Hebreerne 12
1 So lat no og oss, då me hev so stor ei sky av vitne ikring oss, leggja av alt som tyngjer, og syndi som heng so fast ved oss, og med tolmod renna i den kappstrid som er oss fyresett,
Maram aduna chaoraba leichin-gumlaba sakhisingna eikhoibu koisinbagi maramna eikhoida ayetpa piriba khudingmak amasung eikhoibu yamna chetna yetliba pap adu hundoklasi. Aduga eikhoina khaangheibaga loinana eikhoigi mangda leiriba lamjel adu chensi.
2 med di me ser på upphavsmannen og fullendaren til trui, Jesus, han som for den gleda som var honom fyresett, bar krossen med tol, utan å vyrda skjemsla, og no sit på høgre sida åt Guds kongsstol.
Eikhoigi thajabagi ahoubadagi aroiba phaoba tangjapham oiriba Ibungo Jisuda eikhoi mityeng thamsi. Mahakki mangda thambikhraba haraoba adugidamak Jisuna ikaiba adu thaoidana cross adu khaangjakhi, aduga Tengban Mapugi phambalgi yet thangbada phamthare.
3 Ja, tenk på honom som tolde slik motsegn av syndarar imot seg, so de ikkje skal trøytna og verta modlause i hugen!
Nakhoi chokthadanaba amasung nakhoigi pukning hanthadanaba, papchenbasinggi akanba yengthiba khaangkhiba Ibungo mahakpu wakhal tou.
4 Endå hev de ikkje gjort motstand til blods i striden mot syndi,
Nakhoina papki maiyokta soknabada, nakhoibu hatpa phaobadi nakhoi maiyoknadri.
5 og de hev gløymt den påminning som talar til dykk som born: «Min son, vanmæt ikkje Herrens tukt, og vanmodast ikkje når han refser deg!
Tengban Mapuna machasingda haibagumna nakhoida haikhi thougatpagi wa asi nakhoina kaorabra? “Ichanupa, MAPU IBUNGO-na nahakpu chumthokpiba matamda pukning chang-u, aduga mahakna nahakpu cheibiba matamda pukning hanthaganu.
6 for den Herren elskar, den tuktar han, og han hudflengjer kvar son som han tek seg av.»
Maramdi MAPU IBUNGO-na nungsiba makhoibu mahakna chumthokpi, Mahakna macha oina lousillabasingbu mahakna warakpi.”
7 Det er for tukti skuld at de toler lidingar; Gud fer med dykk som med søner. For kven er den son som faren ikkje tuktar?
Ipadagi warakpa phangba oina awabadu khaang-u; Tengban Mapuna nahakpu mahakki macha ama oina toubiribani. Maramdi mapana waraktaba macha kana leibage?
8 Men er de utan tukt, som alle hev fenge sin lut i, då er de lausingar og ikkje søner.
Macha khudingmak warakpa phangba ngaktani, nakhoibu warakpidrabadi, nakhoi chatnabi kaina pokpa machasingni, achumba machasing natte.
9 Dessutan: våre feder etter kjøtet hadde me til tuktarar og hadde age for deim; skal me då ikkje mykje meir vera faderen til ånderne undergjevne og få liva?
Adugisu mathakta eikhoibu warakpiba mioibagi ipasing leiba ngaktani aduga madugidamak eikhoina makhoibu ikai khumnei. Adunadi eikhoina kayamuk henna eikhoigi thawaisinggi amasung hingbagi ipa adugi makha polloidra?
10 For hine tukta oss nokre få dagar etter sitt tykkje, men han tuktar til vårt gagn, for at me skal verta luthavande i hans heilagskap.
Makhoina khwaidagi aphabani haina khanba adugi matung inna matam kharagidamak eikhoibu warakpi; adubu eikhoina Ibungo mahakki asengba aduda saruk yanaba eikhoigi phanabagidamak Tengban Mapuna eikhoibu warakpi.
11 Men all tukt synest vel, medan ho stend på, ikkje å vera til gleda, men til sorg; men sidan gjev ho deim som derved er upptamde, ei fred-rik frukt som er rettferd.
Warakpa matam adudadi nungaiba oina ude, adubu cheina phang-i. Adum oinamak maduna tambiraba makhoising adudadi achumba chatpa amasung ingthabagi maheising yalhalli.
12 Difor, rett dei hangande hender og dei veike kne!
Maram aduna choktharaba nakhut thanggatlu amasung sontharaba khuk-u kankhat-halu.
13 Og gjer rette farvegar for føterne dykkar, so det halte ikkje skal skeiva ut, men heller vert lækt!
Khong tekpa misingna lambida chatpada makhong leithektanaba adubu phaba oinaba khong lambi adu leitem manahallu.
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
Mi pumnamakka ingthana leinaba amadi asengba punsi ama hingnaba hotnou maramdi asengba punsi ama yaodana kana amatana Mapu Ibungobu uba ngamloi.
15 Og sjå til at ingen dreg seg undan frå Guds nåde, at ingi beisk rot skal renna upp og gjera mein, og mange verta smitta ved henne:
Tengban Mapugi thoujal adudagi leithokkhidanaba ngaksellu. Kana amatana akhaba pambigum oiraktuna amadi maduna houraktuna mi kaya amabu madugi huduna khudongthiba thok-hanba oidasanu.
16 at ingen må vera ein horkar eller ein vanheilag liksom Esau, som for ein einaste rett mat selde odelsretten sin.
Kana amatana lamchat naidaba nattraga Esau-gumna chak chaluk amagidamak mahakki macha ahan ama oibagi hak adu yonthokkhiba Tengban Mapu ningdaba machat adugumna oidasanu.
17 For de veit, at han og sidan, då han vilde erva velsigningi, vart burtvist - for han fann ikkje rom for bot - endå han søkte henne med tåror.
Matungda mahakna mapagi yaipha thoujalbu phangninglammi adubu yakhide, mahakna mamitta mapi taduna haijaraba phaoba mahakna toukhiba adu amuk hongdokpa mahakna ngamkhide.
18 For de er ikkje komne til eit fjell som ein kann taka på, og til brennande eld og til skydimma og myrker og uver
Sokpa yaba amasung meina chakpa; sukna mamba, amamba amasung akanba nong nungsit;
19 og til ljom av lur og til ljod av ord, som dei høyrande bad seg undan, at det ikkje måtte verta tala meir til deim;
peresinggagi makhonda amasung ngangliba khonjel adu tabasingna makha tanna wa amata makhoida ngangbidanaba nonjakhi,
20 for dei kunde ikkje bera det ordet som baud: «Um det so berre er eit dyr som kjem innåt fjellet, skal det steinast.»
maramdi “Karigumbada saana phaoba chingjao adu sokpa tarabadi sa adu nungna thaduna hatkadabani” haiba yathang piba adu makhoina khaangba ngamlamde, nakhoidi hairiba chingjao aduda lakpa natte.
21 Og so gruveleg var syni, at Moses sagde: «Eg er forfærd og skjelvande rædd.»
Uriba adu asukki matik kiningngai oibana Moses-na asumna hai, “Eihak kibana nikle.”
22 Men de er komne til Sions fjell og den livande Guds by, til det himmelske Jerusalem og til dei mange tusund englar,
Adubu nakhoidi swarga dut lising lising leiriba ahingba Tengban Mapugi sahar, swargagi Jerusalem, Zion Chingjaoda lakle.
23 til høgtidstemna og lyden av dei fyrstefødde, som er uppskrivne i himmelen, og til domaren som er Gud for alle, og til ånderne av dei fullenda rettferdige,
Swargada maming isinkhraba Tengban Mapugi ahanba pokpa machasinggi haraona tinnaba aduda nakhoi lakle. Mioiba pumnamakki wayel mapu oiriba Tengban Mapugi maphamda amadi mapung phahanbikhraba aphaba misinggi thawaisinggi maphamda nakhoi lakle.
24 og til millommannen for ei ny pakt, Jesus, og til skvettings-blodet, som talar betre enn Abels blod.
Anouba walepnaba adubu sem sabiba Jisugi maphamda amadi Ibungo mahakna khikpiriba ee haibadi Abel-gi ee-na ngangba wa adudagi henna phaba wa ngangliba ee adugi maphamda lakpani.
25 Sjå til at de ikkje viser ifrå dykk honom som talar! For når hine ikkje slapp undan, som viste ifrå seg honom som tala på jordi, kor mykje mindre skal me då sleppa undan, um me vender oss ifrå honom som talar frå himmelen!
Ngangliba mahak adubu nakhoina yadaba toudanaba cheksillu. Taibangpanda leiba mahak aduna piba Tengban Mapugi wa adu tadaba mising adu nanthokkhide. Adunadi swargadagi ngangliba Ibungo mangondagi eikhoina leithoklabadi, eikhoina amukka henna nanthokpa ngamloi.
26 Hans røyst riste den gong jordi; men no hev han lova og sagt: «Endå ein gong rister eg ikkje berre jordi, men himmelen med.»
Matam aduda mahakki khonjelna malembu niklammi, adubu houjikti Ibungo mahakna wasakle, “Amukka hanna eina malemda nattana swargasu yaona nikkani.”
27 Men dette: «Endå ein gong» syner, at dei ting som vert riste, skal umskiftast, då det er skapte ting, so dei som ikkje vert riste, skal vara ved.
“Amukka hanna” hairiba wahei asina mayek sengna utlibadi semkhraba potsing nikkani amasung louthokkhigani, aduna nikpa yadaba potsing leihounabani.
28 Lat difor oss som fær eit uruggelegt rike, vera takksame og dermed tena Gud til hans hugnad med blygd og otte!
Maram aduna nik-hanba ngamloidaba leibak ama eikhoina phangjaba asigidamak eikhoi toubimal khangba utsi. Eikhoina toubimal khangsi amasung Tengban Mapubu ikai khumnaba amadi kibaga loinana khurumsi;
29 For vår Gud er ein øydande eld.
maramdi eikhoigi Tengban Mapudi chakthekliba meini.
