1 Mosebok 4
1 Og Adam budde saman med Eva, kona si, og ho vart med barn, og åtte Kain. Då sagde ho: «Ein son hev eg fenge av Herren!»
Adam mah a zu Evi to iih haih, anih loe zokpom moe, Kain to tapen; to naah anih mah, Angraeng khae hoi kami maeto ka hnuk boeh, tiah thuih.
2 Sidan åtte ho Abel, bror hans. Og Abel vart sauehyrding, og Kain var jorddyrkar.
To pacoengah anih mah amnawk Abel to sak let. Abel loe tuu toep kami ah oh, toe Kain loe lawkphrawk kami ah oh.
3 Og det hende, då det leid av ei tid, at Kain bar fram åt Herren ei gåva av grøda på marki.
Atue phak naah, Kain mah hmuenpaekhaih maeto ah long hoi tacawt thingthai to Angraeng khaeah sinh.
4 Og Abel bar og fram ei gåva, og han gav av frumselambi or fenaden sin og feittet deira. Og Herren såg blidt til Abel og gåva hans,
Abel mah doeh tapen tangsuek, kathawk tuu to sinh toeng. Abel mah paek ih hmuen to Angraeng mah talawk pae;
5 men ansa ikkje Kain og hans gåva. Då vart Kain brennande harm, og stirde nedfyre seg.
toe Kain mah paek ih hmuen loe talawk pae ai. To pongah Kain loe palungphui parai moe, mikhmai set.
6 Og Herren sagde til Kain: «Kvi er du harm, og kvi stend du og stirer nedfyre deg?
To naah Angraeng mah Kain khaeah, Tipongah palung na phui loe? Tipongah mikhmai na set?
7 Hev du godt i tankar, kann du ikkje då lyfta upp augo? Og hev du ikkje godt i tankar, so ligg syndi framfyre døri og lurer. Ho trår etter deg, men du lyt halda henne i age.»
Katoeng hmuen na sak nahaeloe, nang to talawk ai ah om tih maw? Katoeng ah na sah ai pongah, zaehaih loe thok taengah tabok boeh. Anih mah loe na koehhaih to paroi tih, toe anih to na pazawk han angaih, tiah a naa.
8 Og Kain sagde det med Abel, bror sin. Og det gjekk so til, medan dei var utpå marki, at Kain rauk på Abel, bror sin, og slo honom i hel.
Kain mah amnawk Abel khaeah, Lawk ah caeh si, tiah naa. Lawk ah a oh hoi naah, Kain mah amnawk Abel to hmang moe, hum ving.
9 Då sagde Herren til Kain: «Kvar er Abel, bror din?» Og han svara: «Eg veit ikkje. Skal eg gjæta bror min?»
Angraeng mah Kain khaeah, Nam nawk Abel naa ah maw oh? tiah naa. Anih mah, Ka panoek ai; kai loe kam nawk toepkung ah maw ka oh? tiah a naa.
10 Då sagde han: «Kva hev du gjort! Høyr, blodet åt bror din ropar til meg frå jordi!
Angraeng mah, Timaw na sak? Nam nawk ih athii mah long hoiah Kai ang palawk.
11 Og no skal du vera bannlyst frå den jordi som let upp munnen og tok imot blodet åt bror din av di hand.
Vaihi na ban hoi palong ih nam nawk ih athii to talawk hanah, pakha aang long mah tangoeng haih to na zok boeh pongah,
12 Når du dyrkar marki, skal ho ikkje meir gjeva deg sin avle. Heimlaus og fredlaus skal du vera på jordi.»
vaihi hoi kamtong long ah tok na sak naah, long mah nang hanah thingthai tacawtsak mak ai boeh; nang loe long nuiah avak rumram hoi kamhet rumram kami ah ni na om tih boeh, tiah a naa.
13 Då sagde Kain til Herren: «Skuldi mi er større enn eg kann bera.
Kain mah Angraeng khaeah, Nang thuitaekhaih loe, pauep thai ai khoek to ah lenh.
14 Sjå, du driv meg i dag ut or landet, og eg lyt løyna meg for dine augo og vera heimlaus og fredlaus på jordi, og kven som finn meg, kjem til å slå meg i hel.»
Khenah, vai hniah long hoiah nang haek boeh pongah, na hmaa hoiah kang hawk ving han boeh; long nuiah avak rumram hoi kamhet rumram kami ah ka oh naah, kai hnu kaminawk boih mah na hum o tih, tiah a naa.
15 Då sagde Herren til honom: «Nei! for drep nokon Kain, so skal det hemnast sju gonger.» Og Herren gav Kain eit merke, so dei ikkje skulde slå honom i hel, kven som fann honom.
Toe Angraeng mah anih khaeah, To pongah mikawbaktih doeh Kain hum kami loe, a nuiah alet sarihto lu lakhaih om tih, tiah a naa. Kain hnu kaminawk mah anih to hum o han ai ah, Angraeng mah Kain nuiah angmathaih to sak pae.
16 So hadde Kain seg utor Herrens augo, og busette seg i eit land som heiter Nod, austanfor Eden.
To pongah Kain loe Angraeng hmaa hoi tacawt moe, Eden takha ni angyae bang ah kaom Nod prae ah khosak.
17 Og Kain budde saman med kona si, og ho vart med barn, og åtte Hanok. Sidan tok han seg til å byggja ein by, og kalla byen Hanok, etter son sin.
Kain mah a zu to iih haih; a zu loe zokpom moe, Enok to sak; Kain mah vangpui maeto sak, a capa ih ahmin to lak moe, vangpui to Enok, tiah ahmin sak.
18 Og Hanok vart far til Irad; og Irad fekk sonen Mehujael, og Mehujael fekk sonen Metusael, og Metusael fekk sonen Lamek.
Enok mah Irad to sak; Irad mah Mehujael to sak; Mahujael mah Methusael to sak; Methusael mah Lamek to sak.
19 Og Lamek tok seg tvo konor. Den eine heitte Ada, og den andre heitte Silla.
Lamek loe zu hnetto lak; a zu ih ahmin loe Adah; kalah zu maeto ih ahmin loe Zillah.
20 Og Ada åtte sonen Jabal. Frå honom er dei ætta dei som bur i tjeldbuder og held buskap.
Adah mah Jabal to sak; anih loe kahni im ah om kami hoi pacah ih moinawk toepkung ampa ah oh.
21 Og bror hans heitte Jubal. Frå honom er dei ætta all dei som spelar på harpa og fløyta.
Amnawk ih ahmin loe Jubal; anih loe katoeng, tamoi kruek kami ih ampa ah oh.
22 Og Silla åtte og ein son. Han vart kalla Tubalkain; og han smidde alle slag bitjarn, både av jarn og av kopar. Og syster åt Tubalkain heitte Na’ama.
Zillah mah doeh capa Tubal-Kain to sak; anih loe sum kamling hoi sum kanglung daeng kami ah oh; Tubal-Kain ih tanuh loe Naamah.
23 Og Lamek kvad til konorne sine: «Ada og Silla, høyr mine ord, Lameks konor, lyd på mi røyst! Ein mann drep eg for kvart sår, og ein svein for kvar skråma eg fær.
Lamek mah a zu, Adah hoi Zillah hnik khaeah, Lamek ih zu hnik, ka lok hae tahngai hoih; ka thuih ih lok hae tahngai hoih; kai ahmaa caasak kami, kai pacaekthlaek thendoeng maeto ka hum boeh.
24 For Kain skal sju gonger hemnast, men Lamek sju-ti og sju.»
Kain hum kami to alet sarihto lu lak han om nahaeloe, Lamek mah loe alet qui sarih, vai sarihto lu laa tih, tiah thuih pae.
25 Og Adam budde med kona si som han fyrr hadde gjort, og ho åtte ein son, og kalla honom Set. «For Gud hev sett meg ein annan son i staden hans Abel, » sagde ho, «for di Kain slo honom i hel.»
Adam mah a zu to iih haih let, a zu mah capa maeto sak; Kain mah hum ih Abel zuengah Sithaw mah capa maeto ang paek, tih ah a thuih pongah, a capa to Seth, tiah ahmin phui.
26 Og Set fekk og ein son, og kalla honom Enos. Då tok dei til å kalla på Herren.
Seth mah doeh capa maeto sak; a capa to Enos, tiah ahmin sak; to nathuem hoi kamtong kaminawk mah Angraeng ih ahmin to palawk amtong o.
