Esaias 13
1 Framsegn um Babel, som Jesaja, son åt Amos, skoda.
Maysa a pakaammo maipapan iti Babilonia, a naawat ni Isaias a lalaki a putot ni Amos:
2 Reis eit merke på skoglaust fjell, ropa høgt til deim, veifta med handi, at dei må koma og draga inn gjenom portarne åt valdsherrarne.
Iti tapaw ti awan mulmulana a bantay ket mangikabilkayo iti bandera a pagilasinan, pukkawanyo ida, ipayapayyo ti imayo kadakuada tapno mapanda kadagiti ruangan dagiti natatakneng.
3 Eg hev bode ut dei vigde mennerne mine, ja, til å føra fram min vreide hev eg kalla kjemporne mine, dei sigerbyrge, jublande skarar.
Binilinko dagiti katalekko, wen, inayabak dagiti maingel a tattaok a mangipalak-am iti pungtotko, kasta met dagiti tattaok a mangipanpannakkel kadagiti inaramidko.
4 Høyr, bråk på fjelli som av eit stort folk! Høyr gnyen av kongerike, av folk som strøymer i hop! Herren, allhers drott, mynstrar stridsheren sin.
Adda arimbangaw iti adu a tattao iti kabanbantayan, arimbangaw ti adu unay a tattao! Ti ariwawa dagiti pagarian a kasla adu a nasion a naguummong! Um-ummungen ni Yahweh, a Mannakabalin-amin ti armada para iti gubat.
5 Ifrå land langt burte kjem dei, frå himmelens ende, Herren og hans vreide-verkty, og vil herja heile jordi.
Naggapuda iti adayo a pagilian, manipud iti nakaad-adayo a kasulsulinekan a pungto ti daga. Ni Yahweh ken dagiti aramatenna iti panangukom, a mangdadael iti entero a daga.
6 Jamra dykk! for Herrens dag er nær; han kjem som vald frå Allvald.
Agdung-awkayo, ta asidegen ti aldaw ni Yahweh; dumteng a nabuyugan iti pannakadadael manipud iti Mannakabalin-amin.
7 Difor sig alle hender, og alle mannshjarto brånar i barmen.
Ngarud, malpayto amin nga ima ken kumapoy ti tunggal puso;
8 Dei skjelv, verk og ve tek deim, dei vrid seg som ei fødande kvinna. Vitskræmde stirer dei på kvarandre, raude som eldslogar er dei i andlitet.
Agbutengdanto iti kasta unay; agsagabadanto iti ut-ot ken ladingit, a kas iti babai nga agpaspasikal. Agkikinnitadanto gapu iti siddaaw; lumabbaganto dagiti rupada gapu iti bain.
9 Sjå, Herrens dag kjem gruveleg, full av vreide og brennande harm, og skal gjera jordi til ei øydemark, og rydja ut syndarane hennar.
Kitaenyo, dumteng ti aldaw ni Yahweh ket awan asi iti panangdusana ken nalaus ti ungetna, ket pagbalinenna a langalang ti daga ken dadaelenna dagiti managbasol manipud iti daytoy.
10 For stjernorne og stjernebilæti på himmelen let ikkje ljoset sitt skina, myrk er soli når ho renn, og månen let ikkje ljoset sitt stråla.
Dagiti bituen ti langit ket saanto nga agraniag. Agsipngetto ti init uray iti parbangon, ken saanto nga agraniag ti bulan.
11 Eg vil heimsøkja jordi for vondskapen og dei gudlause for deira misgjerningar, eg vil gjera ende på storlætet åt dei ovmodige og døyva byrgskapen hjå valdsherrarne.
Dusaekto ti lubong gapu iti kinadakesna ken dagiti nadangkes gapu iti kinadakesda. Gibusakto ti kinapalangguad dagiti natangsit ken ipababakto ti kinapalangguad dagiti naulpit.
12 Eg skal gjera folk meir sjeldsynte enn fint gull, menneskje meir sjeldsynte enn gull frå Ofir.
Pabassitek ti bilang dagiti lallaki ngem iti bilang iti puro a balitok ken pagbalinek a narigrigat a biruken ti tao ngem iti puro a balitok ti Ophir.
13 Difor vil eg skaka himmelen, og jordi skal fara bivrande upp frå sin stad ved harmen åt Herren, allhers drott, på den dagen vreiden hans brenn.
Ngarud, pagkintayegekto ti langit, ket maiyalisto ti daga iti nakasaadanna, babaen iti pungtot ni Yahweh a Mannakabalin-amin, ken iti aldaw ti nakabutbuteng a pungtotna.
14 Som skræmde gasellor, som sauer som ingen sankar, skal dei snu heim, kvar til sitt folk, og fly kvar til sitt land.
Kas iti naanupan nga ugsa wenno kas iti maysa a karnero nga awan ti pastorna, tunggal tao ket agsublinto kadagiti kaillianna ken iti bukodna a daga.
15 Kvar den som vert funnen, vert gjenomstungen, og kvar den som vert gripen, skal falla for sverd.
Siasinoman a masarakan ket mapapatayto, ken siasinoman a matiliw ket matayto babaen iti kampilan.
16 Småborni deira skal krasast framfor augo deira; husi deira skal verta herja og kvinnorne deira valdtekne.
Iti imatangda, maibaut-baotto dagiti maladagada agingga nga agsisina dagiti bagida. Matagikuanto dagiti balbalayda ken maagaw ken maramesto dagiti assawada.
17 Sjå, eg eggjar mot deim medarane, som ikkje bryr seg um sylv eller trår etter gull.
Kitaenyo, dandanikon sugsogan dagiti taga-Media a mangraut kadakuada, a saanto a mangikankano iti pirak, wenno saan a maay-ayo iti balitok.
18 Bogarne deira skal fella gutarne; med livsfrukt hev dei ingen medynk, borni sparer dei ikkje.
Duyukento dagiti panada dagiti agtutubo a lallaki. Awanto iti asida kadagiti maladaga ken saandanto a bay-an nga agbiag dagiti ubbing.
19 Og med Babel, kruna millom riki, den stolte kaldæar-pryda, skal det ganga som då Gud lagde Sodoma og Gomorra i øyde.
Kasta met ti Babilonia, ti kangrunaan a madaydayaw kadagiti pagarian, ti nadaeg a pagpanpannakkel dagiti Caldeo, ket parmekento ti Dios a kas iti Sodoma ken Gomora.
20 Aldri meir skal det byggjast att; frå ætt til ætt skal ingen bu der; ingen arab skal slå upp sitt tjeld, og ingen hyrding lægra seg der med si hjord.
Saanton a mapagtaengan wenno mapagnaedan pay dagiti henerasion. Saanto nga ipatakder ti Arab iti toldana sadiay, ken saanto a paginnanaen dagiti agpaspastor dagiti arbanda sadiay.
21 Men villdyr skal liggja der, og husi fyllast av hubro; strutsar skal bu der, og raggetroll hoppa ikring.
Ngem agiddanto sadiay dagiti atap nga ayup iti let-ang. Mapunnonto dagiti balbalayda kadagiti kullaaw; ken aglagtu-lagtonto dagiti abestrus ken atap a kalding sadiay.
22 Ulvar skal yla i borgerne og sjakalar i vellyst-slotti. Snart stundar timen til, og dagarne skal ikkje drygast ut.
Agtaguobto dagiti hyena kadagiti pagsammakedanda, ken agtaulto dagiti atap nga aso kadagiti napipintas a palasio. Asidegen ti tiempona, ken saanen a maitantan dagiti aldawna.
