Hebreerne 12
1 So lat no og oss, då me hev so stor ei sky av vitne ikring oss, leggja av alt som tyngjer, og syndi som heng so fast ved oss, og med tolmod renna i den kappstrid som er oss fyresett,
Be amo dunu bagohame da ninima Gode Ea hou ba: su dunu esala. Amaiba: le, ninia da ilia hou defele, logo ga: su liligi huluane amola wadela: i hou amo da hedolowane nini bu la: gisa, amo huluane fadegamu da defea. Ninia hehenasu amo Gode da ninima olelei, amo mae yolesili ha: giwane hehenamu da defea.
2 med di me ser på upphavsmannen og fullendaren til trui, Jesus, han som for den gleda som var honom fyresett, bar krossen med tol, utan å vyrda skjemsla, og no sit på høgre sida åt Guds kongsstol.
Ninia mae beba: le, Yesu (ninia dafawaneyale dawa: su hou muni hemosu amola dagosu Ouligisu Dunu) amo fawane ba: mu da defea. E da bulufalegeiga bogomu dawa: beba: le, Ea hou hame yolesi. Be E da hahawane hou amoga doaga: musa: dawa: beba: le, bulufalegeiga bogomuba: le gogosiasu hou mae dawa: le, E da wali Gode Ea Hinadafa Fisu afodafa la: ididili fisa.
3 Ja, tenk på honom som tolde slik motsegn av syndarar imot seg, so de ikkje skal trøytna og verta modlause i hugen!
Ea se nabasu dawa: ma! Wadela: i hamosu dunu da Ema nimiwane ha lai. Amaiba: le, dilia da da: i dioiba: le, dafawaneyale dawa: su hou yolesimu da defea hame.
4 Endå hev de ikkje gjort motstand til blods i striden mot syndi,
Dilia da wadela: i hou amoma gegenana. Be amoga dilia da hame medole legei ba: sa.
5 og de hev gløymt den påminning som talar til dykk som born: «Min son, vanmæt ikkje Herrens tukt, og vanmodast ikkje når han refser deg!
Gode da ninima dogo denesima: ne “Na mano!” sia: sa. Dilia da amo sia: gogoleila: ? E da amane sia: sa, “Na mano! Hina Gode da dima dia hou hahamoma: ne sia: sea, Ea sia: nabima! E da dima gagabole sia: sea, mae da: i dioma!
6 for den Herren elskar, den tuktar han, og han hudflengjer kvar son som han tek seg av.»
Bai Hina Gode da Ea dogolegei mano huluanema ilia hou hahamoma: ne sia: sa. Nowama E da ‘Na mano’ sia: sa, E da dawa: digima: ne se dabe iasu iaha!”
7 Det er for tukti skuld at de toler lidingar; Gud fer med dykk som med søner. For kven er den son som faren ikkje tuktar?
Dilia da se iasu nabasea, amo da ada ea hou agoane dilima maha dawa: beba: le, mae da: i dioma. Bai amo se nabasu da Gode da dili da Ea mano dawa: beba: le, agoane hamosa. Osobo bagade ada huluane da ilia manoma dawa: digima: ne se iasu iaha.
8 Men er de utan tukt, som alle hev fenge sin lut i, då er de lausingar og ikkje søner.
Be dilia Gode Ea mano huluane amo defele ilia dawa: digima: ne se iasu laha hame ba: sea, amo dilia da manodafa hame be fa mano fawane esala olelesa.
9 Dessutan: våre feder etter kjøtet hadde me til tuktarar og hadde age for deim; skal me då ikkje mykje meir vera faderen til ånderne undergjevne og få liva?
Ninia osobo bagade ada da ninima se iasu iabeba: le, ninia bu beda: iwane ilima nodoi. Amaiba: le, ninia A: silibu Adadafa, Ema baligiliwane nabasu hou hamone, esalalalumu da defea.
10 For hine tukta oss nokre få dagar etter sitt tykkje, men han tuktar til vårt gagn, for at me skal verta luthavande i hans heilagskap.
Ninia osobo bagade ada, ilia hanaiba: le, eso bagahame amoga ninima se iasu. Be Gode da nini fidima: ne, nini Ea hadigi gilisili lama: ne, dawa: digima: ne se iasu iaha.
11 Men all tukt synest vel, medan ho stend på, ikkje å vera til gleda, men til sorg; men sidan gjev ho deim som derved er upptamde, ei fred-rik frukt som er rettferd.
Ninia Gode Ea se iasu labeba: le, amo esoga hahawane hame gala, se naba. Be fa: no, amo se dabe iasu amoga ninia hou bu hahamoiba: le, hou ida: iwane bu lai dagoiba: le, ninia moloidafa olofosu hou bu fage agoane legelalu, Gode Ea se iasu bidi noga: i ba: mu.
12 Difor, rett dei hangande hender og dei veike kne!
Amaiba: le, dilia lobo gaguia gadoma: ne amola dilia muguni yagugui gasa lama: ne, dogo denesima!
13 Og gjer rette farvegar for føterne dykkar, so det halte ikkje skal skeiva ut, men heller vert lækt!
Fedege agoane, emo gasuga: igi dunu da mae dafane hahawane uhinisima: ne, logo moloidafa amoga fawane masa.
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
Dunu huluanema olofosu hamoma: ne hogoi helema. Hadigi hame hamoi dunu da Hina Gode hamedafa ba: mu, amo dawa: beba: le, eso huluane hadigi hou hogoma.
15 Og sjå til at ingen dreg seg undan frå Guds nåde, at ingi beisk rot skal renna upp og gjera mein, og mange verta smitta ved henne:
Dilia Gode Ea hahawane dogolegele iasu yolesili, beba: sa: besa: le, dawa: ma! Dunu afae da gamogai gisi agoane heda: le, bagadewane wili gala: le, dunu eno ilia hou wadela: mu da defea hame galebe.
16 at ingen må vera ein horkar eller ein vanheilag liksom Esau, som for ein einaste rett mat selde odelsretten sin.
Dunu afae da wadela: i uda lasu hou o Iso agoane, a:silibu hou mae dawa: le, ha: i manu afadafa fawane hanaiba: le ea ada hobea magobo manoma nana imunu liligi huluane bidi lai dagoi, agoaiwane maedafa hamoma!
17 For de veit, at han og sidan, då han vilde erva velsigningi, vart burtvist - for han fann ikkje rom for bot - endå han søkte henne med tåror.
Iso da fa: no ea ada magobo manoma imunu nana liligi bu lamusa: dawa: i galu. E da dinanu, amo logo hogoi helele, be ea hou bu sinidigimusa: hamedei ba: beba: le, logo ga: si dagoi ba: i.
18 For de er ikkje komne til eit fjell som ein kann taka på, og til brennande eld og til skydimma og myrker og uver
Dilia da Isala: ili fi dunu defele, liligi gaguli ba: su dawa: liligi, amo Sainai Goumi laluga bagade nenanu, gasi bagade amola gulu bagebe alaloyo ganodini hamonanu, amo goumiga hame doaga: i.
19 og til ljom av lur og til ljod av ord, som dei høyrande bad seg undan, at det ikkje måtte verta tala meir til deim;
Ilia da dalabede sia: amola sia: dafa nabi. Ilia amo sia: nabaloba, beda: iba: le bu mae nabima: ne ha: giwane edegei.
20 for dei kunde ikkje bera det ordet som baud: «Um det so berre er eit dyr som kjem innåt fjellet, skal det steinast.»
Bai ilia da sia: amo, “Dunu o ohe fi o eno liligi da goumi digili ba: sea fawane, ilia igiga medole legei dagoi ba: mu!” Ilia da amo sia: iba: le beda: ne, nabimu higa: i galu.
21 Og so gruveleg var syni, at Moses sagde: «Eg er forfærd og skjelvande rædd.»
Ba: su liligi da bogomuwane beda: ma: ne agoai galebe. Amaiba: le, Mousese da hi beda: iba: le amane sia: i, “Na da bagadewane beda: iba: le, yagugusa!”
22 Men de er komne til Sions fjell og den livande Guds by, til det himmelske Jerusalem og til dei mange tusund englar,
Be dilia da Saione Goumi amola Esalebe Gode Ea Moilai Bai Bagade amo Hebene ganodini gagui Yelusaleme (amo ganodini a: igele dunu osea: idafa esalebe ba: sa), amoga doaga: i dagoi.
23 til høgtidstemna og lyden av dei fyrstefødde, som er uppskrivne i himmelen, og til domaren som er Gud for alle, og til ånderne av dei fullenda rettferdige,
Dilia da Gode Ea degabo lalelegei mano amo ilia dio da Hebene ganodini dedei, amo ilia hahawane gilisisuma doaga: i dagoi. Dilia da Gode, amo da fifi asi gala dunu huluanema Fofada: su gala, amola noga: i dunu amo ilia a: silibu Gode da afadenene moloidafa hamoi dagoi, ilima doaga: i dagoi.
24 og til millommannen for ei ny pakt, Jesus, og til skvettings-blodet, som talar betre enn Abels blod.
Dilia da Yesu, amo da gaheabolo Gousa: su Sema hahamoi dagoi, amola maga: me fogaga: gala: i, amo Ea imunu liligi da A: ibele ea maga: me amo imunu hou baligisa, amoma doaga: i dagoi.
25 Sjå til at de ikkje viser ifrå dykk honom som talar! For når hine ikkje slapp undan, som viste ifrå seg honom som tala på jordi, kor mykje mindre skal me då sleppa undan, um me vender oss ifrå honom som talar frå himmelen!
Amaiba: le, dawa: ma! Sia: su dunu Ea sia: nabima: ne mae higama. Nowa da sisasu dunu e da osobo bagadega Gode sia: i liligi olelei, amo hame nabaloba, e da hobeale masunu logo hame ba: i. Amaiba: le, ninia Sisasu Dunu amo da Hebene amoga sia: sea, amo hame nabasea, hobeale masunu logo hamedafa ba: mu.
26 Hans røyst riste den gong jordi; men no hev han lova og sagt: «Endå ein gong rister eg ikkje berre jordi, men himmelen med.»
Sisasu Dunu da musa: Ea sia: ga osobo bagade fawane ugugui. Be E da hobea hamoma: ne, amane sia: i, “Na da bu afadafa fawane eno, osobo bagade amola mu ugugumu!”
27 Men dette: «Endå ein gong» syner, at dei ting som vert riste, skal umskiftast, då det er skapte ting, so dei som ikkje vert riste, skal vara ved.
E da “afadafa eno” sia: beba: le, amo hahamoi liligi da uguguli, mugululi, hamedafa ba: mu, amo ninia noga: le dawa: Be hame mugulumu dialumu liligi da amaiwane dialumu.
28 Lat difor oss som fær eit uruggelegt rike, vera takksame og dermed tena Gud til hans hugnad med blygd og otte!
Amaiba: le, ninia da hobea Hinadafa Hou amo da mugulumu hamedei liligi, amo ba: musa: dawa: beba: le, ninia da Godema hahawaneba: le, E da nini hahawane ba: ma: ne, Ema beda: iwane nodomu da defea.
29 For vår Gud er ein øydande eld.
Bai ninia Gode da gugunufinisimusa: lalu agoane gala.
