1 Mosebok 22
1 Ei tid etter dette hadde gjenge fyre seg, hende det at Gud vilde røyna Abraham. Og han sagde til honom: «Abraham!» Og Abraham svara: «Ja, her er eg.»
To tiah hmuen oh pacoengah, Sithaw mah Abraham to tanoek, anih khaeah, Abraham tiah kawk; to naah anih mah, Khenah, hae ah ka oh, tiah a naa.
2 Då sagde han: «Tak no son din, din einberningsson, honom som du held so av, Isak, og far til Morialand; der skal du gjera eit brennoffer og ofra honom på eit av fjelli, som eg skal segja deg.»
To pacoengah Sithaw mah, Na palung duek moe, maeto khue na tawnh ih na capa, Issak to hoi ah loe, Moriah prae ah caeh haih ah; kang patuek han ih mae ah kai khaeah nang tathlang hanah hmai angbawnhaih sah ah, tiah a naa.
3 Morgonen etter reis Abraham tidleg upp, og klyvja asnet sitt, og tok med seg tvo av drengjerne sine og Isak, son sin. Og då han hadde kløyvt ved til brennofferet, gav han seg på vegen, og gjekk til den staden som Gud hadde sagt.
Abraham loe khawnbang khawnthaw ah angthawk moe, laa hrang nuiah hmuenmae to a thuengh; a capa Issak hoi nawnto thendoeng hnetto a kawk moe, hmai angbawnhaih sak hanah, thing aek pacoengah, Sithaw mah thuih ih mae nuiah a caeh.
4 Tridje dagen då Abraham skoda kring seg, såg han staden han skulde til, langt burte.
Ni thumto naah to ahmuen to, Abraham mah kangthla hoiah khet.
5 Då sagde Abraham til drengjerne sine: «Ver no de her hjå asnet. Eg og sveinen, me vil ganga dit burt og beda, og so kjem me hit til dykk att.»
Abraham mah thendoeng hnik khaeah, Nang hnik loe haeah laa hrang to toep hoih; kai loe ka caa hoi nawnto ka caeh moe, Sithaw ka bok hoi pacoengah, nang hnik khaeah kang zoh let han, tiah a naa.
6 So tok Abraham offerveden og lagde på Isak, son sin, og sjølv tok han elden og kniven i handi, og so gjekk dei tvo eine.
Abraham loe hmai angbawnhaih sak hanah thing to cop moe, a capa Issak to aputsak; hmai hoi haita to a ban ah sinh moe, nawnto a caeh hoi.
7 Då sagde Isak med Abraham, far sin: «Du far!» sagde han. Og han sagde: «Ja, barnet mitt!» «Sjå, her er elden og veden, » sagde Isak, «men kvar er lambet som me skal ofra?»
Issak mah ampa Abraham khaeah, Kam pa, tiah kawk. Abraham mah, Ka capa, haeah ka oh, tiah a naa. Issak mah, Hmai hoi thing loe a sin hoi boeh, toe hmai angbawnhaih sak hanah tuu caa loe naa ah maw oh? tiah a naa.
8 Og Abraham sagde: «Gud veit nok råd til eit offerlamb, barnet mitt.» Og so gjekk dei tvo eine.
Abraham mah, Ka capa, Hmai angbawnhaih sak hanah Sithaw angmah to tuu caa ah angpaek tih hmang, tiah a naa. To pacoengah nawnto caeh hoi poe.
9 Då dei so kom til den staden som Gud hadde sagt, då bygde Abraham eit altar og lagde veden til rettes. So batt han Isak, son sin, og lagde honom på altaret, ovanpå veden.
Sithaw mah thuih ih mae to phak hoi naah, Abraham mah to ahmuen ah hmaicam to sak, a nuiah thing to pahong moe, a capa Issak to qui hoi taoengh pacoengah, hmaicam nui ih thing nuiah pasongh.
10 Og Abraham rette ut handi og tok kniven, og vilde ofra son sin.
To pacoengah Abraham mah ban payangh moe, a capa to hum hanah haita to a lak.
11 Då ropa Herrens engel til honom frå himmelen og sagde: «Abraham, Abraham!» Og han svara: «Ja, her er eg.»
To naah van bang hoiah Angraeng ih van kami mah anih to, Abraham! Abraham! tiah kawk. Anih mah, Haeah ka oh, tiah a naa.
12 Då sagde han: «Legg ikkje hand på sveinen, og gjer honom ikkje noko! For no veit eg at du hev age for Gud, sidan du ikkje ein gong sparde din einberningsson for mi skuld.»
Anih mah, Nawkta nuiah na ban phok hmah; anih nuiah tidoeh sah hmah; maeto khue na tawn ih na capa mataeng doeh paawthaih na tawn ai pongah, Sithaw na zit, tito ka panoek boeh, tiah a naa.
13 Då Abraham skoda kring seg, fekk han auga på ein ver, som hekk fast etter horni i kjørri attanfor honom. So gjekk Abraham dit og tok veren, og ofra honom i staden for son sin.
Abraham mah khet moe, doeng tahang naah, khenah, phroh kapring thungah takii kaman caeng, tuu tae to a hnuk; Abraham loe caeh moe, tuu tae to lak pacoengah, a capa zuengah hmai angbawnhaih to a sak.
14 Og Abraham kalla den staden: «Herren veit råd». Difor segjer dei den dag i dag: «På Herrens fjell veit dei råd.»
To pongah Abraham mah to ahmuen to, Jehovah-jireh, tiah kawk; vaihni ni khoek to, Angraeng ih mae nuiah loe Angraeng mah na paek tih, tiah a thuih o.
15 Og Herrens engel ropa endå ein gong frå himmelen til Abraham
Van kami ih Angraeng mah Abraham to van hoiah kawk let bae.
16 og sagde: «Ved meg sjølv sver eg, » segjer Herren: «for di du gjorde dette, og ikkje ein gong sparde din einberningsson,
Nang loe maeto khue na tawnh ih na capa mataeng doeh paawthaih na tawn ai pongah, kaimah hoi kaimah lokkamhaih ka sak boeh, tiah Angraeng mah thuih;
17 so skal eg storom velsigna deg og auka ætti di endelaust, som stjernorne på himmelen og sanden på havsens strand. Di ætt skal taka borgerne frå sine fiendar,
tahamhoihaih kang paek moe, na caanawk to van ih cakaeh hoi tuipui taeng ih savuet zetto kang pungsak han; na caanawk mah misa ih vangpui khongkha to toep o tih;
18 og i di ætt skal alle folk på jordi velsignast, for di du lydde etter ordi mine.»
ka lok na tahngaih pongah, na caanawk rang hoiah long nui ih kaminawk boih tahamhoihaih hnu o tih, tiah a naa.
19 So gjekk Abraham attende til drengjerne sine, og dei tok på heimvegen, og fylgdest åt til Be’erseba. Og Abraham vart buande i Be’erseba.
To pacoengah Abraham loe angmah ih thendoeng hnik khaeah amlaem let; nihcae loe amsak o moe, Beersheba ah caeh o; Abraham loe Beersheba ah khosak.
20 Ei tid etter dette hadde hendt, kom det ein og sagde med Abraham: «Nahor, bror din, og Milka hev og fenge born:
To tiah hmuennawk oh pacoengah Abraham khaeah, Khenah, nam nawk Nahor ih zu, Milkah loe caa sak mangh;
21 Us, som er eldst, og Buz, bror hans, og Kemuel, far til Aram,
Huz loe calu ah oh, amnawk Buz, Aram ih ampa Kemuel,
22 og Kesed og Haso og Pildas og Jidlaf og Betuel.»
Khesed, Hazo, Pildash, Jidlaph hoi Bethuel cae to sak, tiah a thuih pae o.
23 Og Betuel var far åt Rebekka. Desse åtte sønerne fekk Nahor, bror åt Abraham, med Milka.
Bethuel mah Rebekah to sak; Milkah mah Abraham amnawk Nahor hanah capa nongpa tazetto a sak pae.
24 Og med fylgjekona si, ho heitte Re’uma, fekk han og born; det var Tebah og Gaham og Tahas og Ma’aka.
A zula Reumah mah doeh Tebah, Gaham, Thahash hoi Maakah to sak pae.
