Hoseas 4

1 Høyr Herrens ord, de Israels-born! For Herren hev sak med deim som bur i landet, av di det ingen truskap finst i landet, og ingen kjærleik og ingen kjennskap til Gud.

E HOOLOHE oukou, e na mamo a Iseraela, i ka olelo a Iehova: no ka mea, he hakaka ko Iehova me na kanaka o ka aina; No ka mea, aohe oiaio, aohe aloha, aohe ike i ke Akua ma ka aina.

2 Dei sver og lyg, dei drep og stel og driv hor. Dei fer med vald, og blodverk fylgjer på blodverk.

O ka hoohiki ino, ka hoopunipuni, ka pepehi kanaka, ka aihue, a me ka moe kolohe, ka lakou i hoomahuahua ae ai, a pili aku no ke koko i ke koko.

3 Difor ligg landet i sorg, og alt som bur i det, sjuknar burt, både dyri på marki og fuglarne under himmelen. Jamvel fiskarne i havet set til.

No ia mea, e kanikau auanei ka aina, A e nawaliwali na mea a pau e noho ana maluna ona, Me na holoholona o ke kula, a me na manu o ka lewa; Oia, e laweia'ku hoi na ia o ke kai.

4 Like vel skal ingen skjella og ingen refsa; for folket ditt er liksom dei som trettar med ein prest.

Aka, mai hakaka kekahi kanaka, aole hoi e papa aku ia hai: No ka mea, o kou poe kanaka, ua like lakou me ka poe e hakaka ana me ke kahuna.

5 Ja, du skal falla um dagen, og profeten skal falla med deg um natti, og mor di tynar eg.

Nolaila e hina oe i ke ao, O ke kaula hoi, e hina pu ia me oe i ka po; A e luku aku au i kou makuwahine.

6 Det er ute med folket mitt, av di det vantar kunnskap. Etter di du hev vanda kunnskap, so skal eg og vanda deg, so du ikkje vert min prest. Og etter di hev gløymt lovi åt din Gud, so skal eg og gløyma borni dine.

Ua lukuia ko'u poe kanaka no ka ike ole: No ka mea, ua hoowahawaha oe i ka ike, E hoowahawaha aku hoi au ia oe, Aole oe e malama i ka oihanakahuna na'u: A no kou hoopoina ana i ke kanawai o kou Akua, Owau hoi kekahi e hoopoina i kau poe keiki.

7 Di fleire dei vart, di meir synda dei mot meg. Men deira heider skal eg snu um til vanheider.

E like me ko lakou nui ana, pela lakou i hana hewa mai ai ia'u: A e hoololi au i ko lakou nani i mea hilahila.

8 Av mitt folks synd nærer dei seg, og til misgjerningi deira stend deira hug.

Ua ai lakou i ka hewa o kuu poe kanaka, A ua kau i ko lakou mau naau ma ko lakou la hala.

9 Men no skal det ganga med presten som folket. Eg skal straffa deim for deira ferd, og gjeva deim att for deira gjerd.

A e like auanei me na kanaka, pela no me ke kahuna: A e hoopai aku au ia lakou e like me ko lakou mau aoao, A e hoouku aku au ia lakou e like me ka lakou hana ana.

10 Og eta skal dei og ikkje mettast, hora og ikkje meirast, av di dei hev slutta med å agta på Herren.

A e ai lakou, aole nae e maona, A e moe kolohe lakou, aole nae e mahuahua ae; No ka mea, ua hooki lakou i ka malama ia Iehova.

11 Horeliv og vin og mjød tek vitet burt.

O ka moe kolohe, o ka waina, a me ka waina hou, oia ke lawe aku i ka naau.

12 Folket mitt spør stokken sin til råds, og hentar seg rettleiding av sin stav. For ei hordoms ånd hev villa deim, so dei med hor dreg seg burt ifrå sin Gud.

Ke ninau nei kuu poe kanaka i ko lakou kii laau, A ua hoike mai ko lakou kookoo ia lakou; No ka mea, ua hooauwana ka naau moe kolohe ia lakou; Ua hele moe kolohe lakou mai lalo ae o ko lakou Akua.

13 Øvst uppå åsarne ofrar dei, og på kollarne brenner dei røykjelse, under eik og poppel og terebinta, av di skuggen der er god. So vert døtterne dykkar skjøkjor og sonekonorne dykkar horkonor.

Kaumaha aku la lakou ma kahi kiekie o na mauna, A kuni i ka mea ala maluna o na puu, Malalo o ka laau oka, a me ka laau popela, a me ka laau kaa, No ka mea, ua oluolu kona malumalu: No ia mea, e moe kolohe ka oukou poe kaikamahine, A e moe kolohe ka oukou poe hunona wahine.

14 Likevel refsar eg ikkje døtterne dykkar for at dei er skjøkjor eller sonekonorne dykkar for at dei er horkonor. For mennerne sjølve løyner seg av med horkonor og ofrar med tempelskjøkjor. Soleis fer eit fåvitugt folk til sin undergang.

Aole au e hoopai aku i ka oukou poe kaikamahine no ko lakou moe kolohe ana, A i ka oukou poe hunona wahine no ko lakou moe kolohe ana: No ka mea, ua hookaawale pu lakou ia lakou iho me na wahine hookamakama, A ua mohai pu lakou me na wahine moe kolohe: A o ka poe kanaka ike ole, e make no lakou.

15 Um no du Israel vil halda på med ditt horeliv, so må då ikkje Juda skuldbinda seg soleis. Kom då ikkje til Gilgal, og far ikkje upp til Bet-Aven, og sver ikkje: «So sant som Herren liver.»

Ina o oe, e ka Iseraela, i moe kolohe, mai hana hewa o ka luda: A mai hele oukou i Gilegala, Mai pii ae oukou i Betavena, Mai hoohiki, E ola o Iehova.

16 Um Israel stritar imot som ei balstyri ku, so skal Herren på hyrdingvis no føra deim som lamb på vidåtta.

No ka mea, ua paakiki o ka Iseraela, e like me ka paakiki o ka bipiwahine hou: Ano e hanai o Iehova ia lakou, e like me ke keikihipa ma kahi akea.

17 Bunden til avgudsbilæte er Efraim. So fær han då fara!

Ua hui pu o Eperaima me na kii, e waiho aku ia ia.

18 Drikkinga deira er måtelaus. Hegdelaust driv dei sitt horeliv. Skjoldarne hennar elskar det som skamlegt er.

Ua hewa ka lakou ahainu, Ua mau ko lakou moe kolohe ana; A ake kona poe alii i ka hilahila.

19 Med eit stormver skal gripa deim med vengjerne sine, og dei skal verta til skammar med ofringarne sine.

Ua hoopaa ka makani ia ia iloko o kona mau eheu, A e hilahila auanei lakou i ka lakou mau mohai.