1 Mosebok 49

1 Og Jakob kalla kring seg sønerne sine og sagde: «Samla dykk saman, so skal eg varsla korleis det skal ganga dykk langt fram i tiderne:

Jakop ni a capanaw a kaw teh ahnimouh koevah, hmalah nangmouh koe ka tho hane hnonaw ka dei thai nahanlah kamkhueng awh haw.

2 Kom i hop og høyr, de søner åt Jakob, kom og høyr på Israel, dykkar far!

Nangmouh Jakop canaw kamkhueng awh nateh, na pa Isarel e lawk thai awh haw.

3 Ruben, min eldste er du, blom av mi magt og min manndom, høgst i vyrdnad og størst i velde.

Reuben, nang teh ka ca camin, ka hnosakthainae, ka thaonae, aluepaw, karasangpoung hoi a tha kaawm poung e lah na o.

4 Sjodande vilt som vatnet, dkal du ingen fyremun få; for i kvila åt far din du for! Kor vanærlegt! Han låg i mi lega.

Hatei, tui patetlah kâhuen e lungthin na tawn. Taluenae koe na phat mahoeh. Bangkongtetpawiteh, nang ni kaie ikhun dawk na luen teh na kamhnawng sak. Ka ikhun hah na tapam.

5 Sambrøder er Simeon og Levi, valdsvåpen er deira verja.

Simeon hoi Levih teh hmaunawngha roi doeh. Lungthin ponae senehmaica ao roinae hmuen koe ao roi.

6 Søk ei deira samråd, mi sål, sky deira sellskap, mitt hjarta! For i harm slo dei menner i hel, og sjølvvilje skamskar dei uksar.

Ka muitha ni ahnimouh roi ni hro e hno dawk kâen mahoeh. Kaie bawilennae ni ahnimouh kamkhuengnae dawk bawk van mahoeh. Ahnimouh ni a lungkhuek teh tami a thei awh, ma ngainae pâlei teh khonaw a raphoe awh toe.

7 Forbanna ein ofse so strid, ei illska som deira so arg! Eg skal sprengja deim sund kring i Jakob, eg skal spreida deim utyver Israel.

Ahnimouh lungkhueknae hah thoebonae lah awm naseh. Bangkongtetpawiteh, puenghoi a thasai. Ahnimouh lungkhueknae teh thoebo lah awm seh, bangkongtetpawiteh a kâoup awh. Jakop miphun Isarel catoun thung vah ahnimouh kâkayei sak han.

8 Juda, deg lovar lydt dine brøder, handi di fatar din fiend i nakken, søkern’ åt far din fell deg til fota.

Oe Judah nang teh, hmaunawnghanaw ni pholen e lah na o han. Na kut teh na tarannaw e lahuen dawk na toung han. Na pa e capanaw ni na hmalah a tabut awh han.

9 Ein løveunge er Juda! Frå herjing kjem sonen min heim: Som ei løvemor legg han seg ned, kven vågar av kvildi han vekkja?

Judah teh sendektanca doeh. Ka capa ni moi kei nah koehoi na luen takhai hnukkhu, sendek hoi sendekmanu patetlah ka kâva ni teh ka kamkawn e hah apinimaw a pâhlaw ngam han.

10 Ikkje skal kongespir kverva frå Juda ell’ styrarstaven ifrå han stol, fyrr Fredsdrotten kjem, han som folki mun fylgja.

Siangpahrang sonron ni Judah tâcawt takhai mahoeh. Kâlawk kapoekung hai a khok rahak hoi kahmat mahoeh. Shiloh a tho hoehroukrak teh miphun pueng ni a lawk a ngai pouh han.

11 I vingarden bind han sin gangar, sin fole i soldruvegrein; i vin sin klædnad han vaskar, i druveblod tvær han sin kjol’,

Ahnie lanaw hah misurkung dawk a pen teh, lacanaw hah misurkung kahawi e dawk a pen. A hni hah misurtui dawk a pâsu teh a khohna hah misur thi dawk a pâsu.

12 med augo døkke av vin, med tenner kvite av mjølk.

A mit teh misurtui hlak a paling teh, a hâ teh sanutui hlak a pangaw.

13 Sebulon utmed sjøstrandi bur, utmed strandi, der skutorne lender. Og Sidon hev han med sida.

Zebulun teh long kâhatnae talî teng kho a sak han. Long kâhatnae hmuen lah ao han. A khori teh Zidon totouh han.

14 Issakar, det sterkbygde asnet, på kvii ligg han og kviler.

Issakhar teh mon rahak ka tabawk e a tha kaawm poung e doeh.

15 Og han tykte kvildi var god, og at landet var fagert og fint, so bøygde han rygg under byrdi, og vart slik ein trugen træl.

Kâhatnae hah ahawi telah a pouk teh, a ram hah a nawm telah a pouk. Hno phu hanlah a loung a rahnoum sak teh, sannaw lah a coung awh.

16 Dan, han skal døma sitt folk som dei andre Israels ætter.

Dan ni a taminaw hah Isarel miphun rahak vah miphun buet touh patetlah lawkceng han.

17 Dan verte ein hoggorm på vegen, ein eiterorm innmed stigen, som hesten i hælarne høgg, so ridaren ryk på rygg.

Dan teh lam dawk kaawm e tahrun doeh. Marang kâcui e tami hnuklah rawp sak hanlah lam rahak ao teh, marang khok ka khuek e hrunthoe doeh.

18 På hjelpi di biar eg, Herre!

Oe BAWIPA, na rungngangnae teh ouk ka ngaihawi.

19 På Gad mun ransmenner renna, men han renner etter deim radt.

Gad teh tarannaw ni tuk vaiteh, ahni ni hai bout a tuk van han.

20 Feit er føda hans Asser, forkunnmat sender han kongar.

Asher teh canei koelah tawnta vaiteh, siangpahrang canei hanlah a tâco sak han.

21 Naftali er ei spelande hind, og ordi hans leikar so linne.

Naphtali teh sayuk patetlah dawkcawk vaiteh, lawk kahawi a dei han.

22 Josef er eit aldetre ungt, eit aldetre ungt innmed kjelda; yver muren skyt greinerne upp.

Joseph teh a paw kara e a kang lah ao teh, a kangnaw teh rapan naw dawk a yam han.

23 Med pileskot dei han eggjar og søkjer, dei skyttararn’ mange;

Licung kathoumnaw ni puenghoi a lungmathoe sak awh han. A ka awh teh a maithoe awh han.

24 Men han stend med sin boge so stødt, og røyver armarne raust: Hjelp fær han hjå kjempa åt Jakob, der! - hjå hyrdingen, Israels berg,

Hatei ahnie licung teh a thayoun hoeh. Jakop Cathut e thaonae kut hoi thao sak e lah ao, Isarel ka khoum lungsong pawlawk lahoi yah,

25 Hjå Gud åt far din, han vare deg! Hjå den Velduge, han velsigne deg med velsigning or himmelen høge, med velsigning or djupet som ligg under jordi, med velsigning i brjost og i liv!

na Cathut teh nang kabawm hane hoi Athakasaipounge ni teh talai hoi kalvan yawhawi hoi sanu hoi camo im yawhawi, nang yawhawi poe hanelah tha ao sak e doeh.

26 Far din’s velsigning rakk yver dei eld’-gamle ovgilde fjelli, til ævordoms herlege høgder: På Josefs hovud ho kome, ho kome på kruna åt han, som er hovdingen for sine brøder!

Na pa e yawhawi na poe e ni mintoenaw e yawhawi poe e hlak a yungyoe mon pout totouh, hotnaw teh Joseph e lû dawk ao vaiteh, a hmaunawnghanaw thung hoi kapek e tami koe ao han.

27 Benjamin er ein ulv som riv sund; um morgonen et han upp ranet, til kvelds han skifter ut herfang.»

Benjamin teh Asui patetlah doeh ao. Amom vah a kei e moi a ca vaiteh, tangmin vah lawphno hah a thokhai han, telah ati.

28 Dette var alle Israels-ætterne, tolv i talet, og soleis var det far deira tala til deim: Han velsigna deim, og kvar av deim fekk si eigi velsigning, som høvde åt honom.

Hetnaw teh Isarel miphun hlaikahni touh lah ao awh teh, hethateh a na pa ni ahnimouh koe a dei pouh e lawknaw doeh. Yawhawi a poe teh yawhawi a poe e patetlah buet touh hnukkhu buet touh yawhawi a poe.

29 Og han bad deim og sagde til deim: «No gjeng eg til folket mitt! Jorda meg då hjå federne mine, i den helleren som er på gjordet åt Efron, hetiten,

Hahoi kai teh, ka mintoenaw koe ceikhai e lah ka o han toe. Hit tami Ephron lawhmuen dawk e talungkhu, Kanaan ram e Mamre hma lae Makpelah law e talungkhu, Abraham pakawpnae phuen,

30 i den helleren som er på Makpelagjordet, austanfor Mamre i Kana’ans-landet, det gjordet som Abraham kjøpte av Efron, hetiten, til eigande gravstad.

Hit tami Ephron koevah lawhmuen khuehoi ran e dawk ka mintoenaw koe na pakawp awh loe.

31 Der jorda dei Abraham og Sara, kona hans, og der jorda dei Isak og Rebekka, kona hans, og der jorda eg Lea,

Hawvah Abraham hoi a yu Sarah a pakawp awh teh, hawvah Isak hoi a yu Rebekah a pakawp awh teh, hawvah Leah a pakawp awh.

32 på det gjordet og i den helleren der, som var kjøpt av Hets-sønerne.»

Lawhmuen hoi a thung e talungkhunaw teh Heth naw koehoi ran e doeh telah ati.

33 Då Jakob var ferdig med dei fyresegnerne han hadde å gjeva sønerne sine, drog han føterne upp i sengi. Og han sålast og kom til federne sine.

Hottelah Jakop ni a canaw lawk he a thui hnukkhu, a khok hah ikhun dawk a taphawng teh a due teh, mintoenaw koe a pakawp awh.