1 Mosebok 15
1 Ei tid etter dette hadde hendt, kom Herrens ord til Abram i eit syn, og det lydde so: «Ver ikkje ottefull, Abram! Eg skal vera din skjold! Løni di skal vera ovleg stor.»
Basa ma, Lamatualain natudꞌu Aon neu Abram nae, “Abram! Afiꞌ mumutau. Au usulaꞌe nggo mia musu ma. Ma Au fee nggo hahambuꞌ naeꞌ.”
2 Då sagde Abram: «Herre, min Gud, kva vil du gjeva meg? Barnlaus fer eg min veg, og den som vert eigande huset mitt, er Elieser frå Damaskus.
Te Abram nae, “Eee, Lamatualain. Onaꞌ mae Lamatualain nae fee au naeꞌ o, nda ngguna saa saꞌ boe. Huu au nda ma anaꞌ fo fee au tititi-nonosiꞌ sa. Dadꞌi hambu hata-hetoꞌ nae-nae tao neu saa? Neꞌo akaꞌ au ate ngga, Eliasar mia Damsik, hambu basa se.”
3 Sjå, meg hev du ikkje gjeve noko barn, » sagde Abram, «og rådsdrengen min kjem til å erva meg.»
4 Men sjå: då kom Herrens ord til honom, og det lydde so: «Nei, han skal ikkje erva deg, men ein som er komen av ditt eige blod, skal erva deg.»
Te LAMATUALAIN nataa nae, “Nda taꞌo naa sa! Te ho ana ma mana hambu hata-heto ma, nda ate a sa.”
5 Og han leidde honom utanfor, og sagde: «Kjære deg, sjå upp til himmelen og tel stjernorne, um du er god til. So tallaus, » sagde han til honom, «skal ætti di verta.»
Boe ma Ana no Abram dea neu, de nafadꞌe nae, “Mete lalai a dei. Mete sobꞌa nduuꞌ ra. Ho reken mala se, do? Tititi-nonosi mara dei fo ramaheta onaꞌ nduuꞌ ra boe!”
6 Og Abram trudde Herren, og det rekna han honom til rettferd.
Abram rena nala ma, ana simbo LAMATUALAIN oꞌola na. De LAMATUALAIN uku nae, Abram rala ndos, huu namahere E.
7 Og han sagde til honom: «Eg er Herren, som leidde deg ut frå Ur i Kaldæa, og eg vil gjeva deg dette landet til eiga.»
LAMATUALAIN olaꞌ tute nae, “Au ia, Lamatualain. Au mana o nggo lao hela kambo Ur sia atahori Kasdim rae na. Au mana fee rae ia dadꞌi hata-heto ma.”
8 Og Abram sagde: «Herre, min Gud, kva vissa skal eg hava på det, at eg skal få det til eiga?»
Abram natane nae, “Dadꞌi taꞌo bee LAMATUALAIN? Taꞌo bee fo uhine ae rae ia dadꞌi au hata-heto ngga?”
9 Då sagde Herren til honom: «Henta meg ei triæringskviga og ei triæringsgeit og ein triæringsver og ei turtelduva og ein duveunge!»
Boe ma nataa nae, “Taꞌo ia! Uma fo ata tao dalaꞌ esa dadꞌi hehelu-fufuliꞌ neu Au oꞌola Ngga faꞌ ra. De muu haꞌi banda fee Au. Naeni, sapi ine sa, hiek ine sa, ma bibꞌi lombo mone sa. Basa se musi too beꞌe teluꞌ. Boe ma mendi seluꞌ mbui teu esa, no mbui lunda esa.”
10 So henta Abram alt dette åt honom, og skar dyri midt i tvo, og lagde den eine luten av kvart dyr beint imot den andre. Men fuglarne skar han ikkje sund.
Boe ma Abram neu haꞌi basa banda naa ra. De ana sefa se reu beꞌe ruaꞌ. Ana mbedꞌaꞌ sisi naa ra banggi rua neu rae, esa mbali esa, dadꞌi dalaꞌ rua. Te ana nda sefa mbuiꞌ ra sa.
11 Og ræfuglar kom dalande ned på kjøtet, men Abram jaga deim burt.
Dei de mbui-mbuiꞌ mana naa sisi mburuꞌ ra rema rae raa sisi naa ra. Te Abram oi hendi se.
12 Då det so leid til at soli vilde glada, kom det ein tung svevn på Abram, og gruv, stort myrker, kom yver honom.
Relo a nae mopo ma, Abram sungguꞌ nasambeta ma nalamein nae, maꞌahatuꞌ a tatana nala e, losa namatau seli.
13 Og han sagde til Abram: «Det skal du vita, at ætti di skal halda til i eit land som ikkje er deira, og dei skal tena folket der og tola mykje vondt av deim i fire hundrad år.
Ma Lamatualain nafadꞌe e nae, “Abram! Dei fo musodꞌa losa mumulasi mala seli, ma mate mo nemehoꞌot, fo raꞌoi nggo no malolole. Te tititi-nonosi mara dadꞌi atahori manatain sia atahori feaꞌ nusa na. Dei fo atahori sia nusaꞌ naa tao se dadꞌi ate, ma tuni-ndeni se losa too natun haa. Te Au huku-doki nusaꞌ naa atahori nara. Basa fo Au o tititi-nonosi mara lao hela naa, ma rendi basa hata-heto nara.
14 Men det folket som dei lyt tena, vil eg og døma, og sidan skal dei draga ut med mykje gods.
15 Og du skal fara i fred til federne dine; du skal ganga i gravi i høg alder.
16 Og i den fjorde mannsalderen skal dei koma hit att; for endå vantar det noko på syndeskuldi åt amoritarne, fyrr målet er fullt.»
Dei fo Au ulalao tititi-nonosi ka lima ma baliꞌ ia rema. Aleꞌ ia, atahori Amori ra leo sia rae ia. Atahori ia ra deꞌulakaꞌ, te nda feꞌe raseliꞌ sa. Mete ma umbu-ana mara baliꞌ ia rema, Au ae pake se fo hukun atahori Amori ra. Te leleꞌ naa, deꞌulaka nara raseliꞌ ena.”
17 No var soli gladd, og det var stumende myrkt. Då fekk han sjå ein rjukande omn og ein eldsloge, som for fram millom kjøtstykki.
Tetemba na aiboiꞌ ma, hura rae sa namasu, ma mbele sa mbila, raꞌaundaꞌ tungga sisi dala karuaꞌ ra taladꞌa na.
18 Den dagen gjorde Herren ei pakt med Abram og sagde: «Di ætt gjev eg dette landet, frå Egyptarlands-elvi alt til den store elvi, til Fratelvi,
Leleꞌ naa, LAMATUALAIN helu-fuli no Abram nae, “Au helu fee nusaꞌ ia neu tititi-nonosi mara, mia loe Masir, losa loe Efrat,
19 landet åt kenitarne og kenizitarne og kadmonitarne
ma atahori Keni, Kenas, Kadmon,
20 og hetitarne og perizitarne og refa’itarne
Het, Feris, Refaim,
21 og amoritarne og kananitarne og girgasitarne og jebusitarne.»
Amori, Kanaꞌan, Girgasi, ma Yebus rae nara.”
