duekhaih hoiah na sak o ih lokmaihaih to amro tih; taprong hoiah na sak o ih palungduehaih doeh cak mak ai; tui uemhaih phak naah tui mah nangcae to pazawk tih. (Sheol h7585)
19 Kvar gong ho fer fram, skal ho riva dykk burt. For kvar morgon skal ho fara fram, um dagen og um natti, og den reine skræma vert det når de lyt agta på bodskapen.
Tui uemhaih phak naah nangcae to pazawk tih; akhawnbang kruek, khoving khodai, tui mah nangcae to pazawk tih; to tamthang to na thaih o naah zithaih to om tih.
20 For sengi er for stutt til å strekkja seg i, og åklædet er for smalt til å sveipa seg i.
Angsonghaih iihkhun loe tak amzueng haih hanah duem tet ueloe, kahni doeh angkhuk hanah thoeng kae tih.
21 For Herren skal reisa seg liksom ved fjellet Perasim, han skal harmast liksom i dalen ved Gibeon; han skal gjera sitt verk, eit underlegt verk, han skal gjera sitt arbeid, eit sjeldsynt arbeid.
Angraeng loe angmah ih tok, anghmang kathok tok to sak hanah, a tok sakhaih hoi dawnrai koi kaom a tok sakhaih to pacoeng thai hanah, Perazim mae nuiah anih angthawk baktiah angthawk ueloe, Gibeon azawn ah palungphui ih baktih toengah palungphui tih.
22 Og no, lat vera med å spotta, so bandi dykkar ikkje må verta stramare! For um øyding og fastsett straffedom hev eg høyrt frå Herren, Allhers-Herren, yver heile jordi.
To pongah kami pahnui thuihaih to vaihi toeng lai ah; to tih ai nahaeloe nang ih sumqui to caksak aep tih; long pum amrosak hanah misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw mah thuih ih lok to ka thaih boeh.
23 Vend øyra til og høyr mi røyst, gjev gaum og høyr kva eg segjer!
Ka thuih ih lok to thaih kop hanah, naa to patueng ah; ka lok hae tahngai ah loe pakuem ah.
24 Når plogmannen vil så, held han då stødt på med å pløgja og fora og horva?
Laikok sah kami mah cangtii et hanah athun qui long atok maw? Anih mah long to talaih moe, takaeh khing maw?
25 Når han hev jamna åkeren, spreier han ikkje då svartkarve og sår kryddekarve og set kveite i rader og bygg på avmerkte stader og spelt i kantarne?
Long to kangvan ah sak pacoengah na ai maw aanmunawk to patit moe, cungpram muunawk, cangtinawk, barley cang hoi tun muunawk to angmah ih ahmuen ah a haeh?
26 Hans Gud hev synt honom den rette måten, han lærde honom det.
Sithaw mah anih hanah katoeng lokcaekhaih to paek moe, anih hanah katoeng loklam to thuih pae.
27 For ein treskjer ikkje svartkarve med treskjeslede, rullar ikkje vognhjul yver kryddekarve; men med stav bankar ein svartkarve, og kryddekarve med kjepp.
Hmuihoih aannawk loe khok hoiah atii vai ai, maitaw lakok hoiah doeh atii vai ai; toe hmuihoih aannawk loe cung hoiah boh o moe, cungpramkungnawk doeh thingboeng hoiah ni boh o.
28 Vert brødkorn krasa? Nei, ein treskjer det ikkje stødt, og når ein driv sine vogn og hestar yver det, so knusar ein det ikkje.
Cang loe atit han oh; toe mi mah doeh atii tuektuek mak ai; atithaih hrang lakok khok hoiah atitsak cadoeh, cang to dipsak pung mak ai.
29 Ogso dette kjem frå Herren, allhers drott. Han er underfull i råd, stor i visdom.
Hae baktih hmuennawk doeh misatuh kaminawk ih Angraeng khae hoiah ni angzoh; a thuih ih lok loe dawnrai han oh; palunghahaih doeh anghmang thoh.
