Esaias 14
1 For Herren skal miskunna Jakob og endå ein gong velja ut Israel og lata deim koma til ro i landet deira; og utlendingar skal sameina seg med deim og halda seg til Jakobs hus.
Чүнки Пәрвәрдигар Яқупқа рәһимдиллик көрситиду, Йәнә Исраилни таллайду; У уларни өз жут-зиминида маканлаштуриду. Шуниң билән ят адәмләр улар билән бирлишип, Яқуп җәмәтигә қошулиду.
2 Og folkeslag skal taka deim og føra deim heim att; men Israels hus skal leggja deim under seg som ein arvlut i Herrens land, og skal gjera deim til trælar og trælkvinnor. Dei skal få fangevaktarane sine til fangar og råda yver valdsherrarne sine.
Һәр қайси әл-милләтләр уларни елип өз жутиға апириду; Исраил җәмәти болса Пәрвәрдигарниң зиминида уларға қул вә дедәк сүпитидә егидарчилиқ қилиду; Улар өзлирини тутқун қилғанларни тутиду; Өзлирини әзгәнләрниң үстидин идарә қилиду.
3 På den dagen, då Herren gjev deg kvild for di møda og din angest og frå den harde trældomen din, som vart lagd på deg,
Вә шундақ болидуки, Пәрвәрдигар силәргә азаптин, сарасимидин вә әсир болуп мәҗбурланған мушәққәтлик қуллуқтин арамлиқ бәргән күнидә,
4 då skal du syngja denne spottevisa um kongen i Babel og kveda: «Kor hev ikkje valdsherren vorte still og pinestaden tagall!
Силәр Бабил падишаси тоғрисида мундақ мақал-тәмсилни ейтисиләр: — «Қара, бу җазанихор қандақ һалак болди, Талан-тараҗ қилип алтун топлиғучи қандақ йоқалди!
5 Herren hev brote sund staven åt dei gudlause, kongsstaven åt hardstyrarane,
Пәрвәрдигар рәзилләрниң һасисини, Һакимларниң закон тайиғини,
6 som slo folkeslag i harm med slag på slag og bøygde folk under seg i vreide og trælka deim utan nåde.
Йәни хәлиқ-милләтләрни аччиғи билән үзлүксиз урғанни, Әлләргә ғәзәп қилип тизгинсиз зиянкәшлик қилғанни сундурувәтти.
7 All jordi nyt no kvild og ro; dei bryt ut i fagnadrop.
Пүткүл йәр йүзи арам тепип тиничлиниду; Улар нахша ейтип тәнтәнә қилиду.
8 Jamvel cypressarne gled seg yver deg, cedrarne på Libanon: «Sidan du no ligg der, stig ingen hitupp og høgg oss ned.»
Қариғайлар болса һалиңдин шатлиниду, Ливандики кедирларму: — «Сән гөрүңдә ятқузулғандин кейин, Һеч бир кәскүчи бизни қорқатмайду!» — дәйду.
9 Helheim der nede vert uroa for di skuld, når han skal taka imot deg. Han vekkjer skuggarne for di skuld, alle fyrstar på jordi; alle folkekongarne reisar seg frå sine kongsstolar. (Sheol h7585)
Сән чүшүшүң билән тәһтисарадикиләр сени қарши елишқа сарасимә болуп кетиду; Сән үчүн өлүкләрниң роһлири, Җаһандики җимики «өшкә җинлар» қозғилиду; Әлләрниң һәммә падишалири тәхтлиридин турғузулиду; (Sheol h7585)
10 Alle so tek dei til ords og segjer til deg: «So er du og vorten magtlaus som me, no er du vår like!»
Уларниң һәммиси саңа қарап мундақ дәйду: — «Сениң һалиңму бизләрниңкидәк бошап кәттиму? Бизгә охшаш болуп қалдиңмусән?!»
11 Ned til helheimen hev din herlegdom sokke med brusen frå dine harpor; du ligg på ei roti lega, hev makkar til yverbreidsla. (Sheol h7585)
Сениң шану-һәйвитиң чилтарилириңниң авазлири билән биллә тәһтисараға чүшүрүлүп түгиди; Астиңда чивин қурути мижилдап кетиду, Үстүңни сазаңлар қаплап кетиду. (Sheol h7585)
12 Kor er du’kje fallen frå himmelen, du strålande morgonstjerna, kor er du ikkje felt til jordi, du som slo ned folkeslag!
И Чолпан, Сәһәр балиси, Сән қандақ қилип асмандин жиқилип чүшкәнсән! И техи өткәндила әлләрни йәргә жиқитқучи, Сән йәр йүзигә ташливетилдиң!
13 Det var du som sagde i hjarta ditt: «Eg vil stiga til himmels, høgt yver Guds stjernor vil eg reisa kongsstolen min. Eg vil setja meg på Tingfjellet lengst uppe i nord!
Сән әслидә көңлүңдә: — «Мән асманларға чиқимән, Тәхтимни Худаниң юлтузлиридин үстүн қилимән; Мән җамаәтниң теғида, Йәни шимал тәрәпләрдиму олтиримән;
14 eg vil stiga upp um skyborgi og gjera meg lik den Høgste.»
Мән булутларниң егиз җайлиридин жуқуриға өрләймән; Һәммидин Алий билән тәң болимән!» — дедиң.
Һалбуки сән тәһтисараға, Чоңқур һаңниң тегилиригә чүшүрүлдуң». (Sheol h7585)
16 Dei som ser deg, stirer på deg, undrast og segjer: «Er dette den mannen som skok jordi og fekk kongerike til å skjelva,
Сени көргәнләр саңа йеқиндин синчилап қарап: — «Җаһанни зил-зилигә кәлтүргән, падишалиқларни титрәткән адәм мошумиду?
17 han som gjorde jordkringen til ei øydemark, jamna byarne med jordi, og som aldri gav fangarne heimlov?»
Йәр йүзини чөл-баяван қилип, Униңдики шәһәрләрни ғулатқан, Тутқан әсирләрни өз жутиға һеч қоюп бәрмигән мошумиду?» — дейишиду.
18 Folkekongarne dei ligg alle vyrdeleg gravlagde kvar i sitt kvilerom.
Мана әлләрниң шаһлири бириму қалмай «шан-шәрәп»тә, [қараңғулуқтики] өз өйидә йетишиду,
19 Men du er slengd ut, langt frå gravi di, som ei vanvyrd grein; du ligg yverbreidd med drepne, av sverdslegne menner - som vert kasta ned i ei steingrav - som ein nedtrakka daudskrott.
Бирақ сән кәмситилгән [чиригән] бир шах кәби, Өлтүрүлгәнләрниң догиси астида, Қилич билән санҗилған, һаңниң тәһтигә чүшидиғанларға охшаш, Аяқ астида дәссәп-чәйләнгән өлүктәк, Өз гөрүңдин мәһрум болуп ташливетилдиң.
20 Nei, du fær ikkje vera saman med deim i gravi; for landet ditt hev du øydt og drepe ditt folk, og aldri meir skal nemnast det nidingseldet.
Сән әшу падишалар билән биргә дәпнә қилинмайсән, Чүнки өз жутуңни вәйран қилғансән, Өз хәлқиңни өлтүрүвәткәнсән; Рәзиллик қилғучиларниң нәсли һәргиз йәнә тилға елинмайду.
21 Gjev sønerne hans til dreping for misgjerdi åt deira feder! Ikkje skal dei få reisa seg og eigna til seg jordi og fylla verdi med byar!»
Ата-бовилириниң қәбиһликлири түпәйлидин, Униң оғуллирини қәтл қилишқа тәйяр қилиңлар; Шундақ қилғанда, улар орнидин туруп йәр-җаһанни ишғал қилмайду, Йәр йүзини шәһәргә тошқузуветәлмәйду.
22 Eg vil reisa meg imot deim, segjer Herren, allhers drott, og eg skal rydja ut or Babel både namn og leivning, både born og barneborn, segjer Herren.
Чүнки Мән уларға қарши чиқимән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, — Мән Бабилдин униң намини вә униң қалдуқлирини, нәсил-пәрзәнтлирини үзүп ташлаймән, — дәйду Пәрвәрдигар,
23 Eg gjer det til heim for bustyvelen, og vil fylla det med søkkjemyrar, eg skal sopa det burt med tynings-sopa, segjer Herren, allhers drott.
— Вә уни һувқушниң маканиға, сазлиқларға айландуримән; Һалакәт сүпүргиси билән уни сүпүрүп ташлаймән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
24 Herren, allhers drott, hev svore og sagt: I sanning som eg hev tenkt, soleis skal det verta, og det eg hev sett meg fyre, det skal hava framgang.
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ қәсәм ичкәнки, — Мән қандақ ойлисам, шундақ болиду; Қандақ мәхсәтни көңлүмгә пүксәм, шу тиклиниду,
25 Eg vil krasa Assur i landet mitt og trakka honom under fot på fjelli mine. So skal oket hans verta burtteke, og byrdi hans lyft av herdarne deira.
Мәхситим Өз зиминимда Асурийәликни қийма-чийма қилиштин ибарәт; Өз тағлиримда уни дәссәп-чәйләймән; У салған боюнтуруқ хәлқимниң бойнидин, У артқан жүк мүрисидин елип ташлиниду.
26 Dette er den råd som Herren hev teke mot all jordi; og dette er den hand som er utrett mot alle folk.
Мана бу пүткүл йәр йүзи тоғрилиқ ирадә қилинған мәхсәттур, Мана бу барлиқ әлләрниң үстигә узартилған қолдур.
27 For Herren, allhers drott, hev avgjort det; kven kann gjera det um inkje? Hans hand er det som er utrett; kven kann venda henne burt?
Пәрвәрдигар мундақ мәхсәтни пүккән екән, Ким уни тосалисун? Униң қоли узартилған екән, ким уни яндуралисун?
28 Det året kong Ahaz døydde, kom denne framsegni:
Аһаз падиша өлгән жилида мундақ вәһий жүкләнди: —
29 Gled deg ikkje, alt Filistarland, for di staven som slo deg er sundbroten! for or roti åt hoggormen skal det koma fram ein basilisk, og hans frukt skal verta ein fljugande eiterorm.
И Филистийә, һәммиңлар, «Бизни урған таяқ сунди» дәп шатланмаңлар; Чүнки иланниң йилтизидин зәһәрлик бир илан чиқиду, Униң нәсли болса дәһшәтлик учар илан болиду.
30 Dei armaste av dei arme skal finna rikeleg føda, og dei fatige få kvila i trygd! men di rot skal eg døyda med hunger, og leivningen av deg skal drepast.
Шуниң билән йоқсулларниң тунҗа балилири озуқлиниду, Мөминләр болса теч-аманлиқта ятиду; Бирақ Мән йилтизиңни ачарчилиқ билән йоқитимән Қалған қисмиңму у тәрәптин өлтүрүлиду.
31 Jamra deg, du port! øya deg, du by! Miss modet, alt Filistarland! For nordan ifrå kjem ein røyk! i fiendeskararne dreg ingen seg att-or.
Шуңа и қовуқ, налә көтәргин, И шәһәр, пәряд чәккин! И Филистийә, сән болсаң ерип кәткәнсән! Чүнки шимал тәрәптин ис-түтәклик бир түврүк өрләйду; Униң жиғилған қошунлирида һеч ким сәпсиз қалмайду.
32 Kva skal ein då svara sendemennerne frå heidningfolki? At Herren hev grunnfest Sion, og at der finn armingarne i folket hans livd.
Әнди бу әлниң әлчилиригә қандақ җавап бериш керәк? — «Зионни тиклигүчи Пәрвәрдигардур; Униң хәлқи ичидики езилгүчиләр униңдин башпанаһ тапиду» — дегин!»
