1 Mosebok 40
1 Ei tid etter dette hadde gjenge fyre seg, hende det at skjenkjaren og bakaren åt kongen i Egyptarland forsåg seg mot herren sin, kongen i Egyptarland.
Ni nazetto maw oh pacoengah, Izip siangpahrang ih boengloeng sinkung hoi buh thongkung loe angmah ih angraeng Izip siangpahrang koeh ai ih hmuen to sak hoi.
2 Og Farao vart harm på båe hirdmennerne sine, skjenkjarmeisteren og bakarmeisteren,
Faro loe boengloeng sinkung hoi buh thongkung, angmah ih toksah angraeng hnik nuiah paroeai palungphui.
3 og sette deim faste hjå hovdingen yver livvakti, i tårnet, der Josef sat fanga.
To pongah nihnik to Joseph thongkrakhaih ahmuen, im toepkung ohhaih im ah thong pakhrak hmaek.
4 Og hovdingen yver livvakti sette Josef til å sjå til deim, og han gjekk deim til handa. Og dei vart sitjande ei tid i fangehuset.
Thongim ukkung mah nihnik to Joseph ban ah paek moe, Joseph mah nihnik to khetzawn; ni nazetto maw loe to imthung ah thongkrak hoi.
5 Ein gong hadde dei kvar sin draum, båe tvo, skjenkaren og bakaren åt kongen i Egyptarland, dei som sat fanga i tårnet; i ei og same natti hadde dei kvar sin draum, og draumarne deira hadde kvar si meining.
To tiah thongim thungah oh hoi pacoengah, Izip siangpahrang ih boengloeng sinkung hoi buh thongkung mah, qumto naah angmah hnik hnuksak ih amang to a sak hoi hmaek.
6 Og då Josef kom inn til deim um morgonen, såg han det på deim at dei var i ulag.
Joseph loe khawnbang khawnthaw ah nihnik khaeah caeh; nihnik to khet naah, palung a set hoi.
7 Då tala han til hirdmennerne åt Farao, deim som sat fengsla med honom hjå husbonden hans, og spurde: «Kvi er de so sturne av dykk i dag?»
To pongah angmah ih angraeng im ah angmah hoi nawnto thongkrah Faro ih toksah angraeng hnik khaeah, Tipongah vaihni loe palung na set hoi parai loe? tiah a naa.
8 «Me hev drøymt, » svara dei, «og det er ingen som kann tyda draumarne våre.» Då sagde Josef med deim: «Er det ikkje Gud som råder for uttydingi! Seg de meg kva de hev drøymt!»
Nihnik mah, Amang ka sak hoi, toe lehkung om ai, tiah a naa hoi. To pongah Joseph mah nihnik khaeah, Sithaw mah leh thai ai, tiah na poek hoi maw? Na mang to na thui hoih, tiah a naa.
9 So fortalde skjenkjarmeisteren Josef draumen sin og sagde med honom: «Eg tykte so skilleg det stod eit vintre framfyre meg,
To pongah boengloeng sinkung mah angmah ih amang to Joseph khaeah thuih pae; anih khaeah, Ka mang ah, misurkung to ka hmaa ah oh;
10 og på det vintreet var det tri greiner. Og det syntest skjota knuppar, blomarne spratt, kartarne mogna til druvor.
to misurkung pongah tanghang thumto oh; tanghang nuiah tadok to tacawt moe, apawk to apawk, athaih to tacawt moe, hminh;
11 Og staupet åt Farao heldt eg i handi, og druvorne tok eg og kreista utor deim upp i staupet åt Farao, og so rette eg staupet til Farao.»
Faro ih boengloeng loe ka ban ah oh; misurthaih to ka pakhrik moe, Faro ih boengloeng ah ka pasawh pae, boengloeng to a ban ah ka paek, tiah a thuih pae.
12 Og Josef sagde med honom: «Dette er so å tyda: Dei tri greinerne, det er tri dagar.
Joseph mah anih khaeah, Amang thuih koehhaih loe hae tiah oh; tanghang thumto loe ni thumto thuih koehhaih ih ni.
13 Når det lid um tri dagar, skal Farao retta upp hovudet ditt og setja deg inn att i romet ditt, og du skal retta staupet til Farao, som du fyrr var van med å gjera, den tid du var skjenkjaren hans.
Ni thumto thungah Faro mah na lu to atoeng tahang ueloe, nangmah ih ahmuen ah na suem let tih; canghniah boengloeng sinkung ah na oh baktih toengah, Faro ban ah boengloeng paekkung ah na om let tih.
14 Men kom no i hug meg, når du hev fenge det godt! Kjære væne, gjer vel og tala um meg til Farao, so eg kann koma ut or dette huset!
Khosak hoihaih na tongh naah, kai hae na pahnet hmah loe, ka nuiah na tahmenhaih amtuengsak ah; Faro khaeah kai ih kawng to na thui pae ah loe, hae thongim thung hoiah na loisak toeng ah;
15 For eg er stolen frå Hebræarlandet, og her hev eg ikkje heller gjort noko som dei skulde setja meg i fangeholet for.»
kai loe Hebru prae thung hoiah ang paquk o ving moe, hae prae ah doeh sakpazaehaih om ai ah thongim thungah ang pakhrak o let bae, tiah a naa.
16 Då bakarmeisteren såg at han hadde gjeve so god ei uttyding, sagde han med Josef: «Eg tykte so skilleg eg bar tri korger med kveitebrød uppå hovudet.
Joseph mah amang kahoih ah leh pae, tito buh thong kami mah panoek naah, Joseph khaeah, Kai doeh amang ka sak toeng, Khenah, ka lu nuiah takaw suekhaih kanglung takho thumto ka koeng;
17 Og i den øvste korgi var allslags kakor, som var baka åt Farao, og fuglarne åt deim upp utor korgi på hovudet mitt.»
ranui koek ih takho pongah loe Faro han ih takaw congca to oh; toe ka lu nui ih takaw loe tavaanawk mah caak o, tiah a naa.
18 Og Josef tok til ords og sagde: «Dette er so å tyda: Dei tri korgerne, det er tri dagar.
Joseph mah, Amang thuih koehhaih loe hae tiah oh; takho thumto loe ni thumto thuih koehhaih ih ni;
19 Når det lid um tri dagar, skal Farao retta upp hovudet ditt og hogge det av deg; so skal han hengja deg i eit tre, og fuglarne skal eta kjøtet av deg.»
ni thumto thungah Faro mah na lu to pathawk tahang ueloe, thing pongah na bang tih; to pacoengah na ngan to tavaanawk mah caa o tih, tiah a naa.
20 So hende det den tridje dagen - det var årmålsdagen åt Farao - då gjorde han eit gjestebod for alle mennerne sine; og han rette upp hovudet åt skjenkjarmeisteren og bakarmeisteren imillom mennerne sine.
Ni thumto naah Faro tapenhaih ni to oh; to naah anih mah angmah ih tamnanawk boih hanah buhraenghaih to sak pae; a tamnanawk salakah boengloeng sin kami hoi buh thong kami ih lu to atoengh pae tahang;
21 Han sette skjenkjarmeisteren inn att i embættet hans, so han fekk retta staupet til Farao,
boengloeng sin kami hanah loe tok to a paek let pongah, anih loe Faro ban ah boengloeng paek kami ah oh let;
22 og bakarmeisteren hengde han, so som Josef hadde spått deim.
Toe buh thong kami loe Joseph mah thuih pae ih lok baktih toengah, thing nuiah a bangh.
23 Men skjenkjarmeisteren kom ikkje i hug Josef; han gløymde honom.
Toe boengloeng sin kami mah Joseph to panoek ai, pahnet ving boeh.
